Τέσσερα χρόνια μετά τον τραυματισμό δεκάδων αλλοδαπών εργατών γης από τα σκάγια επιστατών στη Μανωλάδα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δικαίωσε τα θύματα και επιδίκασε αποζημίωση χιλιάδων ευρώ για τους μετανάστες που απασχολούνταν σε καλλιέργειες φράουλας υπό άθλιες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.
Εξετάζοντας την προσφυγή 42 εργατών γης από το Μπανγκλαντές το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι όλοι τους υπήρξαν θύματα καταναγκαστικής εργασίας. Ακόμη έκρινε ότι το ελληνικό κράτος απέτυχε να προστατεύσει τα θύματα, δεν ερεύνησε σε βάθος την υπόθεση και δεν τιμώρησε τους υπαίτιους. Σύμφωνα με την απόφαση, το ελληνικό κράτος καλείται να καταβάλει σε κάθε έναν από τους 42 αιτούντες που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποζημίωση από 12.000 έως 16.000 ευρώ.
Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου οι 42 Μπανγκλαντεσιανοί εργάζονταν από τον Οκτώβριο του 2012 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2013 σε καλλιέργειες φράουλας στη Μανωλάδα. Οι εργοδότες τους είχαν υποσχεθεί μεροκάματο 22 ευρώ για επτάωρη εργασία και επιπλέον τρία ευρώ για κάθε υπερωρία. Στην πράξη όμως οι εργάτες δούλευαν συνολικά 12 ώρες την ημέρα υπό την επίβλεψη οπλισμένων φρουρών. Ακόμη, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, οι εργοδότες τους είχαν προειδοποιήσει ότι θα πληρώνονταν μόνο εφόσον δεν σταματούσαν την εργασία.
Σελίδα από το τετράδιο όπου οι μετανάστες κρατούσαν σημειώσεις με τα δεδουλευμένα τους.
Οι μετανάστες ζούσαν σε μια νάιλον πολιτεία πλάι στις καλλιέργειες. Εμεναν σε τέσσερα θερμοκήπια που είχαν μετατρέψει σε δωμάτια και είχαν ανοίξει δύο τρύπες στη γη για να τις χρησιμοποιούν ως τουαλέτα. Η υδροδότηση της παραγκούπολης γινόταν με σωλήνα που είχε συνδεθεί με γειτονικό βενζινάδικο. Οι περισσότεροι εργάτες γης που απασχολούνταν εκεί δεν είχαν νόμιμα χαρτιά διαμονής στην Ελλάδα, ενώ κάποιοι είχαν ζητήσει πολιτικό άσυλο. Στον καταυλισμό η «Κ» είχε εντοπίσει και δύο ανήλικους εργάτες οι οποίοι κατά δήλωσή τους ήταν 12 και 14 ετών αντίστοιχα.
Στις 17 Απριλίου 2013 οι εργάτες, απλήρωτοι επί μήνες, διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους και εισέπραξαν τα σκάγια τριών επιστατών. Ο δημοσιογράφος της «Κ» Κώστας Ονισένκο είχε εξασφαλίσει τότε βίντεο που είχε τραβηχτεί από κινητό τηλέφωνο λίγα μόλις λεπτά μετά τους πυροβολισμούς και τον τραυματισμό δεκάδων μεταναστών.
Η διάδοση της είδησης παγκοσμίως προκάλεσε ακυρώσεις παραγγελιών φράουλας. Οι λύσεις επιχειρηματικών συνεργασιών από τη Ρωσία συνοδεύονταν τότε και από e-mails καταδίκης της επίθεσης. Ενα χρόνο αργότερα όμως το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πατρών έκρινε αθώους τον παραγωγό και τους τρεις επιστάτες για την κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων.
Η απόφαση ήταν ομόφωνη και δεν επέτρεπε την άσκηση έφεσης. Οι συνήγοροι των μεταναστών και το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητώντας δικαίωση.
Στους 35 εργάτες γης που είχαν τραυματιστεί από τα σκάγια των επιστατών δόθηκε άδεια διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Ωστόσο το επόμενο διάστημα δεν ήταν ανέφελο για όλους. Κάποιοι ταξίδεψαν στη Θεσσαλονίκη ψάχνοντας και εκεί μεροκάματα και επέστρεψαν στην Αθήνα όταν δεν τα κατάφεραν. Ακόμη και έναν χρόνο μετά τα γεγονότα, παρά τη γενική κατακραυγή και την πρόσκαιρη ανθρωπιστική βοήθεια η νάιλον πολιτεία παρέμενε στο ίδιο σημείο, στη ράχη της Εθνικής Οδού με κάποια από τα θύματα να κοιμούνται στο ίδιο χώμα.