Καλώς ήρθαμε λοιπόν στην εποχή!
Εν αρχή με έχουν ξαφνιάσει κάποιοι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ που κοιτούν περιφρονητικά προς τη μεριά του, λες και αντικρίζουν κάτι παράταιρο. Κάτι που δεν συνάδει με τα ιδανικά και την αισθητική της αριστεράς. Και είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν δεχθεί στο κόμμα τους και πολύ περισσότερο στην κυβέρνησή τους κάθε καρυδιάς καρύδι – όπως συμβαίνει δηλαδή σε όλα τα κόμματα εξουσίας. Και αναρωτιέμαι γιατί τους ενοχλεί το κολλαριστό πουκάμισο του Κασσελάκη και δεν τους ενοχλούσε το ιδρωμένο πουκάμισο του Καμμένου. Πώς είναι δυνατόν να σχολιάζουν ως κενό τον λόγο του Κασσελάκη αυτοί που εμφάνιζαν τον Χαϊκάλη ως τον επαΐοντα που θα έλυνε το ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας.
«Φανταχτερό και εντυπωσιακό το περιτύλιγμα αλλά φτωχό και θολό το περιεχόμενο» λένε λοιπόν χαρακτηριστικά κάποιοι σύντροφοι του Στέφανου.
Σχετικά με το «εντυπωσιακό περιτύλιγμα» να πούμε ότι τα social media ξεχείλιζαν με φωτογραφίες πολιτικών – στις εκκλησίες οι μεν, σε κουλτουριάρικες παραστάσεις οι δε, με σκύλους και γάτες πλέον όλοι – πολύ πριν τον Κασσελάκη. Ως προς το «θολό» και «φτωχό περιεχόμενο» έχω να αναρωτηθώ ποιος από τους επικριτές συντρόφους του έχει διαυγές και πλούσιο περιεχόμενο; Ευχολόγια, κοινοτοπίες και ξεπερασμένα τσιτάτα κυριάρχησαν στην αντιπαράθεση των διεκδικητών της αρχηγίας του ΣΥΡΙΖΑ – ο ίδιος δηλαδή λόγος, κενός και αδιάφορος, που κατακλύζει την πολιτική μας σκηνή.
Ο Κασσελάκης είναι αλήθεια, βοηθήθηκε πολύ από την γκρίζα πραγματικότητα που ζούμε. Το έγκλημα στα Τέμπη γέννησε ένα νέο «αντισυστημισμό» που συνεχώς φουντώνει από τότε – πότε με τις φωτιές, πότε με τις πλημμύρες, πότε με τα εγκλήματα στα γήπεδα ή στο λιμάνι. Και το νέο κύμα της αγανάκτησης έχει αρχίσει να σαρώνει ξανά. Και να παρασέρνει όλους τους «παλιούς». Ο Κασσελάκης λοιπόν, ως νεοφερμένος και «αθώος του αίματος» πλασάρει μια «ανθρώπινη ατζέντα» – μελάτη και ασαφή προς το παρόν – που γοητεύει τους νέους αντισυστημικούς.
«Εχουμε ανάγκη από πολιτικούς που δεν θα “φυτεύονται” από το Instagram», λέει ένας σύντροφος του Κασσελάκη. Καταρχάς, αριθμητικά αυτός ο ισχυρισμός δεν ισχύει. Την Κυριακή των εκλογών ο Κασσελάκης είχε στο Instagram 27 χιλιάδες ακόλουθους ενώ η Αχτσιόγλου είχε 33.000 ακόλουθους. Ο Κασσελάκης είχε και 30.000 ακόλουθους στο ΤΙΚ-ΤΟΚ και 180 χιλιάδες like αλλά οι τικτόκερς είναι σίγουρο οτι δεν στάθηκαν στις ουρές την Κυριακή για να τον ψηφίσουν.
«Αριστερός του χαβιαριού» λέει τέλος ένας από τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ζει με σκάρτα 25.000 ευρώ τον μήνα. Ενάμισι εκατομμύριο για μια πενταετία στην εξορία.
Ω μοντιέ, που αναφωνούν και στις Βρυξέλλες.
Και μετά είναι οι βολές εκτός ΣΥΡΙΖΑ.
«Η προσωπική του ιστορία έχει κενά», λένε οι αντίπαλοί του. Λιγότερα κενά πάντως από τα πόθεν έσχες των περισσότερων πολιτικών.
«Τον στηρίζει ο Τσίπρας», ισχυρίζονται άλλοι. Ο Τσίπρας δεν αναμείχθηκε με κανένα τρόπο στη μάχη των επιγόνων του. Κι αν αριθμήσουμε τους στενούς του συνεργάτες στην Κουμουνδούρου οι περισσότεροι ήταν με την Αχτσιόγλου και με τον Τσακαλώτο χωρίς πάλι αυτό να σημαίνει ότι ο ίδιος ο Τσίπρας είπε «στηρίξτε τους».
«Τον έχει βάλει ο τάδε επιχειρηματίας», ψιθυρίζουν κάποιοι άλλοι. «Μπορεί και ξένες δυνάμεις». Φράσεις κλισέ που αναμασούν συχνά στις γαλαρίες της πολιτικής κάνοντας πως δεν γνωρίζουν ότι επιχειρηματίες και ξένα κέντρα προτιμούν να επενδύουν σε άλογα που είναι ήδη μπροστά στην κούρσα και όχι σε αυτά που είναι ακόμη στην αφετηρία.
Ηταν αρχές Μαΐου όταν ήρθε ο Κασσελάκης στο pod. Τον κάλεσα τότε για να απαντήσει στα ερωτήματα ενός podcast για υποψήφιους βουλευτές.
Πώς τον είδα;
Να σας πω πρώτα τι μου είπε, αν και μπορείτε να ακούσετε και τις 23 απαντήσεις του στο podcast «εξ όνυχος τον λέοντα» – πριν το αποσύρουν τα συμφέροντα – αυτό είναι χιούμορ.
Εχει ψηφίσει λοιπόν μόνο μια φορά στην Ελλάδα, το 2009. Και ψήφισε ΠΑΣΟΚ. Είναι υπέρ του σταθμού μετρό στα Εξάρχεια, αρκεί το έργο να γίνει με διαφάνεια για να μην υπάρχουν σπατάλες. Οπως είναι και υπέρ της επέκτασης του φράχτη στον Εβρο, αρκεί επίσης να γίνει με όρους διαφάνειας. Μη κρατικά πανεπιστήμια; «Δεν έχω ξεκάθαρη άποψη» μου είπε τότε ευθαρσώς. Και αν το κράτος έπρεπε να ενισχύσει οικονομικά μια μόνο ηλικιακή ομάδα, αυτός θα επέλεγε τους νέους και όχι τους συνταξιούχους.
Τον ενοχλεί επίσης η τοξικότητα στα social media και το γεγονός ότι ξοδεύουμε πολλές ώρες βλέποντας τις ζωές των άλλων αντί να βελτιώνουμε τον εαυτό μας.
Ηρωας του στον πραγματικό κόσμο είναι ο Αλαν Τούρινγκ, ο Αγγλος μαθηματικός που αποκρυπτογράφησε το Enigma των Γερμανών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενας κορυφαίος επιστήμονας, ανοιχτά γκέι σε μια δύσκολη εποχή και αυτός ίσως είναι και ο λόγος που σπρώχτηκε στην αυτοκτονία στα 41 του χρόνια.
Ενώ κινηματογραφικός του ήρωας είναι ο Batman, ένας «προστάτης χωρίς εξωπραγματικές δυνάμεις», όπως μου είπε.
Ποιος είναι λοιπόν ο Κασσελάκης; Ενας σοσιαλφιλελεύθερος θα έλεγα που ακόμη ψάχνει τα πατήματά του στην Ελλάδα.
Ενα μείγμα Μητσοτάκη και Τσίπρα – ναι ξέρω για κάποιους ένθεν κακείθεν διαπράττω ιεροσυλία.
Μάλλον όμως δεν είμαι ο μόνος που το έχει σκεφθεί γιατί και ένας απο τους κορυφαίους υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης είπε ότι ο Κασσελάκης έχει «όψη Μητσοτάκη αλλά ψυχή Πολάκη».
Εχει όντως «ψυχή Πολάκη»; Η αλήθεια είναι ότι η απειλή για το ξεδόντιασμα δημοσιογράφων και δικαστικών θύμισε σε όλους τις ακρότητες του Πολάκη. Οι φίλοι όμως του Κασσελάκη διευκρινίζουν ότι σε μια ανοιχτή συζήτηση με κομματικά στελέχη η κουβέντα πάντα μπορεί να ξεφύγει και τα όσα λέγονται δεν είναι δα και προγραμματικές θέσεις.
Πάμε όμως στην «όψη Μητσοτάκη και τη συμπεριφορά Τσίπρα». Η πρώτη μεγάλη σύγκρουση τόσο του Κυριάκου όσο και του Αλέξη ήταν αυτή με τους παλιούς κομματικούς μηχανισμούς. Θυμηθείτε τι έλεγαν οι «δεξιοί» για τον Μητσοτάκη το ’15 όταν ανακοίνωσε ότι θα διεκδικούσε την αρχηγία της ΝΔ; Ή την φρίκη που ένιωσαν κάποιοι καπεταναίοι όταν μπήκε μπροστά ο Τσίπρας. «Ο πιτσιρικάς που σκότωσε τον ευεργέτη του τον Αλαβάνο»…
Το ερώτημα λοιπόν είναι αν ο Κασσελάκης – που μελετά τα βιβλία που διαβάζει και ο Μητσοτάκης και έχει το επικοινωνιακό (άλλοι θα πουν το δημαγωγικό) χάρισμα του Τσίπρα – θα πάρει τα καλά των Μητσοτάκη και Τσίπρα;
Θα είναι μια αναβαθμισμένη έκδοση πολιτικού αρχηγού ή μια καρικατούρα των πολιτικών που σε διάφορες περιόδους της ζωής του έχει χειροκροτήσει;
Στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί κανείς σήμερα να απαντήσει με σιγουριά, θα το μάθουμε τις επόμενες εβδομάδες και κυρίως θα φανεί από τους ανθρώπους που θα επιλέξει για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ. Πόσα χαρτιά συνταξιοδότησης θα δώσει δηλαδή. Οχι λόγω ηλικίας αλλά κυρίως λόγω παρωχημένων –ληγμένων θα έλεγα– ιδεών.
«Ατιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κατεβάζεις» λέει μια ατάκα σε μια ταινία του Σακελλάριου. Ισχύει και για την εξουσία. Που είναι ομοίως άτιμη. Αλλους τους εξυψώνει και άλλους τους αποκαθηλώνει.
Ακούστε το podcast εδώ
