Σάββατο βράδυ, ήχος από γυναικεία τακούνια στον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου. Μια καλοντυμένη κυρία γέρνει τρυφερά στο μπράτσο του συνοδού της και, πριν φτάσουν στην απαστράπτουσα είσοδο του Παλλάς, ρίχνει μια κλεφτή ματιά στη βιτρίνα του καταστήματος Hermès. «Mα, δεν είναι υπέροχο αυτό το μαντίλι;» τον ρωτά. Δευτέρα πρωί, μυρωδιά φρεσκοκαβουρδισμένου καφέ από το Clemente μάς γαργαλάει τη μύτη. Μια παρέα κυρίων πίνουν τις τελευταίες γουλιές από τον εσπρέσο τους, ρίχνουν μία ακόμη ματιά στις πρωινές εφημερίδες τους και φεύγουν βιαστικοί για τα γραφεία τους. «Τι λέτε; Το μεσημέρι θα έχετε χρόνο να τσιμπήσουμε κάτι στο Pasaji; Θα τηλεφωνηθούμε αργότερα… Διαφορετικά, τα λέμε το βράδυ στο Holmes».
Τετάρτη μεσημέρι: μέσα στη Στοά Σπυρομήλιου δύο Γαλλίδες τουρίστριες κοιτούν εκστασιασμένες τις υπέροχες Περσεφόνες της Βάνας Ξένου που… ίπτανται πάνω από τα κεφάλια τους, στο «αέρινο» πλέγμα του στεγάστρου της στοάς. Τις φωτογραφίζουν κι έπειτα βγαίνουν στην οδό Αμερικής. Στον αριθμό 4, έξω από τα κεντρικά γραφεία του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς, σταματούν ξανά. «Regarde, c’ est un Botero!» λέει η μία στην άλλη – «Δες, είναι ένας Μποτέρο!». Και περνούν την είσοδο για να βγάλουν μια σέλφι με φόντο το εντυπωσιακό ορειχάλκινο άγαλμα του Κολομβιανού καλλιτέχνη με θέμα την αρπαγή της Ευρώπης από τον Δία.
Πέμπτη απόγευμα: Ενα νεαρό ζευγάρι και τα πιτσιρίκια τους βγαίνουν από το Attica. Εκείνη φέρνει τον καρπό της στο ύψος της μύτης της και τον μυρίζει. «Δεν μπορώ να αποφασίσω αν μου ταιριάζει τελικά αυτό το άρωμα!» λέει στον σύζυγό της. «Πάμε μέχρι το City Bistro να πιούμε ένα καφεδάκι, να φάνε και τα παιδιά ένα γλυκό, και το σκέφτεσαι», της απαντά εκείνος.
Παρασκευή ΚΟΝΤΑ στα μεσάνυχτα: οι βραδινές παραστάσεις των θεάτρων έχουν τελειώσει και στα καταστήματα της Στοάς Σπυρομήλιου δεν πέφτει καρφίτσα ένα πολύβουο μελίσσι απλωμένο παντού! Οι σερβιτόροι πηγαινοέρχονται με τους δίσκους φορτωμένους μυρωδάτα φαγητά και πολύχρωμα κοκτέιλ, οι θαμώνες κουβεντιάζουν και γελούν – ανάμεσά τους πολλοί ηθοποιοί, σκηνοθέτες, ζωγράφοι, πολιτικοί, συγγραφείς. Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στο Citylink!
Ενα μεγάλο στοίχημα που κερδήθηκε
Δεν υπάρχει μέρα και ώρα της εβδομάδας που αυτό το κομμάτι της Αθήνας, δηλαδή το οικοδομικό τετράγωνο που συνθέτουν οι οδοί Σταδίου, Αμερικής, Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου, να μην είναι ζωντανό, να μην πάλλεται και, το κυριότερο, να μη δίνει αφορμές στον περαστικό -Ελληνα ή ξένο επισκέπτη- να κάνει μια στάση και να νιώσει το σφυγμό του. Αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα. Και το Citylink το έχει αδιαπραγμάτευτα κερδίσει. Είναι πια τοπόσημο της πρωτεύουσας. Οπως εύστοχα έγραψαν οι New York Times, βοήθησε την Αθήνα να ανακτήσει την κλονισμένη αυτοπεποίθησή της. Δεν ήταν εύκολο ούτε αυτονόητο. Αλλά το ότι αυτό επετεύχθη έχει πολλά να μας διδάξει για τον τρόπο που γίνονται τα πράγματα στη χώρα μας. Ή μάλλον για τον τρόπο που πρέπει να γίνονται…
Η δημιουργία του Citylink είναι μια ιστορία επιμονής: κόντρα στη γραφειοκρατία και στις αγκυλώσεις του ελληνικού Δημοσίου, κόντρα στην καχυποψία και στις δυσκολίες που κάποιες φορές φάνταζαν ανυπέρβλητες. Είναι επίσης μια ιστορία οράματος: ενός ανθρώπου που πίστεψε ότι το πάλαι ποτέ Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, ένα παρηκμασμένο προπολεμικό κτίριο, έπειτα από δεκαετίες «ανυπαρξίας», μπορούσε να αναγεννηθεί, να αποκτήσει νέες, δελεαστικές χρήσεις και όχι μόνο να διεκδικήσει σημαντική θέση στη γεωγραφία του αθηναϊκού κέντρου, αλλά και να γίνει ομφαλός του. Ενας τέτοιος στόχος ακουγόταν ανέφικτος. Απαιτούσε τιτάνια προσπάθεια και πολλά εκατομμύρια ευρώ. Ομως ο Μιχάλης Σάλλας, πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, πίστεψε σ’ αυτόν – και τον έκανε εφικτό.
Εκεί όπου έστεκαν οι βασιλικοί στάβλοι
«Είναι σπάνια, αν μη και μοναδική, η περίπτωσις εις μίαν μεγαλούπολιν, όπως αι Αθήναι, να ευρίσκεται ελεύθερον και διαθέσιμον εν μέγα γήπεδον, εν πλήρες τετράγωνον, κείμενον εις την καρδίαν της πόλεως. Η τύχη αύτη οφείλεται εις το ότι καθ’ ην εποχήν ιδρύθη η πρωτεύουσα ο βασιλεύς Οθων εξέλεξε το περί ου πρόκειται γήπεδον διά την εγκατάστασιν των βασιλικών στάβλων, λόγω της γειτονίας προς τα ανάκτορα». Με αυτά τα λόγια του μηχανικού Σπήλιου Αγαπητού άρχιζε στις 8 Δεκεμβρίου 1926 στην Αθήνα, στην έδρα του Τεχνικού Επιμελητηρίου, η δημόσια συζήτηση με αφορμή την παρουσίαση των βραβευμένων μελετών του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την ανοικοδόμηση του οικοπέδου των πρώην βασιλικών στάβλων, συνολικού εμβαδού 16.000 τετραγωνικών πήχεων (1 τ.π. = 0,5625 τ.μ.), από το Μετοχικό Ταμείο Στρατού…
Ηταν δύσκολη υπόθεση αυτή η ανοικοδόμηση. Οπως σχολίαζαν οι εφημερίδες της εποχής, κάθε Ελληνας είχε και ένα σχέδιο για το τι έπρεπε να χτιστεί εκεί! Από πάρκο έως Οπερα, αντίστοιχη της παρισινής. Μετά από πολλές τροποποιήσεις, το διαγωνισμό κέρδισαν οι αρχιτέκτονες Βασίλειος Κασσάνδρας (1904-1973) και Λεωνίδας Μπόνης (1896-1963), απόφοιτοι της φημισμένης Ecole des Beaux Arts του Παρισιού, οι οποίοι σχεδίασαν το νέο Μέγαρο του ΜΤΣ. Και η χρήση του; Κυρίως εμπορική. Αναμενόμενο. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο εκείνων των χρόνων: Η Ελλάδα έχει περάσει από τις Συμπληγάδες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Πλήθος προσφύγων έχουν καταφύγει στην πρωτεύουσα. Παρά την πολιτική αστάθεια, οι πρόσφυγες, με την τεχνογνωσία και την επιχειρηματική τους εμπειρία, συμβάλλουν στην ανάπτυξη της οικονομίας και την άνθηση του εμπορίου. Νέα καταστήματα ανοίγουν για να καλύψουν τις ολοένα αυξανόμενες καταναλωτικές ανάγκες των Αθηναίων. Η πόλη εκσυγχρονίζεται και αστικοποιείται. Η αρχιτεκτονική έρχεται να δώσει μορφή και σχήμα σ’ όλες αυτές τις κοσμογονικές αλλαγές.
Η οικοδόμηση ξεκινά υπό αυτές τις συνθήκες το 1928. Ολοκληρώνεται δώδεκα χρόνια αργότερα και το κτίριο του ΜΤΣ εντυπωσιάζει με τις μοντέρνες γραμμές του, τις «πινελιές» Art Deco αλλά και τα στοιχεία κλασικισμού που έχουν χρησιμοποιήσει οι δύο αρχιτέκτονες. Το νέο συγκρότημα περιλαμβάνει πολυτελή καταστήματα, γραφεία αλλά και το κινηματοθέατρο Παλλάς, 2.750 θέσεων, που σε δημοσιεύματα της εποχής περιγράφεται ως «ο επιβλητικότερος θεατρικός κολοσσός των Βαλκανίων»! Τα εγκαίνιά του, στις 23 Οκτωβρίου 1932, με τη «Νυχτερίδα» του Γιόχαν Στράους είναι το κοσμικό και πολιτιστικό γεγονός της χρονιάς. Το 1933 ανοίγει το Μπραζίλιαν, το καφέ των καλλιτεχνών και των διανοουμένων, το 1935 αρχίζει να λειτουργεί το χορευτικό κέντρο Μαξίμ (που το 1949 μετατρέπεται σε σινεμά με το ίδιο όνομα και το 1971 στο θέατρο Αλίκη) και στις 21 Αυγούστου 1940, λίγες μέρες μετά τον τορπιλισμό της «Ελλης», σε βαρύ κλίμα, γίνονται τα εγκαίνια του ζαχαροπλαστείου, μπαρ και εστιατορίου πολυτελείας Zonar’s, ιδιοκτησίας Καρόλου Ζωναρά, ομογενούς από την Αμερική, στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου.
Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με όλη τη χώρα σε σταδιακή πορεία ανασυγκρότησης, το Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού… ξανά προς τη δόξα τραβά. Το Zonar’s ανακαινίζεται και παραδίδεται ξανά στο κοινό, δύο χρόνια μετά το ίδιο συμβαίνει και για το καφε-εστιατόριο Φλόκα, που επίσης επιστρέφει ανανεωμένο – άλλος ισχυρός πόλος έλξης για την κοινωνία της μεταπολεμικής Αθήνας. Και το 1959 στο υπόγειο του κτιριακού συγκροτήματος δημιουργείται το θέατρο Βεργή. Η ακμή και η δημοφιλία του λαμπερού κτιριακού συγκροτήματος αποδεικνύονται και από τις πολλές αναφορές σ’ αυτό από τον ακμάζοντα τότε ελληνικό κινηματογράφο: ο Λάμπρος Κωνσταντάρας οδηγεί αυτοκίνητο στη… Στοά Σπυρομήλιου («Η βίλα των οργίων», 1962) και η Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ερώτηση του καθηγητή της για το ποια ήταν η Αθηνά Παλλάς απαντά: «Κινηματογράφος στη Βουκουρεστίου» («Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», 1959)!
Ομφαλός του κέντρου, ξανά
Πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι της Ιστορίας στα χρόνια που ακολούθησαν. Στα ’70s, η παρακμή του εγχώριου κινηματογράφου και η σταδιακή αλλαγή των προτιμήσεων και των συνηθειών των καταναλωτών αλλοίωσαν τον περίγυρό του αλλά και το ίδιο το Μέγαρο: παραδοσιακά στέκια έσβησαν, οι αγορές μετατοπίσθηκαν, οι κυκλοφοριακές συνθήκες υποβάθμισαν παλιούς αστικούς κόμβους. Το 2000, όταν ο Ομιλος της Τράπεζας Πειραιώς αποφάσισε την αξιοποίηση των 65.000 τ.μ. χώρων εργασίας, εμπορίου και αναψυχής και την επανένταξή τους στη σύγχρονη ζωή της πρωτεύουσας, η λάμψη του εμβληματικού διατηρητέου κτιριακού συγκροτήματος είχε θαμπώσει. Δεν ήταν πια το επίκεντρο της κοσμικής, εμπορικής και καλλιτεχνικής ζωής. Και στη Στοά Σπυρομήλιου αντηχούσαν τα βήματα ελάχιστων πια περαστικών…
Το έργο της ανακαίνισής του ήταν πολύπλοκο και ιδιαίτερα απαιτητικό. Ως πρώτη προτεραιότητα τέθηκε ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός, που θα μετέτρεπε το παλιό Μετοχικό στο Citylink ένα μέγαρο πολλαπλών χρήσεων, πλήρως εξοπλισμένο με κάθε λογής ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων. Από την άλλη, οι πολιτικοί μηχανικοί έπρεπε να ενισχύσουν τον τεράστιο σκελετό οπλισμένου σκυροδέματος ηλικίας ογδόντα ετών και να τον καταστήσουν ασφαλή. Ταυτόχρονα, έπρεπε να σεβαστούν όχι μόνο την «επιδερμίδα» του κτιριακού συνόλου, αλλά και την εσωτερική του γεωμετρία. Και αυτό έγινε με απόλυτη επιτυχία, όπως φαίνεται από την ανάπλαση του θεάτρου Αλίκη και του Παλλάς, στο οποίο διατηρήθηκε με ευλάβεια ο χαρακτήρας του, με τα art deco στοιχεία του. Το εντυπωσιακό σε μέγεθος θέατρο εκσυγχρονίστηκε, έγινε ανάλαφρο, διαφανές, δίχως να χάσει την τόσο ιδιαίτερη φυσιογνωμία του. Αυτό δεν οφείλει να κάνει σήμερα η αρχιτεκτονική δημιουργία; Να αρθρώνει ενδιαφέροντα λόγο, κοιτάζοντας πίσω και βλέποντας εμπρός…
Με σεβασμό στην ιστορία του, το παλαιό κτίριο του ΜΤΣ μεταμορφώθηκε στο σημερινό, σύγχρονο Citylink, ένα διαμάντι για την ταλαιπωρημένη Αθήνα της κρίσης – το πιο ευρωπαϊκό, ίσως, κομμάτι της. Το πολυκατάστημα Attica άρχισε να λειτουργεί τον Απρίλιο του 2005. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς έγινε η είσοδος της Τράπεζας Πειραιώς στο Citylink και τον Δεκέμβριο ξεκίνησαν οι παραστάσεις στα θέατρα. Και όλα μπήκαν σε νέα τροχιά…
Αν επιχειρούσαμε έναν απολογισμό με αφορμή αυτή την πρώτη δεκαετία, σίγουρα θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα πως το Citylink δεν άλλαξε μόνο το εμπορικό αθηναϊκό τοπίο – ως το πρώτο διατηρητέο αρχιτεκτονικό μνημείο που διαμορφώθηκε σε σύγχρονων προδιαγραφών πολυχώρο με τα μεγαλύτερα διεθνή ονόματα από το χώρο της μόδας και του lifestyle. Αλλαξε ολόκληρο το αστικό τοπίο. Εκανε ένα μεγάλο κομμάτι της Αθήνας ελκυστικό ξανά για τους κατοίκους της. Εγινε πόλος έλξης τουριστών. Εδωσε ώθηση στην οικονομία, με περισσότερες από 2.000 θέσεις εργασίας, αλλά και στην καλλιτεχνική δημιουργία, προβάλλοντας το έργο γνωστών αλλά και νέων καλλιτεχνών με ποικίλες δράσεις.
Και είναι βέβαιο πως οι Αθηναίοι του μέλλοντος θα διαβάζουν για όλα όσα έχουμε την τύχη να ζούμε σήμερα σ’ αυτό το ολοζώντανο «κύτταρο» της πόλης με τον ίδιο θαυμασμό και την ίδια νοσταλγία που εμείς διαβάζουμε για τις χοροεσπερίδες του Μαξίμ, τις παραστάσεις της Ζοζεφίν Μπέικερ στο Παλλάς, τα θρυλικά τέια του Zonar’s και τα χριστουγεννιάτικα dîner de luxe του Φλόκα…
Μιχάλης Σάλλας
Πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς
Ο άνθρωπος που οραματίστηκε την ανασυγκρότηση του ιστορικού κτιρίου και επένδυσε για τη σημερινή του μορφή, αλλάζοντας τα δεδομένα στην πόλη.
«Το κέντρο μιας μεγάλης πόλης, και κυρίως το κέντρο της πρωτεύουσας, αντικατοπτρίζει την ακτινοβολία ενός τόπου, τον πολιτισμό ενός λαού, την προοπτική που έχει μια χώρα. Η αποκατάσταση, η αναμόρφωση και η λειτουργικότητα του κέντρου των πόλεων δημιουργούν και προσδιορίζουν το επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας και την ποιότητα της κοινωνικής ζωής. Χρειάζεται πάντα μεγάλη προσοχή και φροντίδα από τους πολίτες, τους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, για να κρατηθεί όρθιο το κέντρο της πόλης.
Η Αθήνα έχει υποστεί τα μεγαλύτερα πλήγματα στο κέντρο της, εξαιτίας των αλλεπάλληλων επεισοδίων, των πυρκαγιών, των καταστροφών των κτιρίων, και τη διακοπή της ομαλής λειτουργικότητας της πόλης σε βάθος χρόνων. Από τότε ακόμη που η οικονομία δεν είχε μπει σε κρίση. Εμπορική και επαγγελματική εγκατάλειψη του χώρου και υποβάθμιση της δραστηριότητας και των αξιών του κέντρου έγιναν τα κύρια χαρακτηριστικά. Αυτή η κατάσταση, όμως, επιβάλλεται να αλλάξει και ήδη έχουν γίνει κάποια σημαντικά βήματα.
Το Citylink είναι ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα. Δίνει εντυπωσιακή ζωντάνια και πνοή στο κέντρο της Αθήνας, πρωί και βράδυ, όπως έχει διαμορφωθεί. Δουλέψαμε πολύ γι’ αυτό, με σπουδαίους ανθρώπους, ώστε να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Δεν είναι όμως το μόνο έργο. Το Μουσείο της Ακρόπολης είναι ένα άλλο μεγάλο, πολύ σημαντικό έργο, που στολίζει την πρωτεύουσα και προσελκύει υψηλό τουρισμό στο κέντρο. Τα αρκετά, πλέον, υψηλών προδιαγραφών παλαιότερα και νέα ξενοδοχεία της πόλης αποτελούν επίσης ένα σταθερό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Η αναβάθμιση της Αθήνας είναι μια ουσιαστική προσπάθεια για την αναβάθμιση της Ελλάδας. Αυτό είναι που πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους μας και αυτό θα μας κάνει πιο αισιόδοξους για το μέλλον του τόπου μας».
Η «γειτονιά» που δεν ησυχάζει ποτέ
Καφές, φαγητό, ποτό, γυμναστική και αγορές σε ένα ξεχωριστό κομμάτι στο κέντρο της πόλης, που μας τραβάει σαν μαγνήτης – ακόμη και τις Κυριακές!
Καθισμένη στο σκαμπό μου στον εξωτερικό χώρο του Café des Theatres (έτσι ονομάζεται πλέον το City Bar), απολαμβάνω το πρωινό. Καθώς το φως μπαίνει στη Στοά Σπυρομήλιου από την τζαμαρία της οροφής και υπό τους ήχους απαλής τζαζ μουσικής, καταστρώνω το σχέδιο της διαδρομής μου. Θα ξεκινήσω από εδώ με έναν καφέ (έναν εξαιρετικό καπουτσίνο), θα συνεχίσω με μια «έφοδο» για ψώνια στο Attica και στα πολυτελή καταστήματα (Brooks Brothers, Cartier, Dolce & Gabbana, Hermès, Van Cleef – Liana Vourakis, Bally – NAK, Tous, Links of London, Replay, Salvatore Ferragamo) από τη μεριά της Σταδίου ή της Βουκουρεστίου, θα ακολουθήσει σύντομη ανάπαυση με εσπρεσάκι στο Clemente και επίσκεψη στο εκθετήριο του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Πειραιώς (Π.Ι.Ο.Π.). Καθώς η ώρα θα έχει προχωρήσει, μια ζεστή σούπα στο Pasaji θα είναι ό,τι πρέπει. Σάββατο σήμερα και έχει απογευματινή παράσταση στο Παλλάς – λένε πως δεν πρέπει να χάσει κανείς τον «Billy Elliot». Μήπως να διαλέξω το «Δοξαπατρή», την κωμωδία του Θοδωρή Αθερίδη στο Μικρό Παλλάς, ή τη γαλλική κωμωδία «Για όνομα…», που σκηνοθέτησε ο Μαρκουλάκης στο Αλίκη; Βλέποντας και κάνοντας… Μετά το θέατρο, θα τσιμπήσω κάτι στο City Bistro και θα καταλήξω πάλι εδώ για ένα ποτήρι κρασί – το Café des Theatres τα βράδια μετατρέπεται σε wine bar.
Πίσω μου, μια παρέα με νεαρές κοπέλες: απολαμβάνουν σνακ και απαθανατίζουν με σέλφι τη στιγμή – η ανθοδέσμη πάνω στο τραπέζι τους και οι κουβέντες που πιάνει το αυτί μου συνηγορούν στο ότι μόλις πήραν το πτυχίο τους και ορκίστηκαν στο Πανεπιστήμιο, λίγο πιο κάτω. Το ίδιο υποθέτω πως συμβαίνει με μια παρέα απέναντι στο Pasaji. Ανάμεσα σε καλοντυμένους κυρίους και κυρίες, επιχειρηματίες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, άλλοι πέντε νεαροί και νεαρές – με την απαραίτητη ανθοδέσμη.
Είναι οι πρώτες κρύες μέρες του φθινοπώρου και οι σόμπες στη στοά ανάβουν σιγά-σιγά. Η μουσική αλλάζει σε σόουλ και το βλέμμα μου ανεβαίνει ψηλά, στην υπέροχη γλυπτική εγκατάσταση στην οροφή, στις «Περσεφόνες» της Βάνας Ξένου. Ενας τουρίστας, με ένα χάρτη και ένα μπουκάλι νερό στα χέρια, προσπαθεί να τις φωτογραφίσει με το κινητό του. Και επειδή ο χρόνος είναι χρήμα, αρχίζω τη βόλτα μου.
ATTICA THE DEPARTMENT STORE
1.000 brand names
σε 25.000 τ.μ.
Ενα ταγιέρ για το γραφείο, τα υπέροχα βαμβακερά μπλουζάκια που βρίσκω μόνο εδώ, ένα δώρο για τη φίλη μου την Ελένη (ξέρω το άρωμα που της αρέσει) και ένα μπουφάν για τον εγγονό μου τον Αρη. Αυτά γράφει το χαρτάκι με τις σημειώσεις μου. Δίνω ραντεβού με τη Μαρία στο The Upper House στον 6ο όροφο (τηλ. 210-32.11.114). Θα αντισταθούμε στα σνακ, στις σαλάτες και στα ελαφριά γεύματα pasta και θα αρκεστούμε σε έναν φυσικό χυμό, χαζεύοντας την πόλη από ψηλά. Και αρχίζει η βόλτα. Πρώτα τα παιδικά στον ίδιο όροφο και μετά στον 5ο (είδη σπιτιού και γυναικεία ένδυση), στον 4ο (γυναικεία μόδα), στον 3ο (για το τζιν μου). Θα ρίξουμε μια ματιά στον 2ο (ανδρικά casual) και τον 1ο (ανδρική κλασική μόδα), για να καταλήξουμε στο ισόγειο με τα καλλυντικά και τα αρώματα. Α, και μια επίσκεψη στο υπόγειο για εκείνα τα παπούτσια που ψάχνω.
25.000 τ.μ., 8 επίπεδα, περίπου 450 shops in a shop είναι στη διάθεσή μου. Δεν είμαι «νέα» στο σπορ. Από τον Απρίλιο του 2005 που άνοιξε το μεγαλύτερο μοντέρνο πολυκατάστημα με πλήρη τμήματα γυναικείας, ανδρικής και παιδικής μόδας, αξεσουάρ και καλλυντικών, αλλά και με επώνυμα είδη σπιτιού, πάντα εδώ βρίσκω αυτό που ψάχνω. Γιατί διαθέτει περισσότερα από 1.000 brand names για κάθε γούστο και budget. Από πού να αρχίσω: Brooks Brothers, Burberry, Versace Collection, Juicy Couture, karl Lagerfeld, mcq alexander mcqueen, DVF, Zadig & Voltaire, Nautica, Tommy Hilfiger, Lacoste, Diesel Replay, Pepe Jeans, Calvin Klein Jeans, True Religion, J-brand, 7 for all Mankind, Hilfiger Denim, Funky Buddha, American Vintage και τόσα άλλα.
Πανεπιστημίου 9, τηλ. 211-18.02.500, www.atticadps.gr, ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή, 10.00-21.00 / Σάββατο, 10.00-19.00
CLEMENTE VIII
Διάσημο για τον καφέ του
Η τοιχογραφία στην οροφή του παραπέμπει σε κάποιο από τα πανέμορφα ιταλικά καφέ της Φλωρεντίας. Επιλέγω, όμως, να καθίσω έξω, με θέα στη στοά. Διαβάζω ξανά και ξανά τον κατάλογο με τα 24 είδη τσαγιού, τα γλυκά, τα σνακ (σαλάτες, μπέργκερ, μπαγκέτες) και τους αντιοξειδωτικούς χυμούς. Επιλέγω τελικά το πιο απλό, ένα εσπρεσάκι, για δύο λόγους: γιατί ο μονοποικιλιακός καφές espresso gourmet του μαγαζιού είναι διάσημος και γιατί θέλω να τιμήσω τον ονοματοδότη του, τον πάπα Clemente VIII, που τον 17ο αιώνα ευλόγησε τον καφέ βγάζοντας από πάνω του τη ρετσινιά του «ποτού των βαρβάρων».
Τηλ. 210-32.19.340, ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Σάββατο, 08.30-23.30 / Κυριακή, 10.00-23.30
ΕΚΘΕΤΗΡΙΟ Π.Ι.Ο.Π.
Μοναδικά αντικείμενα από 9 μουσεία
Ενα ηλιακό φαναράκι από το Μουσείο Περιβάλλοντος στη Στυμφαλία και ένα υδροκίνητο ρολόι ντιζάιν από το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα είναι τα πρώτα που τραβούν την προσοχή μου. Γιατί στη συνέχεια ανακαλύπτω και πολλούς άλλους «θησαυρούς»: παιχνίδια, βιβλία, διακοσμητικά, κοσμήματα, αξεσουάρ, χαρτικά, μολύβια, όλα από τα κατά τόπους πωλητήρια του Δικτύου των Μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (τα οποία βρίσκονται στην περιφέρεια), σε τιμές που αρχίζουν από 1 €. Χαζεύω τις εκδόσεις του ιδρύματος. Ως λάτρις της κουζίνας, προμηθεύομαι ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό βιβλίο: «Μαγειρεύοντας με λάδι (και άλλα…) στην Αγία Παρασκευή Λέσβου» και αποχωρώ με πολλές σημειώσεις για τα χριστουγεννιάτικα δώρα μου.
Στοά Σπυρομήλιου, τηλ. 210-32.24.923, 210-32.25.689, www.piop.gr, ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο, 10.00-18.00 / Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή, 10.00-21.00
PASAJI
Ελληνική κουζίνα και εξωτικά πιάτα
Mε τη σφραγίδα του πολυταξιδεμένου και βραβευμένου σεφ Αρη Τσανακλίδη, το Pasaji αποτελεί ιδανική επιλογή για light lunch, dinner ή after theater πρόταση. Βάση είναι η δημιουργική ελληνική κουζίνα, συνδυασμένη με εξωτικά πιάτα και fusion, δημιουργίες εμπνευσμένες από την προϋπηρεσία του σεφ σε γνωστά εστιατόρια στις Παρθένες Νήσους, στη Νέα Υόρκη, στο Μεξικό, στην Ιαπωνία, στο Χονγκ Κονγκ, ακόμη και στη Χαβάη! Chef de cuisine είναι ο Γιάννης Βιδάλης. Kαθισμένη σε έναν από τους δερμάτινους καναπέδες του εξωτερικού χώρου, προσπαθώ να διαλέξω ανάμεσα στη σαλάτα με φακές, το διάσημο πιάτο μαύρου μπακαλιάρου του Αρη Τσανακλίδη μέχρι σούσι (από τα καλύτερα της Αθήνας) ή τις σούπες, που προστέθηκαν πρόσφατα και έχουν μεγάλη επιτυχία.
Η κουζίνα είναι ανοιχτή από το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ, ενώ το Σάββατο το μεσημέρι μπορεί κανείς να απολαύσει χαμηλών τόνων live μουσική.
Tηλ. 210-32.20.714, ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Σάββατο, 10.00-01.00 / Κυριακή, 12.30-21.00
ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΛΛΑΣ
Ο «μικρός χορευτής» σε ιστορικό χώρο
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εμπειρία της συναυλίας της Μαριάν Φέιθφουλ τον Μάρτιο του 2008 και της παράστασης «Οπερα της πεντάρας» από το Berliner Ensemble τον Ιανουάριο του 2010. Δεν είναι οι μόνες. Στη σκηνή του Παλλάς έχουν φιλοξενηθεί μεγάλες ελληνικές παραγωγές, θεάματα διεθνούς ακτινοβολίας και παραστάσεις σπουδαίων Ελλήνων ερμηνευτών και δημιουργών. Με πρωτότυπη αρχιτεκτονική γραμμή, πολυτελή κατασκευή, εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας για τέλειο οπτικό και ακουστικό αποτέλεσμα, το Παλλάς δένει ιδανικά το χθες, το σήμερα και το αύριο της καλλιτεχνικής ζωής.
Φέτος φιλοξενεί το μιούζικαλ του Λι Χολ «Billy Elliot» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη και με την πρωτότυπη μουσική του σερ Ελτον Τζον. Πρωταγωνιστούν: Αιμίλιος Χειλάκης, Αθηνά Μαξίμου, Αποστόλης Τότσικας, Νίκη Παλληκαράκη, Γιώργος Ψυχογιός και Τιτίκα Στασινοπούλου. Μαζί τους, έξι ταλαντούχα αγόρια που ερμηνεύουν τον Μπίλι Ελιοτ και τον κολλητό του φίλο. Το στόρι ίσως το γνωρίζετε από την ταινία: ένα εντεκάχρονο αγόρι στη Βρετανία του 1984 ανακαλύπτει το πάθος του για το χορό και παλεύει -και κατορθώνει- να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Παράλληλα έχει προγραμματιστεί μια σειρά συναυλιών από τα Μουσικά Σύνολα του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (Δευτέρα 16/11, Δευτέρα 23/11, Τρίτη 24/11).
Βουκουρεστίου 5, τηλ. 210-32.13.100, πληροφορίες για τις παραστάσεις στο www.a-th.gr
ΜΙΚΡΟ ΠΑΛΛΑΣ
Ο Βενιαμίν της παρέας
Ενα ζεστό και φιλικό θεατρικό στέκι 300 θέσεων, με εντελώς δικό του «αέρα», ιδιαίτερη αρχιτεκτονική άποψη και αισθητική. Φέτος φιλοξενεί δύο παραστάσεις. Για τους ενηλίκους, τη σύγχρονη κωμωδία του Θοδωρή Αθερίδη «Δοξαπατρή» με πρωταγωνιστές τον ίδιο, την Πέμη Ζούνη, τη Ρένια Λουιζίδου, τον Λευτέρη Ελευθερίου, την Ευαγγελία Συριοπούλου, τη Φωτεινή Αθερίδου και τον Γιόσι. Θέμα της οι περιπέτειες ενός παπά με διαταραγμένο γιο και ακτιβίστρια κόρη το καλοκαίρι του 2015 στην Αθήνα.
Για παιδιά από 3 έως 7 ετών παρουσιάζεται το παραμύθι της Κατερίνας Μαρκαδάκη «Το σπάταλο τερατάκι». Οπως φανερώνει και ο τίτλος, το έργο αφορά στη σημασία της αποταμίευσης. Η μουσική είναι του Πάνου Μουζουράκη.
Αμερικής 2, τηλ. 210-32.10.025, πληροφορίες για τις παραστάσεις στο www.a-th.gr
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΙΚΗ
Γέλιο α λα γαλλικά
Δημιούργημα της ίδιας της Αλίκης Βουγιουκλάκη κατά τη δεκαετία του ’70, σήμερα είναι πλήρως ανακαινισμένο, πολυτελές και άνετο, με χωρητικότητα 500 θέσεων. Τι θα δούμε εκεί; Την κωμωδία «Για όνομα…» των Ματιέ Ντελαπόρτ και Αλεξάντρ ντε λα Πατελιέρ -μία από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες των τελευταίων ετών στη Γαλλία- σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, με τους Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Βίκυ Σταυροπούλου, Φάνη Μουρατίδη, Μαρία Κωνσταντάκη, Αντώνη Λουδάρο. Οσο για την πλοκή; Οι… παρενέργειες ενός φιλικού δείπνου όταν όλοι αρχίζουν να βγάζουν τα απωθημένα τους. Η παιδική σκηνή του «Αλίκη» παρουσιάζει (για παιδιά 6 – 12 ετών) το παραμύθι του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου «Η πέτρα του Βορρά». Αναφέρεται σε ένα μικρό αγόρι που οπλισμένο με θάρρος αναζητά τον πατέρα του.
Αμερικής 4, τηλ. 210-32.10.021, πληροφορίες για τις παραστάσεις στο www.a-th.gr
CITY BITRO
Comfort food όλη μέρα
ο ανανεωμένο αισθητικά City Bistro (ιδιαίτερη πινελιά οι γλάστρες με τις φτέρες στον εξωτερικό χώρο) έκανε στροφή και στην κουζίνα του. Οπως κάθε ευρωπαϊκό μπιστρό, προσφέρει comfort food σε ένα έξοχο μενού που επιμελείται ο σεφ Νίκος Σκλήρας – ενθουσιάστηκα με το crispy duck confit. Μπορεί να έρθει κανείς εδώ οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, να φάει κάτι εύκολο και ποιοτικό, την ίδια ώρα που δίπλα του άλλοι θα απολαμβάνουν την μπίρα ή τον καφέ τους. «Ενα μεγάλο στοίχημα για εμάς», λέει ο επιχειρηματίας Χρύσανθος Πανάς, «είναι αυτή η “γειτονιά”, πέρα από τον εμπορικό χαρακτήρα που έχει τα μεσημέρια, τον corporate και business κόσμο και τους ξένους που ψωνίζουν από τις γύρω μπουτίκ, να έχει ζωντάνια και το βράδυ. Ηδη ο κόσμος του θεάτρου (τόσο οι θεατρόφιλοι όσοι και οι θεατές) μένει εδώ μετά τις παραστάσεις». A, μην ξεχάσω: δοκιμάστε το κυριακάτικο brunch με αλμυρές και γλυκές γεύσεις (από αυγά benedict και croque madame μέχρι κις λορέν και κέικ).
Tηλ. 210-32.11.315, ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Πέμπτη, 10.00-01.30 / Παρασκευή & Σάββατο, 10.00-02.00 / Κυριακή, 10.00-01.00
BAR DES THEATRES
Οταν το θέατρο… ξενυχτάει
Το νέο όνομά του δίνει και το στίγμα του. Φωτογραφίες από παραστάσεις και κομμάτια από τα σκηνικά των γύρω θεάτρων κοσμούν το εσωτερικό του. Το πρωί είναι coffee bar, όπου μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου με τη συνοδεία φρέσκων κρουασάν ή σάντουιτς. Το απόγευμα, μετά το γραφείο, έρχεσαι για ένα aperitivo -προσφέρονται και συνοδευτικά καναπέ- και το βράδυ ο χώρος μετατρέπεται σε wine bar με επιλεγμένα κρασιά (sommelier είναι ο Σπύρος Μακαντάνης) – και όχι μόνο. Η μουσική (την επιμελούνται τέσσερις DJ) δυναμώνει και η διασκέδαση καλά κρατεί έως τις 3 – 4 το πρωί. «Είναι σαν ένα street bar, με τη διαφορά ότι δεν είσαι εκτεθειμένος στις καιρικές συνθήκες και με το ασύγκριτο πλεονέκτημα ότι βρίσκεται σε ένα υπέροχο περιβάλλον», λέει ο κ. Πανάς.
Tηλ. 210-32.11.315, ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή 08.00-01.00 / Σάββατο & Κυριακή, 10.00-02.30
HOLMES PLACE ATHENS CLUB
Fitness και πολυτέλεια
Ο φίλος μου ο Γιώργος δεν έχει πάψει στιγμή να εκθειάζει την 25μετρη πισίνα του Holmes, κάτω από τη Στοά Σπυρομήλιου. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτή. Είναι οι πολυτελείς εγκαταστάσεις, τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά όργανα γυμναστικής και το άρτια καταρτισμένο προσωπικό που κάνουν το χώρο αυτό ελκυστικό και ιδιαίτερα… χρήσιμο για όποιον θέλει να φροντίσει τον εαυτό του, είτε παρακολουθώντας κάποιο από τα προγράμματα (spinning, yoga, pilates, personal training, ομαδικά προγράμματα studio, κ.ά.) είτε μόνος. Μεγάλα του ατού επίσης η θέση (ιδανική για ανασύνταξη δυνάμεων πριν ή μετά τη δουλειά, εάν εργάζεται κανείς στο κέντρο) και το διευρυμένο ωράριο.
Βουκουρεστίου και Σταδίου 4, τηλ. 210-32.59.400, www.holmesplace.gr, ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή, 07.00-24.00 / Σάββατο, 09.00-21.00 / Κυριακή, 10.00-19.00
To Zonar’s επιστρέφει!
Οταν το 1939 ο ομογενής εξ Αμερικής Κάρολος Ζωναράς, έπειτα από μια επιτυχημένη καριέρα στη σοκολατοβιομηχανία στο Οχάιο, ίδρυε το Zonar’s, «το πιο πολυτελές ζαχαροπλαστείο της Αθήνας, τύπου ομοίου προς τα μεγαλύτερα και ωραιότερα της Βιέννης», όπως έγραφε ο Δημήτρης Ψαθάς, δεν φανταζόταν πως σήμερα το δημιούργημά του θα ήταν ίσως το τελευταίο ιστορικό σημείο εστίασης στην Ελλάδα. Με το ίδιο όνομα σχεδόν επί έναν αιώνα έχει ζήσει χρυσές εποχές, με διάσημους θαμώνες.
Αυτό ήταν το βασικό κίνητρο για τον Χρύσανθο και τον Σπύρο Πανά να αναλάβουν την επαναλειτουργία του Zonar’s με πολλή φροντίδα και σεβασμό στην ιστορία του. Η κόρη του Καρόλου Ζωναρά, 93 ετών σήμερα, τους αφηγήθηκε όλη την ιστορία: πως ο πατέρας της χρησιμοποίησε για το κατάστημα τα πιο πολυτελή υλικά – δερμάτινα έπιπλα, μπρούντζο, κρυστάλλινα φωτιστικά κ.λπ. «Θα επαναφέρουμε αυτή την πολυτέλεια», λέει ο κ. Πανάς. «Πολλοί ρωτούν αν θα είναι το ίδιο όπως παλιά. Ιδιο δεν μπορεί να είναι. Ωστόσο, φιλοδοξούμε να επαναφέρουμε την αίσθηση, την ατμόσφαιρα των δεκαετιών του ’40 και του ’50, όταν ήταν ένας χώρος κυρίως εστίασης, με έμφαση στο afternoon tea – το οποίο θα κάνουμε».
Φανταστείτε ένα χώρο σαν λόμπι, όπου θα προσφέρονται φαγητό, καφές, γλυκά και ποτό όλες τις ώρες της ημέρας. Τα γλυκά, μάλιστα, θα σερβίρονται με τρόλεϊ -όπως παλιά- ενώ κλασικές μελωδίες θα συνοδεύουν τον απογευματινό καφέ ή τσάι. Ο σπουδαίος σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος, προσωπικός φίλος των αδελφών Πανά, τους συμβουλεύει για κάθε λεπτομέρεια, ενώ ο Ελληνοκύπριος σχεδιαστής Μάικλ Αναστασιάδης, από τα μεγαλύτερα ονόματα του διεθνούς design, έχει αναλάβει το φωτισμό.
Στις αρχές Δεκεμβρίου, οπότε το Zonar’s υπολογίζεται να ανοίξει τις πόρτες του, όλο το Citylink θα είναι πανέτοιμο για τις γιορτές, υπέροχα διακοσμημένο, όπως κάθε χρόνο, και με διάφορες δράσεις (συναυλίες κλασικής μουσικής της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων στη Βουκουρεστίου, εκδηλώσεις σχετικές με τη μόδα στη Στοά Σπυρομήλιου, εκθέσεις ζωγραφικής στον ίδιο χώρο).
«Εδώ, κάθε μέρα είναι μοναδική»
5 άνθρωποι του Citylink σε πρώτο πρόσωπο.
Φωτεινή Γούλα, maitre manager στο Bar des Τheatres
«Καλλιτεχνικό στέκι»
«Είναι ένα ζωντανό μαγαζί με πολλές εναλλαγές, ανοιχτό από τις 8 το πρωί έως τις 2 το βράδυ καθημερινά αλλά και τα Σαββατοκύριακα», λέει η Φωτεινή Γούλα, μιλώντας με ενθουσιασμό για το πρώην City bar, που «έχει εξελιχθεί και σε καλλιτεχνικό στέκι λόγω των θεάτρων». Η Φωτεινή είναι άνθρωπος του κρασιού – ήταν ιδιοκτήτρια του Scala Vinoteca, με το οποίο ξεκίνησε από τις αρχές της κρίσης η «μόδα» των wine bars στην Αθήνα, ενώ επιμελήθηκε και το μπαρ της Kir-Yianni στο αεροδρόμιο. «Το κρασί είναι βασικό και στο Bar des theatres. Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσουμε και παρουσιάσεις Ελλήνων παραγωγών, κάνοντας αρχή με το οινοποιείο Σκούρα. Φιλοδοξία μας είναι να γίνονται τρεις κάθε μήνα».
Αιμίλιος Χειλάκης, ηθοποιός
«Κομμάτι των αναμνήσεών μου»
Είναι η δεύτερη σεζόν του στο Παλλάς. Πρωταγωνιστεί στο θρυλικό μιούζικαλ «Billy Elliot». «Η πλοκή διαδραματίζεται στα χρόνια της Θάτσερ. Σε δύσκολες συνθήκες, ένα αγόρι διεκδικεί το δικαίωμα να έχει ένα όνειρο διαφορετικό, να γίνει χορευτής», εξηγεί ο Αιμίλιος Χειλάκης. Πώς είναι να παίζει κάθε βράδυ σε ένα θέατρο 1.400 θέσεων; «Ως παιδί του θεάτρου Τέχνης, είμαι μαθημένος… Εχω παίξει πολλές φορές σε Ηρώδειο, Επίδαυρο και αντίστοιχους μεγάλους χώρους». Και το Citylink; Εχει μπει στην καθημερινότητά του; «Είναι ήδη στέκι μου. Θα σταθούμε με την Αθηνά για έναν καφέ πριν από την παράσταση ή θα μείνουμε μετά, για δείπνο, εδώ κάνω τα περισσότερα ψώνια μου, κλείνω τα ραντεβού μου. Το συγκρότημα αυτό έχει, άλλωστε, συνδεθεί με πολλές γλυκές αναμνήσεις. Στου Zonar’s, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, έδωσα την πρώτη μου συνέντευξη, για την ταινία “Απόντες” του Νίκου Γραμματικού. Με γαλλικό καφέ και πάστα…».
Αρης Τσανακλίδης, σεφ στο Pasaji
«Μια όαση στο χάος της Αθήνας»
Ο κοσμοπολίτης σεφ δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Σχετικά με το Pasaji, o ίδιος λέει ότι βασίστηκε στο μενού της προκατόχου του, Νένας Ισμυρνόγλου, προσθέτοντας στοιχεία από τη μαγειρική του παιδεία που είχε να κάνει με την Ιαπωνία και εξωτικές χώρες. «Το αβαντάζ αυτού του καταπληκτικού χώρου», λέει, «είναι ότι καλύπτει όλες τις μορφές του dining. Μαζί με τα γύρω μαγαζιά και τους χώρους πολιτισμού αρχίζει να δημιουργείται μια πιάτσα, κι αυτό είναι πολύ ωραίο. Το Citylink είναι μια όαση στο χάος της Αθήνας». Τον ρωτώ για τις προτιμήσεις των πελατών. «Αλλο θα προτιμήσουν οι κυρίες με τα γυμνασμένα σώματα από το Holmes που προσέχουν τη σιλουέτα τους κι άλλο οι θεατές από το θέατρο. Η γκάμα είναι τεράστια. Γι’ αυτό και το εγχείρημα είναι δύσκολο. Υπάρχει, όμως, ένας υγιής ανταγωνισμός με τα υπόλοιπα καταστήματα και έτσι ανεβαίνει το επίπεδο της “γειτονιάς” μας».
Κυριακή Αρετζή, training supervisor στο Attica
«Πληρό Kir-Yianni στο αεροδρόμιο τητα και ποικιλομορφία»
Ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια τη συνεργασία της με το Attica. Πωλήτρια στο ανδρικό τμήμα αρχικά, υπεύθυνη corner Burberry στη συνέχεια, μετά υπεύθυνη ορόφου, εδώ και μερικούς μήνες είναι υπεύθυνη εκπαίδευσης στο πολυκατάστημα. Μοιραία προκύπτει το ερώτημα ποιο είναι το μυστικό ενός σύγχρονου επιτυχημένου πωλητή. «Να ακούει τι χρειάζεται ο πελάτης». Τι είναι αυτό που αγαπά στο Citylink; «Την πληρότητα και την ποικιλομορφία των επιλογών, καθώς και την πλήρη κάλυψη των αναγκών χωρίς σπατάλη χρόνου». Μου μιλάει για τον πολιτισμό της μόδας και πόσο είναι σημαντικό να εργάζεται κανείς στο Attica. «Kάθε εργαζόμενος σ’ εμάς μπορεί να εκφράσει τις ικανότητές του και μέσω και της εκπαίδευσης να εξελιχθεί στον τομέα του. Αλλά για μένα είναι σημαντική ιδιαίτερα και η εταιρική μας κουλτούρα, που προάγει αξίες όπως ο σεβασμός, η κατανόηση και η συνεργασία – αξίες που είναι ιδιαίτερα σημαντικές και στην προσωπική μας ζωή».
Αννα Παλτσούδη, υπεύθυνη ταξιθεσίας, Παλλάς
«Ανυπομονώ να δω και φέτος το Citylink με τα γιορτινά του»
Είναι η τρίτη χρονιά της στο Παλλάς – η πρώτη ως υπεύθυνης ταξιθεσίας. Με πτυχίο Μάρκετινγκ, θεωρεί πολύ τυχερό τον εαυτό της που εργάζεται σε έναν τέτοιο χώρο. «Είναι απίστευτη εμπειρία. Κάθε βραδιά εδώ, με χίλια και πλέον άτομα κοινό, είναι μοναδική. Κάθε θεατής έχει τις δικές του ανάγκες και η αγωνία μας είναι να τον εξυπηρετήσουμε και να περάσει καλά». Σημαντικές βραδιές θυμάται πολλές: σπουδαίες παραστάσεις, διάσημους θιάσους, μεγάλες ορχήστρες, μπαλέτα και συναυλίες. Η Αννα δηλώνει ενθουσιασμένη όμως και από τη φετινή υπερπαραγωγή, το μιούζικαλ «Billy Elliot». «Είναι μια σπουδαία παράσταση, με λαμπερό καστ και με έξι υπέροχα, ταλαντούχα αγόρια που υποδύονται τον Μπίλι. Συγκινούμαι που βλέπω την προσπάθειά τους και πόσο βελτιώνονται μέρα με τη μέρα». Τι θέση έχει το υπόλοιπο Citylink στην καθημερινότητά της; «Καθημερινά απολαμβάνω έναν καφέ από το City Bar. Είναι άπαιχτος! Και ανυπομονώ να δω τη Στοά Σπυρομήλιου ντυμένη με τα γιορτινά της – σκέτη μαγεία…».