ΑΠΟΨΕΙΣ
Δεν ξεχνούμε τη Μέλπω
Τα γονίδια της κρίσης
Μια ρεσπέντζα και μια παράγκα
Η λογοτεχνία του καιρού μας
Είναι η οιονεί ημερολογιακή καταγραφή της ζωής, η παλίνδρομη κίνηση από το εγώ στο εμείς, η παράδοξη υπερέκθεση του εαυτού στα δημόσια fora, η μοναξιά που επιδεικνύεται σοκαριστικά, η συνενοχή του τρολαρίσματος…
Από τον καταναλωτισμό στην εγκράτεια
Η ανασυγκρότηση με δημοκρατία και δικαιοσύνη, με αυτάρκεια, προϋποθέτει πνευματική αναδιάταξη, αναθεώρηση αξιών, διαπαιδαγώγηση και άσκηση.
Αναζητώντας νόημα στο Πρότζεκτ Μεζονέτα
Ο χαλαρός δεσμός που συγκροτεί κοπιαστικά ο έπηλυς με τον αθηναϊκό ιστό, και που εύκολα σπάει, είναι ίσως μια μερική εξήγηση.
Το συμβολικό κεφάλαιο ενός άνεργου πτυχιούχου
Πώς θα ανανεωθεί πνευματικά αυτή η δημογραφικά φθίνουσα κοινωνία, όταν τα παιδιά της βιαίως συρρικνούμενης μεσαίας τάξης πάψουν να την τροφοδοτούν με το πνεύμα και τις δεξιότητές τους;
Μ’ ένα pulp κι έναν λυγμό
Η διαυγής σιωπηλή δυστοπία του Οικονομίδη συναντά υπογείως το ρωμαϊκό κοιμητήριο μορφών, ιδεών και αγαλμάτων του Σορεντίνο.
Αναζητώντας τη νέα πίστα
Η κρίση είναι η ιστορία· αποκτά νόημα εάν τη δούμε μέσα από τα ρήγματα και τα ερείπιά της, ιδίως αν τη δουν έτσι τα ανθρώπινα θύματα της κρίσης τα οποία προσδοκούν μια διάρρηξη, μια ασυνέχεια λυτρωτική.
Πόσο Ευρωπαίοι είναι οι Ελληνες;
Το ερώτημα ετίθετο και παλαιότερα, αλλά η κρίση το παρόξυνε: Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη; Ετσι διατυπωμένο το ερώτημα προκαλεί σύγχυση, ενίοτε σκόπιμη…
Χωρίς να δειλιάζουμε, χωρίς να υπνοβατούμε
Ελα με τη βέσπα, άνοιξαν οι ουρανοί, χαρά Θεού! Το επείγον τηλεφώνημα του Γιώργου με οδήγησε ώς το μπαλκόνι, να διαπιστώσω το γλαυκό θάμβος πάνω απ’ τον Λυκαβηττό.
Χρήσιμα τροχιοδεικτικά από την Ευρώπη
Μετά την αποτροπή του ντόμινο με την ελληνική θυσία, φαίνεται ότι δεύτερες σκέψεις, ψυχραιμότερες, αρχίζουν να αναδύονται.