«Δεν θα έπρεπε να είχα μιλήσει. Εκεί καταλήγω. Δεν πιστεύω ότι έκανα τίποτα λάθος, αλλά δεν θα το ξανάκανα. Ο καθένας πρέπει να κοιτάει τη δουλειά του γιατί αλλιώς μπλέκει σε περιπέτειες». Ο Νίκος Δεωνάς το λέει και δεν το πιστεύει, βέβαια. Ξέρει ότι εάν και πάλι εκτυλισσόταν μπροστά του μια σκηνή σαν κι αυτή στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» πριν από λίγες ημέρες, δεν θα μπορούσε να μείνει με το στόμα κλειστό. Ομως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ο Νίκος ζει και εργάζεται στη Σιγκαπούρη τα τελευταία, πολλά, χρόνια. Είναι διευθυντής σε εταιρεία που κάνει ανάλυση πιστωτικού κινδύνου στον κλάδο της ενέργειας. Ταξιδεύει λόγω της δουλειάς του πολύ, είναι δηλαδή «θαμών» αεροδρομίων ανά τον κόσμο. Φέτος το καλοκαίρι πέρασε τις διακοπές του με την κοπέλα του στην Κρήτη, από όπου μέσα Ιουλίου γύριζαν με ένα σωρό αναμνήσεις, αλλά και… γραβιέρες, ελιές, παξιμάδια στις αποσκευές. Οι δυο τους περίμεναν στο γκισέ μεγάλης αεροπορικής εταιρείας στο «Ελ. Βενιζέλος» (Qatar) για να τσεκάρουν τις βαλίτσες τους. «Συμπτωματικά, στις ουρές που είχαν σχηματιστεί στα τρία γκισέ της εταιρείας βρίσκονταν πολλοί Ασιάτες. Πίσω από τις υπαλλήλους που έκαναν τα check-in, βρισκόταν ένας κύριος από το ground staff που τις επέβλεπε και είχε και ουόκι τόκι. Στα καλά καθούμενα, γυρνάει σε μία από τις κοπέλες και μιλώντας για έναν ταξιδιώτη τής λέει “γαμ… τον”. Ηταν προφανές ότι πίστευε ότι κανείς δεν μιλούσε ελληνικά. Οι τρεις κοπέλες δεν αντέδρασαν καθόλου. Γύρισα όμως εγώ και του είπα “δεν πρέπει να μιλάτε έτσι, οι άλλοι μπορεί να μη σας καταλαβαίνουν, αλλά σας καταλαβαίνω εγώ”». Ο υπάλληλος –πιθανότατα εταιρείας handling και όχι της αεροπορικής– του απαντά, σε… άπταιστο ενικό: «Κι εσύ τι είσαι, αστυνόμος;». «Εγώ συνέχιζα να του απευθύνομαι στον πληθυντικό, λέγοντάς του ότι δεν είμαι αστυνόμος, αλλά δεν είναι σωστό να μιλάτε έτσι για τους ανθρώπους που ήρθαν να κάνουν διακοπές εδώ και να αφήσουν τα ωραία τους λεφτά στη χώρα μας». «Να κοιτάς τη δουλειά σου», του απάντησε ο άλλος και το περιστατικό νόμισε ο Νίκος ότι έληξε εκεί.
Το ζευγάρι βρέθηκε λίγο αργότερα στην πύλη. Συνηθισμένοι στη διαδικασία, δεν σηκώθηκαν να περιμένουν στην ουρά παρά μόνο όταν πέρασαν σχεδόν όλοι οι άλλοι επιβάτες. Τη στιγμή ακριβώς που η υπάλληλος της εταιρείας τους ελέγχει τα εισιτήρια και τους εύχεται καλό ταξίδι, εμφανίζεται ο παραπάνω κύριος με το ουόκι τόκι. «Μας σταματά και μας λέει “μισό λεπτό να ζυγίσουμε το carry on” (σ.σ. την τσάντα που θα έπαιρνε μαζί του ο Νίκος στο αεροπλάνο). Πράγματι, τη ζυγίζει και τη βρίσκει 13 κιλά όταν ο κανονισμός της εταιρείας, όπως θα μάθαινα αργότερα, δεν επιτρέπει πάνω από 8 κιλά. “Θες να πάθω εγκεφαλικό;” μου λέει. “Θα βάλεις 13 κιλά πάνω από τα κεφάλια των επιβατών μου; Αυτή η βαλίτσα δεν πετάει”». Ο κ. Δεωνάς του πρότεινε να μεταφέρει κάποια από τα προϊόντα της βαλίτσας του στο backpack του. «Απαγορεύεται να έχετε δεύτερη χειραποσκευή», του είπε ο άλλος. «Μόνο οι γυναίκες επιτρέπεται». Πολύ γρήγορα ο υπάλληλος του έδωσε τρεις επιλογές: ή να μην πετάξει καθόλου ή να φωνάξει την αστυνομία να καταστρέψει τη βαλίτσα επί τόπου(!) ή να πληρώσει πρόστιμο 650 δολαρίων. «Στο μεταξύ, η πτήση έχει καθυστερήσει εξαιτίας μας μισή ώρα. Οι υπόλοιποι υπάλληλοι μας κοίταζαν με το στόμα ανοιχτό, ενώ η κοπέλα μου είχε βάλει τα κλάματα. Τον εκλιπαρούσα, του έλεγα δεν είναι δυνατόν να με βάλετε ξαφνικά να πληρώσω 650 δολάρια. Δεν μου απαντάει, πιάνει το ουόκι τόκι και λέει “βγάλτε τις βαλίτσες τους έξω, δεν πετάνε απόψε”. Τον ρώτησα αν γίνεται να αφήσω την τσάντα εκεί για να έρθει η μητέρα μου να την πάρει, μου είπε ότι δεν γίνεται». Με τα πολλά, ο Νίκος πλήρωσε επί τόπου 650 δολάρια, επιβιβάστηκε με την κοπέλα του στο αεροπλάνο και ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής. Συμπτωματικά(;) η επίμαχη βαλίτσα, η οποία είχε τοποθετηθεί στον χώρο των αποσκευών και όχι στην καμπίνα, δεν έφτασε μαζί τους, αλλά έπειτα από 24 ώρες. Ενάμιση μήνα μετά, δεν έχει φτάσει ακόμη μια άλλη βαλίτσα, αυτή της κοπέλας του. Φτάνοντας στον προορισμό τους και μετά το σοκ, ο κ. Δεωνάς προχωρά σε επίσημη καταγγελία στην αεροπορική εταιρεία.
Η απάντηση από τα κεντρικά της εταιρείας είναι ότι ελέγχουν την καταγγελία και ότι λυπούνται για την ταλαιπωρία και τη δυσάρεστη εμπειρία τού επί 15 χρόνια επιβάτη τους. Το τελευταίο email από την εταιρεία ωστόσο είναι πιο αυστηρό. Ο κανονισμός λέει για 8 κιλά, μετέφερε 13 κιλά, όφειλε να πληρώσει πρόστιμο. «Δεν ζητώ αποζημίωση ούτε είναι θέμα τα 650 δολάρια. Ευτυχώς, είχα να τα δώσω. Μου κάνει εντύπωση όμως ότι δεν μπορώ να βρω δικαίωση γι’ αυτήν τη συμπεριφορά, η οποία ήταν εμφανώς εκδικητική λόγω της αντιδικίας που είχαμε στο τσεκ ιν. Είναι απίστευτο να μιλάει κάποιος έτσι και να εμφανίζει μια τέτοια πολεμική. Στα τόσα χρόνια που ταξιδεύω και με τη συγκεκριμένη εταιρεία ποτέ δεν είχα ξανασυναντήσει τέτοια συμπεριφορά». Μολονότι ο συγκεκριμένος υπάλληλος πιθανότατα εργάζεται για λογαριασμό εταιρείας handling, η καταγγελία, με το όνομα του εν λόγω υπαλλήλου, είναι εν γνώσει και των υπευθύνων της αεροπορικής εταιρείας στην Ελλάδα και βρίσκεται στο στάδιο της διερεύνησης.