Μουλέν Ρουζ. Κορίτσια, μουσική και καν-καν είναι τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται στο μυαλό στο άκουσμα του ονόματος του πιο ιστορικού καμπαρέ.
Ο οίκος ανοχής στην ιστορική περιοχή της Μονμάρτης, το «πρώτο παλάτι των γυναικών» πρόκειται ουσιαστικά για τον ναό της μουσικής, του χορού και της διασκέδασης.
Στο ευρύ κοινό μπορεί να είναι γνωστό μέσα από την ιστορία αγάπης που παρουσιάστηκε από τον κόσμο του κινηματογράφου, αλλά και από τον διάσημο ζωγράφο, «προστάτη» του «μουσικού θεάτρου» Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ που θέλησε να αλλάξει την εικόνα και την φήμη του θρυλικού καμπαρέ.
Σήμερα, το κτίριο αποτελεί τουριστικό θέρετρο. Χιλιάδες τουρίστες παίρνουν φωτογραφίες τον τεράστιο κόκκινο ανεμόμυλο που βρίσκεται στην κορυφή του θεάτρου, ενώ πολλοί από αυτούς επιθυμούν να παρακολουθήσουν ένα νυχτερινό σόου, ταξιδεύοντας στα "σκοτεινά" χρόνια του Παρισιού.
Ωστόσο, ο ναός του χορού που γεννήθηκε το 1889 δεν συνδέθηκε ποτέ με μία τέχνη που αποτελεί αναμφίβολα κομβικό στοιχείο για την εκτέλεση των χορογραφιών και των φαντασμαγορικών σόου. Και αυτή δεν είναι άλλη από την τέχνη των παπουτσιών.
Επιμέλεια: Εύα Τομαρά