Τις τελευταίες ώρες η δημόσια συζήτηση για το προσφυγικό περιστρέφεται γύρω από το ποιοι διακινούν στην Ειδομένη “πληροφορίες” και φήμες ότι επίκειται άνοιγμα των συνόρων με αποτέλεσμα όχι μόνο να αρνούνται να εγκαταλείψουν τον καταυλισμό οι εκεί πρόσφυγες, όπως τους καλεί η κυβέρνηση, αλλά να συρρέουν και άλλοι από κέντρα φιλοξενίας στην Μακεδονία με την ελπίδα να είναι και εκείνοι εκεί την “μεγάλη ώρα”.
Αυτό ίσως δεν θα το μάθουμε ποτέ αφού η παραπληροφόρηση μπορεί να εκπορεύεται από ανεύθυνους ακτιβιστές, Έλληνες και ξένους, από αμφιβόλου υπόστασης και ρόλου οργανώσεις που δρουν εντός και στις παρυφές του καταυλισμού με ανθρωπιστικό μανδύα, ξένες μυστικές υπηρεσίες για τους “προχωρημένους”, ακόμα και από κυκλώματα διακινητών ή και προσφύγων που θέλουν να σύρουν σε δυναμικές ενέργειες τους ομοιοπαθούντες.
Μέχρι να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι εμπορευόμενοι την ελπίδα των απελπισμένων, οι έχοντες την ευθύνη για την διαχείριση της κρίσης στην Ειδομένη αντί να παρασύρονται σε κυνήγι μαγισσών και συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις, καλά θα κάνουν να πάρουν στα χέρια τους όχι μόνο την υπεύθυνη ενημέρωση των ανθρώπων που υπομένουν το μαρτύριο στις λάσπες, αλλά και την εν γένει λειτουργία του καταυλισμού.
Η κυβέρνηση υπό την πίεση των εξελίξεων ανακοίνωσε σήμερα την εγκατάσταση στην Ειδομένη μεγαφωνικών εγκαταστάσεων δια των οποίων θα ενημερώνει του πρόσφυγες για ο,τ ι τους αφορά.
Το κάνει προφανώς και σωστά, για να διαλύσει την φημολογία και να αποτρέψει την διακίνηση επικίνδυνων “πληροφοριών”, αλλά και εν γένει υλικού (χαρτες, κ.α.) που μπορεί να πυροδοτήσουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις και εν τέλει ανάφλεξη σε μια κοινωνία έτοιμη να εκραγεί. Φοβάμαι όμως ότι το παιγνίδι έχει χαθεί γενικότερα ως προς την διαχείριση της Ειδομένης.
Από το πρωί σήμερα κάνουν τον γύρο της “τηλεοπτικής” Ελλάδας και της οικουμένης απερίγραπτες εικόνες με πρωταγωνιστή έναν αγρότη που θέλησε να μεταφέρει με το ημιφορτηγό του τρόφιμα στον καταυλισμό.
Μέσα σε τρία λεπτά πεινασμένοι πρόσφυγες σάλταραν στο όχημα και ξάφρισαν τα πάντα. Ο άνθρωπος προσπάθησε να βρει κάποιον υπεύθυνο να παραδώσει το φορτίο και επειδή δεν τα κατάφερε ρωτούσε τους δημοσιογράφους τι να κάνει και στο τέλος παράτησε το όχημα το οποίο “λεηλατήθηκε” σε χρόνο “ντετέ ”.
Δεν ήταν δυστυχώς ο μόνος. Τέτοια φαινόμενο είναι καθημερινά στην Ειδομένη και σε όλους τους τομείς. Φτάνουν φορτηγά με βοήθεια και δεν υπάρχει κάποιος να τα παραλάβει και να οργανώσει την διανομή ώστε να δοθούν τα φαγητά, τα φάρμακα και τα είδη ρουχισμού σ' όσους τα έχουν ανάγκη και όχι να καταλήξουν σ' όσους προλάβουν να τα αρπάξουν από το αυτοκίνητο και να τα πουλήσουν στη συνέχεια.
Ουδείς παρακολουθεί την δράση των πάσης φύσεως ανθρωπιστικών οργανώσεων, αποφασίζει για την υγιεινή στον καταυλισμό, την διανομή της βοήθειας, έχει την ευθύνη για την ψύχραιμη και χρηστική ενημέρωση γύρω από την καθημερινότητα τόσων ανθρώπων, απουσιάζουν γενικότερα ο συντονισμός και η ευταξία, εξακολουθεί να επικρατεί μια απερίγραπτη κατάσταση.
Η απουσία ενός κέντρου που θα συντονίζει τις πρωτοβουλίες και θα αποφασίζει για την εύρυθμη λειτουργία του καταυλισμού, είναι εμφανής. Όσοι δραστηριοποιούνται εκεί θεωρούν ότι η μη εγκατάσταση ενός κυβερνητικού-κρατικού κλιμακίου από τις πρώτες μέρες το οποίο θα είχε την ευθύνη για τα πάντα σ αυτή την “πόλη της απελπισίας” έφερε εν πολλοίς εδώ τα πράγματα. Η διασπορά ψευδών ειδήσεων και γενικότερα το επικίνδυνο “ράδιο αρβύλα” θα είχε αποφευχθεί εάν λειτουργούσε από τη αρχή η επίσημη μεγαφωνική ή κάποιοι είχαν την ευθύνη για την επίσημη ενημέρωση.
Η κυβέρνηση λέει ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατό να γίνει από την στιγμή που η Ειδομένη δεν αναγνωρίζεται ως οργανωμένος καταυλισμός.
Τυπικά μπορεί να έχει δίκιο. Θα μπορούσε ωστόσο να αναζητήσει και να βρει μια φόρμουλα ώστε να λειτουργήσει ένα τέτοιο κέντρο.
Θα είχαν αποφευχθεί καταστάσεις όπως αυτές που κάνουν καθημερινά μέσω της τηλεοπτικής κάμερας τον γύρο του κόσμου και που δεν τιμούν την εικόνα της χώρας. Η πληγή της Ειδομένης χαίνει σε ελληνικό έδαφος και εμείς ως Έλληνες θα πιστωθούμε την επούλωση της ή θα χρεωθούμε μια πιθανή ανάφλεξη.
Κανένας στον πλανήτη δεν θα μας δικαιολογήσει, σε περίπτωση θανάτου ενός παιδιού, κάτι που δεν απέκλεισε ο κ. Μουζαλας, όταν θα σπεύσουμε να αντιτάξουμε το τύποις σωστό επιχείρημα του μη οργανωμένου καταυλισμού. Τώρα τρέχουμε να προλάβουμε προτού σκάσει η “βόμβα Ειδομένη” στα χέρια μας.