ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Να κάνουμε μια κοινή παραδοχή για να προχωρήσουμε παρακάτω. Οι εσωκομματικές εκλογές ενός ιστορικού κόμματος αφορούν όλους όσοι ενδιαφέρονται για τις πολιτικές εξελίξεις. Δεν είναι μια υπόθεση entre nous, καθώς επηρεάζει συνολικά το πολιτικό σκηνικό. Αν συμφωνήσουμε σε αυτό θα πρέπει να απαντήσουμε σε δύο ερωτήματα.

Τα κόμματα δεν μπορούν να ελέγχουν τους τρόπους όλων των στελεχών τους. Γι’ αυτό και οι πολιτικοί οργανισμοί δεν κρίνονται από τα ατομικά παραπτώματα. Κρίνονται από την αντίδρασή τους σε αυτά – από το αν επιδεικνύουν ανοχή ή, αντιθέτως, φροντίζουν να τιμωρούν παραδειγματικά αντικοινωνικές και τοξικές συμπεριφορές. Αυτό ισχύει πρωτίστως για περιπτώσεις δημοσίων προσώπων που […]

Η κυβέρνηση είχε την τόλμη να φέρει στη Βουλή τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών και να επωμιστεί το όποιο πολιτικό κόστος. Για άλλους αναλυτές αυτό ήταν μεγάλο, για άλλους πιο περιορισμένο. Δημοσκόπηση εμφάνιζε τον περασμένο Ιανουάριο το 57,8% των πολιτών υπέρ του νομοσχεδίου και το 39,8% κατά. Στις ευρωεκλογές, όμως, οι απώλειες της Ν.Δ. ήταν μεγάλες […]

Στις μέρες μας ολοένα και συχνότερα διατυπώνονται δημόσια προτάσεις που αφορούν την άμεση επικοινωνία των πολιτικών με τους πολίτες. Δίχως ενδιάμεσα φίλτρα που ορθώνουν προσκόμματα. Χωρίς περίπλοκες διαδικασίες που καταλήγουν να δημιουργούν στεγανά. Μακριά από μηχανισμούς που αποξενώνουν την ηγεσία από τον λαό. Αντ΄

Θα ήθελα να καθησυχάσω τους ανησυχούντες ότι μπορεί και στην Ελλάδα να γίνει «της Γαλλίας» πως τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει. Οπως και να προσγειώσω στην πραγματικότητα όσους ονειρεύονται και στην πατρίδα μας λαϊκά μέτωπα. Επειδή, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γαλλία, γίνονται πολλές αναφορές για το τι μπορεί να συμβεί στα καθ’ ημάς, ας δούμε […]

Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007-09, η αμερικανική κυβέρνηση και ο Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ υπέβαλαν τις αμερικανικές τράπεζες σε ένα stress test. Η ιδέα αυτού του «τεστ αντοχής» ήταν να δοκιμαστούν οι τράπεζες σε αυστηρά –αλλά υποθετικά– σενάρια οικονομικής ύφεσης, στα οποία θα έπρεπε να δείξουν ότι έχουν την κατάλληλη κεφαλαιοποίηση.

Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να πάθει ένας υπουργός είναι να εγκλωβιστεί σε μια εικονική πραγματικότητα. Να πειστεί ότι υπογράφοντας μία απόφαση ή περνώντας ένα νομοσχέδιο λύνει κάποιο πρόβλημα το οποίο ταλαιπωρεί χιλιάδες πολίτες. Και να επιμένει γιατί ο κλοιός των κολάκων και χαρτογιακάδων που τον περιστοιχίζουν έχει κάνει κανονική πειρατεία στο μυαλό του.

Το Euro, το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, πραγματοποιείται στα γήπεδα της Γερμανίας σε μια πολύ ιδιαίτερη, αν όχι περίεργη, ευρωπαϊκή συγκυρία. Πρώτα απ’ όλα, είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Στις πρόσφατες ευρωεκλογές, 5.752.593 συμπολίτες μας δεν προσήλθαν στις κάλπες. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα ομοιογενές σύνολο ανθρώπων. Θα έλεγα ότι ένα μέρος δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική συνολικά και αποδοκιμάζει το κομματικό σύστημα, ένα δεύτερο μέρος θέλησε να στείλει μήνυμα στο κόμμα που είχε ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές (χωρίς να θέλει προσώρας να υπερψηφίσει […]

Οφείλουμε να αφουγκραζόμαστε πάντα την κομματική μας βάση, που είναι η «ψυχή» της παράταξης, χωρίς να χάνουμε την επαφή μας με τον «μεσαίο χώρο».

Ανω του 30% των γαλλικών και των ελβετικών επιχειρήσεων έχουν στα διοικητικά τους συμβούλια κάποιον με υπουργική ή κοινοβουλευτική εμπειρία.

Ο πρωθυπουργός προχθές παραδέχθηκε το λάθος του και μάλιστα στην ελληνική γλώσσα. Δεν είπε «mea culpa» όπως ο αείμνηστος, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Πού να ψάχνεις στα λεξικά να βρεις τι σημαίνει αυτή η έκφραση και πρωτίστως σε ποια περίεργη γλώσσα ανήκει. Οπότε το ακούς και το προσπερνάς. Είναι ομολογουμένως πολύ δύσκολο σε έναν πρωθυπουργό […]