Ποια ήταν η Κάλλας;
Ναι ξέρω, είναι η κορυφαία Ελληνίδα υψίφωνος του 20ου αιώνα. Η ντίβα της όπερας.
Αλλά ποια ήταν;
Πώς ήταν στην σκηνή και πώς στο σπίτι;
Πώς ήταν χωρίς μακιγιάζ και πως όταν ξυπνούσε;
Ποιος μπορεί να μου απαντήσει σε όλα αυτά τα ερωτήματα;
Το ρωτάω δημοσίως γιατί ακούγοντας τις διάφορες φωνές τις τελευταίες ημέρες έχω πιστέψει ότι η Κάλλας έκανε το δρομολόγιο Ακρόπολη – Ομόνοια – Σύνταγμα κάθε μέρα. Όλοι την έβλεπαν και εγώ μόνο δεν την είχα προσέξει.
«Δεν είναι αυτή η Κάλλας. Η Κάλλας κοιτούσε αλλιώς».
«Δεν στεκόταν έτσι η Κάλλας». «Δεν φορούσε τέτοια η Κάλλας».
Αφορμή για όλο αυτό το σοσιαλμιντιακό μαλλιοτράβηγμα είναι το άγαλμα της Μαρίας Κάλλας στο αλσύλλιο Ροβέρτου Γκάλι στην Διονυσίου Αεροπαγίτου.
«Δεν είναι κακό βέβαια ο θεατής ενός έργου τέχνης να το κρίνει, πόσο μάλλον αν είναι δημόσιο. Αρκεί η κριτική να γεννιέται μόνον από αυτόν που βλέπει και να μην παρεισφρέουν εξωκαλλιτεχνικοί παράγοντες»
Η φράση αυτή είναι της γλύπτριας Αφροδίτη Λίτη, δημιουργού του γλυπτού της Κάλλας.
Λέει και άλλα ενδιαφέροντα η κυρία Λίτη στην δημοσιογράφο Μάρω Βασιλειάδου στην Καθημερινή.
Εξηγεί δηλαδή ότι δούλεψε με βάση μια φωτογραφία της Κάλλας που την απεικονίζει με κουστούμι όπερας στην Σκάλα του Μιλάνου επειδή διαθέτει πολλά ελληνικά στοιχεία. Τη δωρικότητα της μορφής, την απλότητα αλλά και την χάρη που στο γλυπτό εκφράζεται από τα λιτά κοσμήματα και τις πτυχώσεις των ιματίων.
Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Τι να μας πουν και οι επαΐοντες όταν μιλάει ο ανώνυμος κριτής των πάντων. Ο ξερόλας των social media.
«Το άγαλμα δεν μας αρέσει». Πάει και τελείωσε. Κι ας μην έχουμε δει Όπερα ούτε στην τηλεόραση.
Άλλωστε η Όπερα είναι σαν την κλασική μουσική. Κανείς δεν την ακούει αλλά ένας στους τρεις πολίτες δηλώνει ότι στο ραδιόφωνο το μόνο που ακούει είναι κλασική μουσική.
Ερώτηση προσωπική τώρα: μου αρέσει το άγαλμα στην Αεροπαγίτου. Δεν μπορώ να απαντήσω. Γιατί πολύ απλά δεν έχω περάσει τις τελευταίες ημέρες από την Αεροπαγίτου. Σε αντίθεση με τους χιλιάδες σχολιαστές που το πρωί πάνε να δουν το άγαλμα για να το κρίνουν, το μεσημέρι πετάνε μέχρι την Εύβοια για να εποπτεύσουν τα αντιπλημμυρικά και το βραδάκι επιχειρηματολογούν αν πρέπει ο Λεβαντόφσκι να πάρει την χρυσή μπάλα, εγώ δεν βρήκα το χρόνο, και απολογούμαι, για ένα περίπατο στην σκιά της Ακρόπολης.
Πάντως όποιος θέλει να εντρυφήσει στην γλυπτική απεικόνιση της Κάλλας ας περάσει από την Πλατεία Μαδρίτης. Δεν εννοώ στην Ισπανία. Μιλάω για αυτήν στην Μιχαλακοπούλου στο ύψος του Χίλτον. Εκεί τον Μάρτιο του 1983 έγιναν τα αποκαλυπτήρια ενός ολόσωμου αγάλματος – σε χαλκό – της Μαρίας Κάλλας. Έργο της μεγάλης γλύπτριας και συμπατριώτισσας μου Ασπασίας Παπαδοπεράκη. Η βάση του αγάλματος είναι ένας τεράστιος πωρόλιθος που ήρθε από το Ηράκλειο της Κρήτης με τον μεγαλύτερο γερανό της εποχής.
Η σπουδαία γλύπτρια έκανε μια οριζόντια μικρή τομή πάνω στον πωρόλιθο στη βάση του αγάλματος. Να μπορεί ο περαστικός να τοποθετεί ένα λουλούδι σε αυτή την μικρή εσοχή. Κατά παράκλησή γαρύφαλλο που λάτρευε η Ντίβα.
Ακούστε τo Podcast