Αποχαιρετισμός στον αξέχαστο συνάδελφο Απόστολο Τσιόγκα

Αποχαιρετισμός στον αξέχαστο συνάδελφο Απόστολο Τσιόγκα

1' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Να γράφεις αποχαιρετισμό για τον αγαπημένο συνάδελφο, τον πολύτιμο συνεργάτη, τον «διπλανό» της κάθε μέρας, τον φίλο πάνω απ’ όλα, τον Αποστόλη… Το έφερε έτσι η ζωή ώστε σήμερα αποχαιρετίζουμε πρόωρα, στα 54 χρόνια του, τον Απόστολο Τσιόγκα στο Γ΄ Νεκροταφείο, στις 14.45, εκλεκτό και αγαπητό μέλος της οικογένειας της «Καθημερινής» από τον Φεβρουάριο του 2008. Οι αναγνώστες μας πιθανώς δεν ήξεραν τον Αποστόλη, γιατί ο Αποστόλης δεν υπέγραφε κείμενα με το όνομά του. Υπέγραφε, όμως, σελίδες της «Κ» με την ποιότητα της ματιάς του και δικές του σελίδες είχαν αποσπάσει θεματικά ευρωπαϊκά βραβεία. Ηταν ένας από τους σχεδιαστές που έφερε νέο αέρα, σχεδόν μία δεκαετία πίσω, όταν ξεκινούσαμε το νέο ένθετο του Σαββάτου, εκείνη την εποχή. Χιλιάδες σελίδες έφυγαν από τα χέρια του Αποστόλη, σελίδες της εφημερίδας, των ειδικών εκδόσεων, των ενθέτων.

Είχαμε την τύχη στο πολιτιστικό τμήμα να τον έχουμε κοντά μας και κάθε μέρα, μέρα με τη μέρα, σελίδα τη σελίδα, φωτογραφία τη φωτογραφία, παλεύαμε με τον Αποστόλη, όλοι μαζί, για ένα άρτιο αποτέλεσμα που να τιμά τη δουλειά του δημοσιογράφου, να τιμά την εφημερίδα, να τιμά τον αναγνώστη. Ηταν λεπτολόγος ο Αποστόλης. Παθιαζόταν. Πάσχιζε για κάθε καλή φωτογραφία, ήθελε να αναδείξει κάθε θέμα με ένα τρόπο πρωτότυπο και ευρηματικό. Θυμάμαι τα μπλοκάκια του με την άρτια οργάνωση των σημειώσεών του, την καλλιγραφία του, τη δίψα του για καινούργια πράγματα.

Ο Απόστολος Τσιόγκας ήρθε στην «Κ» ως ένας φτασμένος γραφίστας. Είχε σπουδάσει γραφιστική στα ΤΕΙ Αθηνών και είχε ήδη εργαστεί στο «Βήμα», στον όμιλο Καββαθά και στον «Ελεύθερο Τύπο». Τον θυμάμαι τις πρώτες μέρες. Αμέσως δέσαμε. Είχε την ευαισθησία παιδιού, έπιανε τα πάντα στον αέρα. Αγχωνόταν πολύ και όταν αρρώστησε πριν από τρία χρόνια, είχαμε συμφωνήσει ότι η ζωή αξίζει με λιγότερο άγχος.

Οσοι γνωρίσαμε τον Αποστόλη και ζήσαμε μαζί τις «Καθημερινές» μας μέρες νιώθουμε τυχεροί. Ηταν περήφανος για τη γυναίκα του Χρύσα, βράχος στην οικογένεια και στα αγαπημένα του παιδιά, τον Σταύρο και τη Σωτηρία. Σήμερα λέμε το «αντίο» που δεν είχαμε πιστέψει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή