Την πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης επέβαλε το πειθαρχικό συμβούλιο των μελών ΔΕΠ σε λέκτορα επί θητεία πανεπιστημίου. Ο λέκτορας τέλεσε το πειθαρχικό αδίκημα της επίδειξης διαγωγής απάδουσας στην αξιοπρέπεια πανεπιστημιακού λειτουργού, για το οποίο ασκήθηκε η πειθαρχική αγωγή.
Σύμφωνα με την απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου ο λέκτορας, μεταξύ άλλων, προέβη κατ’ επανάληψη στην πιστή αντιγραφή (με την παράθεση των ίδιων κεφαλαίων, παραγράφων, εδαφίων, σημείων στίξης, ρητορικών σχημάτων, συμπερασμάτων κ.λπ.) ή κατά παράφραση μεταφορά αποσπασμάτων συγγραμμάτων ή ολόκληρων άρθρων ή εργασιών συγκεκριμένων δημιουργών, χωρίς παραπομπή στο όνομά τους. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, «με δεδομένη την αντιγραφή, η τυχόν αναφορά του συγγράμματος ή άρθρου του συγκεκριμένου δημιουργού στη βιβλιογραφία των συγγραμμάτων του λέκτορα δεν αρκούσε».
Ετσι, το πειθαρχικό συμβούλιο, «αφού έλαβε υπ’ όψιν τη βαρύτητα των πειθαρχικών παραπτωμάτων λογοκλοπής, προκύπτουσα από την έκταση αυτής, την κατ’ επανάληψη και την εκ προθέσεως σε συνδυασμό και με τη μη επίδειξη από την εγκαλουμένη μεταμέλειας καθ’ όλη τη διάρκεια της πειθαρχικής διαδικασίας, έκρινε ότι αυτά μαρτυρούν έλλειψη συνείδησης στοιχειώδους υποχρέωσης του λειτουργήματος, με συνέπεια να πλήττεται κατ’ αυτόν τον τρόπο σοβαρώς το γόητρο και το κύρος των ακαδημαϊκών δασκάλων», όπως λέει η απόφαση.