Ο πρόεδρος Τραμπ έχει πολλές κακές ιδέες, αλλά η αναθεώρηση του ρόλου της Αμερικής στο ΝΑΤΟ δεν είναι μία από αυτές. Η Ατλαντική Συμμαχία δημιουργήθηκε για να εμποδίσει τη σοβιετική κυριαρχία στην Ευρώπη σε μια στιγμή όπου οι ισχυρότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις –Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία– ήταν ευάλωτες λόγω των καταστροφών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επιπλέον, έγινε το όχημα για την αποκατάσταση των χωρών του (πρώην) άξονα υπό την κηδεμονία των νικητών.
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης εξάλειψε τα τελευταία υπολείμματα μιας μείζονος απειλής ασφαλείας για το ΝΑΤΟ, που δικαιολογούσε την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ευρώπη. Η προσάρτηση της Κριμαίας και οι μηχανορραφίες στην ανατολική Ουκρανία δεν ενίσχυσαν τις δυνατότητες της Ρωσίας να απειλήσει το ΝΑΤΟ. Αντίθετα, την καθήλωσαν στην απομόνωση και στις κυρώσεις. Η όλη περιπέτεια αποδυνάμωσε τη ρωσική ισχύ.
Ωστόσο, αντί να επανεκτιμήσει τον ρόλο του, το ΝΑΤΟ βάλθηκε να επεκταθεί προς Ανατολάς. Αυτό υποχρεώνει τις ΗΠΑ να υπερασπίζονται όλα τα νέα μέλη της Συμμαχίας από συμβατικές και πυρηνικές απειλές – ένα σημαντικό φορτίο, δεδομένου ότι αυτές οι χώρες δεν προσφέρουν τίποτα στην αμερικανική εθνική ασφάλεια, ενώ βρίσκονται δίπλα στη Ρωσία.
Μετεξέλιξη
Επιπλέον, από οργανισμός που είχε ως μοναδικό στόχο την αντιμετώπιση μιας μείζονος απειλής, το ΝΑΤΟ μετεξελίχθηκε σε ένα επεκτατικό σχέδιο για τη μεταμόρφωση ολόκληρης της Δυτικής Ευρασίας σε μια ασφαλή, δημοκρατική και φιλελεύθερη περιοχή.
Οι πόλεμοι του ΝΑΤΟ σε Βοσνία, Κόσοβο και Λιβύη στηρίχθηκαν στην αμερικανική στρατιωτική ισχύ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δημιούργησαν λειτουργικές, φιλελεύθερες δημοκρατίες. Σε τουλάχιστον τρία από τα νέα μέλη της Συμμαχίας –Ουγγαρία, Πολωνία, Βουλγαρία– η δημοκρατία υποχωρεί.
Βέβαιοι για τη δέσμευση των ΗΠΑ γύρω από την ασφάλειά τους, οι πλούσιοι, Ευρωπαίοι σύμμαχοι κρατούν σε χαμηλά επίπεδα τις αμυντικές τους δαπάνες. Η Γερμανία αφιερώνει στις ένοπλες δυνάμεις μόνο το 1,25% του ΑΕΠ, με συνέπεια τη γρήγορη διάβρωση της αμυντικής της ικανότητας. Είναι ζήτημα αν το μισό του στρατιωτικού δυναμικού της είναι ετοιμοπόλεμο.
Ενώ οι πολιτικοί και αναλυτές από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού μιλούν ακατάπαυστα για τη ρωσική στρατιωτική απειλή, οι κυβερνήσεις και οι ένοπλες δυνάμεις των ευρωπαϊκών κρατών συνεχίζουν την πορεία τους σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ συμπεριφέρονται ωσάν να μην έχουν να αντιμετωπίσουν εξωτερικές απειλές, βέβαιες ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα καλύψουν τα δικά τους κενά. Η θεμελιώδης αποστολή που δικαιολογούσε τη δημιουργία του ΝΑΤΟ εκπληρώθηκε και αντικαταστάθηκε στην πορεία από μία σειρά άτυχων περιπετειών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επείγοντα προβλήματα να αντιμετωπίσουν στο ίδιο το έδαφός τους, ενδεχομένως και στην Ασία.
Ο πρόεδρος Τραμπ δεν διαθέτει στρατηγική που θα έπειθε τους Ευρωπαίους να αναλάβουν πλήρως τις ευθύνες για το μέλλον τους. Το αμερικανικό κατεστημένο στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής θα ήταν καλύτερα να αφιερώνει χρόνο για να επεξεργαστεί αυτή την αναγκαία στρατηγική, παρά για να υπερασπίζεται το αντιπαραγωγικό στάτους κβο στις διατλαντικές σχέσεις.