Ο Φιλόξενος από τα Κύθηρα (435-380 π.Χ.) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές διθυράμβων (συνθέτης τραγουδιών) της εποχής του, ο οποίος αγαπήθηκε πολύ όσο ζούσε, αλλά και αργότερα, δηλαδή κάτι αντίστοιχο με τον Χατζιδάκι ή τον Θεοδωράκη. Ο Πλούταρχος λέει πως έργα του εκτελέστηκαν στους γάμους του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα Σούσα. Ηταν παροιμιώδης για την πολυφαγία του, από την οποία και πέθανε. Ο Αθήναιος διέσωσε τρία αποσπάσματα ποιητών που αναφέρονται στον Φιλόξενο.
Οι Ελληνες, ζώντας δίπλα στη θάλασσα, ήταν λογικό να αναπτύξουν μια ιδιαίτερη σχέση μαζί της. Την εκμεταλλεύτηκαν και την αγάπησαν. Με πάθος, όμως, αγάπησαν και τα ψάρια της, με μια μανία σχεδόν ερωτική.
Είναι γνωστό ότι από πολύ παλιά οι Ελληνες, όταν συναντούσαν δυσκολίες στην πατρίδα τους, ζητούσαν μια καλύτερη τύχη σε άλλες χώρες. Μαζί τους, βέβαια, μετέφεραν και τον πολιτισμό τους.
Και μόνο το άκουσμα του ονόματός τους μας φέρνει στο μυαλό Χριστούγεννα. Χριστούγεννα ελληνικά, παραδοσιακά, γεμάτα γλύκα από το μέλι και ένταση από τα καρύδια.
«Η συνήθεια να γεμίζουν ένα πουλερικό και να το μαγειρεύουν κρατάει από την αρχαία Ελλάδα. Ο Αθήναιος μιλάει σε κάποιο σημείο για χήνα γεμιστή με φιστίκια.»
Οπως έχουμε ξαναπεί, οι πρόγονοι ήταν πολύ υπερήφανοι για τα τρία βασικά συστατικά της διατροφής τους: το λάδι, το κρασί (οι βάρβαροι έπιναν μπίρα) και το ψωμί.
Μέρες γιορτινές και όλοι κάποια ευκαιρία θα έχουμε να διασκεδάσουμε, να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα. Σε κάποιο φιλικό σπίτι θα είμαστε καλεσμένοι για φαγητό. Τώρα ας κάνουμε μια υπόθεση: πώς θα ήταν ένα τέτοιο κάλεσμα, πριν περίπου δυο χιλιάδες χρόνια.
Στην Ευρώπη τα πιρούνια εμφανίστηκαν τον 11ο αιώνα, όταν μια Βυζαντινή πριγκίπισσα παντρεύτηκε τον δόγη της Βενετίας και μέσα στην προίκα της είχε και μια θήκη με χρυσά πιρούνια.
Στη φωτογραφία νόμισμα της αρχαίας Κυρήνης, που απεικονίζει βλαστό και σπόρο σίλφιου.
Μήνας Ολυμπιακών Αγώνων ο Αύγουστος και το ενδιαφέρον των περισσοτέρων είναι στραμμένο σε αυτούς. Κάποιοι τους κατακρίνουν, γιατί λένε πως έχουν εμπορευματοποιηθεί κι έχουν χάσει το αρχικό ιδεώδες. Όμως, αν ψάξουμε λίγο καλύτερα στην ιστορία, θα δούμε πως αυτό δεν είναι σύμπτωμα μόνο των ημερών μας.
Ακοντιστής, αττική ερυθρόμορφη κύλικα, 440-430 π.Χ. Βερολίνο.
Από το κακκάβιον, τη μικρή μεταλλική χύτρα των αρχαίων, πήρε και το όνομά της η κακκαβιά, η γνωστή μέχρι σήμερα ψαρόσουπα.
Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για τις φυσικές και μεταφυσικές ιδιότητες που απέδιδαν οι αρχαίοι Ελληνες σε κάποια αρωματικά φυτά. Σήμερα θα αναφερθούμε σε φυτά τα οποία θεωρούσαν πολύ σημαντικά και πίστευαν ότι έχουν θεϊκή προέλευση.
Οι αρχαίοι Ελληνες συνήθιζαν να σιγοβράζουν κυδώνια με μέλι και να φτιάχνουν έναν πολτό, το «μελίμηλον».
Η λέξη «λουκάνικο» άρχισε να χρησιμοποιείται τον 4ο αιώνα και προέρχεται από την αρχαία ιταλική πόλη Λουκανία.
