Οποιος διερωτάται γιατί οι Αλγερινοί συνεχίζουν να διαδηλώνουν ακόμη και μετά την παραίτηση του προέδρου Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα την Τρίτη, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει το βίντεο της ιστορικής αυτής στιγμής. Ο 82χρονος πρόεδρος, εδώ και χρόνια άρρωστος, δεν προσπάθησε καν να αναγνώσει την επιστολή παραίτησης, ενώ δυσκολεύτηκε ακόμη και να πιάσει το έγγραφο και να το παραδώσει. Ο Μπουτεφλίκα είχε πάψει να κυβερνά από καιρό, ενώ οι γύρω του, αυτοί που ο αλγερινός λαός αποκαλεί «le pouvoir» (η εξουσία), είναι παρόντες και συνεχίζουν να κινούν τα νήματα.
Αντιστοίχως, παρόν είναι και το γιγάντιο κίνημα που αμφισβητεί τον τρόπο με τον οποίο κυβερνάται η βορειοαφρικανική χώρα. Μετά δεκαετίες κατά τις οποίες οι αντιπολιτευόμενες φωνές είτε εξαγοράζονταν είτε καταστέλλονταν, η χώρα έχει βρεθεί χωρίς θεσμικό αντίβαρο στο τρέχον πλέγμα εξουσίας. Κατεβαίνοντας συστηματικά στους δρόμους από τις 22 Φεβρουαρίου σε εντυπωσιακούς αριθμούς, που ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο –κάτι χωρίς προηγούμενο από την εποχή του αγώνα της ανεξαρτησίας εναντίον της γαλλικής αποικιοκρατίας–, οι διαδηλωτές διεκδικούν ρόλο στη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας. Υποστηρίζουν ότι αν αφεθούν οι άνθρωποι που κινούσαν έως τώρα τα νήματα να οργανώσουν τις επόμενες εκλογές, το μόνο αποτέλεσμα θα είναι η αναπαραγωγή της σημερινής κατάστασης.
Υπολογίζουν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Ο αλγερινός στρατός παραμένει βασικός διαμορφωτής των εξελίξεων στη χώρα και η παρέμβαση του επικεφαλής του στρατεύματος, Αχμέντ Γκαΐντ Σαλάχ, ήταν αυτή που ξεχείλισε το ποτήρι, υπαγορεύοντας την παραίτηση Μπουτεφλίκα.
Η περίπτωση της Αιγύπτου
Ο Σαλάχ, σχεδόν συνομήλικος του Μπουτεφλίκα, τρέφει, όπως φαίνεται, φιλοδοξίες να τον αντικαταστήσει, όπως ο στρατηγός Σίσι ανέβηκε στην εξουσία στην Αίγυπτο αφού τα πλήθη της Αραβικής Ανοιξης ανέτρεψαν τον Χόσνι Μουμπάρακ (στην Αίγυπτο μεσολάβησε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων, πριν ανακτήσει την εξουσία ο στρατός μέσω του Σίσι).
Ετσι, ενώ οι δυνάμεις ασφαλείας της Αλγερίας ήταν έως τώρα ουδέτερες απέναντι στα πλήθη των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα οι κινητοποιήσεις να είναι κατά βάση ειρηνικές, η στάση τους όσο θα συνεχίζονται οι διαδηλώσεις παραμένει εξαιρετικά αβέβαιη. Στο απέναντι στρατόπεδο, το αντιπολιτευτικό κίνημα ριζοσπαστικοποιείται, όπως έδειξαν οι νέες διαδηλώσεις της Παρασκευής, όπου κυριάρχησαν τα συνθήματα για εκ βάθρων αλλαγή καθεστώτος, κάτι που σίγουρα δεν άρεσε καθόλου στη στρατιωτική ηγεσία.