Σε καμία ευρωπαϊκή πόλη δεν νοείται «οριζόντια» ρύθμιση του ύψους των κτιρίων. Αυτό υποστηρίζει η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, καλώντας το υπουργείο Περιβάλλοντος να επέμβει και να ζητήσει από τις πολεοδομίες να μην επιτρέπουν την εφαρμογή των μπόνους ύψους εκεί όπου υπάρχουν καθορισμένα ανώτατα ύψη από τον πολεοδομικό σχεδιασμό.
Οι παρεμβάσεις πολλών δήμων της Αττικής, επισημαίνει η ΕΛΛΕΤ στη χθεσινή ανακοίνωσή της, βασίζονται στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία ξεκαθαρίστηκε ότι οι διατάξεις των τοπικών διαταγμάτων ουδέποτε καταργήθηκαν και υπερισχύουν του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού (ΝΟΚ). «Καθίσταται σαφές ότι, σύμφωνα με τις συνταγματικές αλλά και τις ενωσιακές επιταγές, όπως ερμηνεύονται από το ΣτΕ, ο τρόπος υπολογισμού του μέγιστου ύψους των κτιρίων σε συνάρτηση με τον σ.δ. κάθε περιοχής κατά το άρθρο 15 παρ. 1 του ΝΟΚ., δεν εφαρμόζεται σε περιπτώσεις, κατά τις οποίες, με ειδικά τοπικά διατάγματα προϋφιστάμενα είτε του ΝΟΚ/2012 είτε και του ΓΟΚ/1985, έχουν ορισθεί για περιοχές ή οικισμούς ειδικότεροι όροι δόμησης, π.χ. ύψος, σ.δ. και λοιποί όροι και περιορισμοί δόμη-σης», αναφέρει.
Η ΕΛΛΕΤ εκτιμά πως η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση του υπουργείου Περιβάλλοντος, με την οποία μπαίνει «κόφτης» σε δύο από τα μπόνους ύψους του ΝΟΚ, δεν επαρκεί. «Σε καμία ευρωπαϊκή πόλη δεν νοείται οριζόντια ρύθμιση υψών, καθώς τα ύψη αυτά ρυθμίζονται κατά περιοχές ή παρόδια κατά δρόμους ή κατά οικοδομικό τετράγωνο με βάση ειδικές τοπικές πολεοδομικές μελέτες. […] Συνεπώς, είναι πρόδηλη, τώρα περισσότερο από ποτέ, η ανάγκη το ΥΠΕΝ να προστατεύσει τις πόλεις και τους οικισμούς της χώρας, με την άμεση αποστολή σχετικής διευκρινιστικής εγκυκλίου διαταγής προς τις υπηρεσίες δόμησης, στην οποία θα παρέχονται οδηγίες για την εφαρμογή της παραπάνω αρχής της κατίσχυσης των ειδικών τοπικών διαταγμάτων έναντι του ΝΟΚ. Σε αντίθετη περίπτωση, θα είναι αναπόφευκτη η διεύρυνση της αντιπαράθεσης και τελικά η δημιουργία αγεφύρωτου χάσματος, μεταξύ των δήμων και της κοινωνίας των πολιτών αφενός και των κατασκευαστικών συμφερόντων και του τεχνικού κλάδου αφετέρου, με διακύβευμα την ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος και αποτέλεσμα την αβεβαιότητα ως προς τους κατά περιοχή ισχύοντες όρους δόμησης».
