Το «καμάρι» του παππού είναι παρελθόν

Το «καμάρι» του παππού είναι παρελθόν

3' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η λεμονιά στην αυλή, συνομήλικη με το νεαρότερο μέλος της οικογένειας, οι παρτίδες τάβλι στο μπαλκόνι, τα γεμιστά που περίμεναν τα παιδιά μετά το μπάνιο. Ξέγνοιαστες στιγμές από καλοκαιρία πολλών δεκαετιών «θάφτηκαν» κάτω από τους καμμένους τοίχους των σπιτιών στην Ανατολική Αττική, όπου έως τώρα η επίσημη καταμέτρηση μιλάει για 1.218 μη κατοικήσιμα σπίτια. Πλάι στην οικονομική καταστροφή και στην απώλεια όλων των προσωπικών τους αντικειμένων, οι πυρόπληκτοι θρηνούν όλα όσα συμβόλιζε για τον καθένα, ανάλογα με τη γενιά του, η εκάστοτε παραθεριστική κατοικία. Για τους πολύ μεγάλους, εκείνους που κατά πάσα πιθανότητα αγόρασαν το εξοχικό, αυτό ήταν το καμάρι τους, το απόκτημα του κόπου τους. Για τους νεότερους, τα εγγόνια τους, το εξοχικό του παππού και της γιαγιάς ήταν το αποκούμπι τους στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Για όλους, μικρούς και μεγάλους, το εξοχικό ήταν ο τόπος των προσωπικών τους αποδράσεων, εκεί όπου έμαθαν να κάνουν ποδήλατο και μακροβούτι.

Η «μετοίκηση»

Πολλοί από τους πρώτους ιδιοκτήτες είχαν φθάσει φτωχοί και άγνωστοι μεταξύ αγνώστων στην Αθήνα από το χωριό ή διωγμένοι από την πατρίδα τους. Και μέσα σε λίγες δεκαετίες τα είχαν καταφέρει. Τότε θέλησαν να δημιουργήσουν ένα απάγκιο σε ένα μέρος που να τους θυμίζει την πατρίδα τους, να είναι κοντά στη θάλασσα ή στο βουνό, αλλά όχι μακριά από τα παιδιά και τα εγγόνια τους στην Αθήνα. Ετσι, άρχισαν να εξερευνούν τις παραθαλάσσιες περιοχές της Αττικής, όπου σταδιακά «μετοίκησαν». Πολλοί αγόραζαν διαμερίσματα στις κλασικές πλέον ’60 και ’70 παραθεριστικές πολυκατοικίες, που φύτρωναν σαν μανιτάρια. Αλλοι, με μεγαλύτερο κομπόδεμα, αποκτούσαν κάποιο οικόπεδο και μέσα έκτιζαν –συχνά δωμάτιο το δωμάτιο– μια μονοκατοικία.

Οι εξοχικές κατοικίες, που σταδιακά απέκτησε το μεγαλύτερο μέρος της μέσης τάξης, στη Λούτσα, στη Νέα Μάκρη, στο Πόρτο Ράφτη, στο Ζούμπερι, αλλά και νότια στη Βάρκιζα, στην Αγία Μαρίνα και στα Λεγρενά, αποτέλεσαν τη ζωντανή απόδειξη της κοινωνικής και οικονομικής ανέλιξης της μεταπολεμικής, αυτοδημιούργητης γενιάς.

Τα παιδιά τους, που ανδρώθηκαν στη Μεταπολίτευση, διατήρησαν τη γονική περιουσία, χωρίς ωστόσο να την τιμούν ιδιαίτερα. Στα χρόνια των παχιών αγελάδων τα εξοχικά στην Αττική «αράχνιαζαν», οι Αθηναίοι κατευθύνονταν για διακοπές στο Αιγαίο και ακόμα πιο μακριά.

Μέχρι που ήρθε η κρίση, η οποία αιφνιδίασε την τρίτη γενιά ιδιοκτητών, εγγονούς και εγγονές των πάλαι ποτέ αγοραστών. Μπορεί αρχικά η ύπαρξη ενός εξοχικού, όπως και του «τσιμπημένου» ως επί το πλείστον ΕΝΦΙΑ, να ηχούσε πολυτέλεια, αλλά τελικά εξελίχθηκε διαφορετικά. «Πολλές οικογένειες άφησαν τα βόρεια προάστια και μετακόμισαν εδώ, μερικά νέα ζευγάρια επέλεξαν αντί να νοικιάσουν κάπου στην Αθήνα, να ξεκινήσουν την κοινή ζωή τους στο εξοχικό», αναφέρει στην «Κ» μεσίτης στην Αν. Αττική. Η συντήρηση δύο σπιτιών αποτελούσε υπερβολή, αλλά όταν αυτά έμπαιναν στη ζυγαριά, κέρδιζε το… εξοχικό, «προικισμένο» με τον απόηχο των ξέγνοιαστων καλοκαιριών και το εκτυφλωτικό αττικό φως.

«Οι λόγοι ήταν οικονομικοί, αλλά ταυτόχρονα συναισθηματικοί και πρακτικοί», εξηγεί στην «Κ» η Ελενα την απόφασή της το 2011 να μετακομίσει στο Πόρτο Ράφτη. «Στο σπίτι αυτό έχω πολύ καλές αναμνήσεις, οπότε ακόμα και όταν έμεινα άνεργη, δεν διανοήθηκα να το πουλήσω». Ενεργοποίησε, λοιπόν, το plan B και καθιέρωσε το Πόρτο Ράφτη για χειμώνα και καλοκαίρι. «Γνώριζα πρόσωπα και πράγματα εκεί, επίσης χάρη στην Αττική Οδό βρισκόμουν σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο». Πολλοί συνομήλικοί της, αντιμέτωποι με οικονομικές δυσκολίες, αξιοποίησαν διαφορετικά το εξοχικό. Τα τελευταία τρία χρόνια οι μισθώσεις παραθεριστικών κατοικιών, μέσω airbnb αλλά και άτυπα, πολλαπλασιάζονταν και έβρισκαν απήχηση, όπως με τραγικό τρόπο αποδεικνύεται και από την ύπαρξη τουριστών μεταξύ των θυμάτων της πυρκαγιάς. Ενδεικτικά σε δημοσίευμα της «Κ» στις 22.4.2018, στην περιοχή Μαρκόπουλο (Πόρτο Ράφτη) τα δηλωμένα στη δημοφιλή πλατφόρμα ακίνητα ανέρχονταν σε 252. Οι ιδιοκτήτες τόνιζαν στις περιγραφές την εγγύτητα στη θάλασσα, στην Αθήνα, στο αεροδρόμιο, αλλά και στο λιμάνι της Ραφήνας. Μέσα σε λίγα 24ωρα, δυστυχώς, από οικοδεσπότες έγιναν… φιλοξενούμενοι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή