Τον ερωτεύτηκες για το πάθος του, σε συγκινούσε η εξάρτησή του από σένα, απολάμβανες τον παρορμητισμό του, σε κολάκευε η κτητικότητά του, δικαιολογούσες τις υπερβολές του. Φοβήθηκες όταν σε χτύπησε, τον συγχώρεσες μετά, σε ανησυχούσαν οι ακραίες αντιδράσεις του, όμως τις ξεχνούσες γρήγορα. Ξαφνιάστηκες όταν κατάλαβες ότι έχει συλληφθεί για διάφορα αδικήματα κάμποσες φορές, σίγουρα δεν έφταιγε αυτός. Είχε περάσει πολλά, ήταν η κακιά η ώρα, θα ξέφευγε από τα ναρκωτικά, όλα θα πήγαιναν καλά.
Αλλά σε ξαναχτύπησε, σε βίασε, σε απείλησε, σε ταπείνωσε και έφυγες. Ηταν δύσκολο, μα τα κατάφερες. Ηξερες ότι πρέπει να σπάσεις τη σιωπή σου, είχες ακούσει ότι γίνονται πολλά από την πολιτεία για να προληφθεί και να αντιμετωπιστεί η έμφυλη βία, τόσα σποτάκια είχες δει «δεν είσαι μόνη και δεν είσαι η μόνη», έκανες μήνυση, του επιβλήθηκαν ασφαλιστικά μέτρα, μπόρεσες να τον αφήσεις πίσω και να συνεχίσεις.
Οταν τον ξαναβρήκες μπροστά σου, πάγωσες. Νόμιζες ότι τέσσερα χρόνια μετά δεν θα μπορούσε να επιστρέψει ο εφιάλτης, ότι πια είχες απομακρυνθεί από τον κίνδυνο, ότι ήσουν ελεύθερη.
Εκείνο το βράδυ τον είδες να σε περιμένει έξω από το σπίτι σου. Δεν θα έπαιρνες κανένα ρίσκο, γιατί ήξερες πια πόσο επικίνδυνος είναι. Πήγες κατευθείαν, μαζί με τον φίλο σου, στο αστυνομικό τμήμα, για να ζητήσεις βοήθεια. Δεν ήθελες να κάνεις μήνυση, γιατί τι νόημα θα είχε μια μήνυση ακόμη, ήθελες απλώς να σε πάει στο σπίτι περιπολικό για να καταλάβει αυτός ότι δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, ότι θα συλληφθεί αν συνεχίσει να σε παρενοχλεί.
Σου είπαν να καλέσεις την Αμεση Δράση για να έρθει το περιπολικό –τι πρωτόκολλα κι αυτά!– και το έκανες. Λίγα μέτρα μόνο είχες απομακρυνθεί από το αστυνομικό τμήμα όταν σου απάντησαν στο «100». Ελεγες τη διεύθυνση του σπιτιού σου όταν σου έδωσε την πρώτη μαχαιριά στην πλάτη.
Το πέμπτο θύμα γυναικοκτονίας για το 2024 έκανε ό,τι έπρεπε, ακολούθησε όλες τις οδηγίες αυτοπροστασίας, δεν άφησε τίποτα στην τύχη, έδειξε εμπιστοσύνη στις αρχές, στους θεσμούς και στο κράτος. Πίστεψε ότι υπάρχει πια πλαίσιο στήριξης για γυναίκες που βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση, που κινδυνεύουν, νόμιζε ότι δεν είναι μόνη και έκανε λάθος.