Γκράφιτι στολίζουν σήμερα τμήμα από ερείπια του Ατλαντικού Τείχους στα νοτιοδυτικά παράλια της Γαλλίας, του τεράστιου αμυντικού συστήματος του Χίτλερ, για το οποίο έχει ανοίξει ο διάλογος για το κατά πόσο θα πρέπει να αναγνωριστεί ως μνημείο, καθώς πολλές είναι οι αποθήκες και κτίρια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που έχουν μετατραπεί σε χώρους ιστορικής μνήμης.
Το Τείχος του Ατλαντικού ήταν ένα εκτεταμένο σύστημα παράκτιας άμυνας που ανήκει στα οχυρωματικά έργα της ναζιστικής Γερμανία την περίοδο 1942 – 1944 κατά μήκος της ακτής της ηπειρωτικής Ευρώπης και της Σκανδιναβίας ως άμυνα ενάντια σε μια αναμενόμενη εισβολή των Συμμάχων στη κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Χίτλερ διέταξε την κατασκευή των οχυρώσεων το 1942. Σχεδόν ένα εκατομμύριο Γάλλοι εργαζόμενοι έχουν συνταχθεί για να το χτίσει. Το τείχος αυτό συχνά αναφέρεται στην ναζιστική προπαγάνδα ως «Φρούριο της Ευρώπης». Ανάμεσα στα έργα περιλαμβάνονταν ναρκοπέδια, τείχη από μπετόν, οχυρά και πολυβολεία από το ίδιο υλικό καθώς και οχυρωμένες θέσεις μεγάλων πυροβόλων, φράκτες από συρματόπλεγμα και αντιαρματικά εμπόδια. Σήμερα, τα ερείπια του τείχους υπάρχουν σε όλα τα έθνη, όπου το τείχος χτίστηκε, αν και πολλές δομές έχουν πέσει στον ωκεανό ή έχουν κατεδαφιστεί.