Ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην ιστορία του Ισραήλ θα γίνει ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ξεπερνώντας το ρεκόρ του Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, μετά την εκλογή του για μία πέμπτη θητεία, έχοντας εξασφαλίσει τη στήριξη υπερορθόδοξων και ακροδεξιών κομμάτων, με τα οποία φιλοδοξεί να σχηματίσει κυβέρνηση.
Την εκλογή του ο Νετανιάχου την οφείλει σε μεγάλο βαθμό στην πόλωση της πολιτικής σκηνής, την οποία ευνόησε με κάθε τρόπο, αλλά και στα δέκα συναπτά έτη οικονομικής ανάπτυξης που βίωσε η χώρα. Η ακραία συντηρητική θεώρηση του κόσμου, που προωθεί το Λικούντ του Νετανιάχου, με ορκισμένους φανατικούς εχθρούς όπως το Ιράν, να καραδοκούν σε κάθε γωνία και η πρωτοφανής ρατσιστική αντίληψη του κράτους, με τον κοινωνικό αποκλεισμό των Αράβων πολιτών και τη νομοθετική κατοχύρωση της πρωτοκαθεδρίας του εβραϊκού θρησκεύματος, όπως εκφράστηκε στον αμφιλεγόμενο πρόσφατο «νόμο του εβραϊκού κράτους», μοιάζει να ωφέλησε πολιτικά τον Νετανιάχου. Ενδεικτικές της πολιτικής αντοχής του «Μπίμπι» (όπως αποκαλούν οι Ισραηλινοί χαϊδευτικά τον πρωθυπουργό) είναι οι αποτυχημένες προσπάθειες της δικαστικής εξουσίας να κλονίσει τη θέση του, παρά τις τουλάχιστον τρεις εκκρεμούσες υποθέσεις διαφθοράς και δωροδοκίας εναντίον του. Η νίκη του Λικούντ στις εκλογές θα δώσει την ευκαιρία στον Νετανιάχου να αποφύγει τη δίωξη, με την ψήφιση νέου νόμου αμνήστευσής του.
Η στρατηγική του
Ο Νετανιάχου αξιοποίησε με μαεστρία στοιχεία της πολιτικής του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, όπως τη χρήση ρατσιστικών υπονοούμενων εναντίον των Ισραηλινών Αράβων πολιτών, της ισραηλινής Αριστεράς, των Παλαιστινίων κατοίκων των Κατεχόμενων, της «διεφθαρμένης» Δικαιοσύνης, των μεροληπτικών και εχθρικών μέσων ενημέρωσης και της «ανίσχυρης» Δύσης. Σε αντίθεση με την ηγεσία των παραδοσιακών κεντροαριστερών σχηματισμών του Ισραήλ, όπως είναι το Εργατικό Κόμμα και το Μερέτζ, που παρέμειναν προσκολλημένα σε παρωχημένη ρητορική, αποτυγχάνοντας να προσελκύσουν νέους ψηφοφόρους, ο Νετανιάχου απέδειξε την ικανότητά του να ακολουθεί την εποχή, υιοθετώντας ακραίες πολιτικές θέσεις, πολύ μακριά από αυτές των πλέον σκληροπυρηνικών προκατόχων του στην ηγεσία του Λικούντ, όπως ο Αριέλ Σαρόν, ο Γιτζάκ Σαμίρ και ο Μεναχέμ Μπέγκιν. Η επιλογή του Νετανιάχου να συνασπιστεί με ακροδεξιά και ακραία θρησκευτικά κόμματα, όπως το Οτσμά Γιεχουντίτ, κόμμα των οπαδών του δολοφονηθέντος ακραίου ρατσιστή και εθνικιστή ραβίνου Μέιρ Καχάνε και το Ενωμένη Δεξιά, θα προσφέρει στον πρωθυπουργό την αναγκαία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, εγκλωβίζοντάς τον όμως ταυτόχρονα σε ενδεχομένως ατελέσφορη και επιθετική πολιτική έναντι των Παλαιστινίων και του αραβικού κόσμου. Η καιροσκοπική απόφαση του Αριέλ Σαρόν να στηρίξει την επέκταση των εβραϊκών εποικισμών στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, την οποία συνεχίζει ο Νετανιάχου, μπορεί να έδωσε προσωρινή λύση στη στεγαστική κρίση στη χώρα, περιόρισε όμως την ίδια ώρα τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, καθιστώντας τη δέσμια των πλέον ακραίων ιδεολογικών ρευμάτων.
Από τη μεριά της, η «αυτοκτονία» της ισραηλινής Αριστεράς, με το ιστορικό Εργατικό Κόμμα να εξασφαλίζει μόλις έξι έδρες στην Κνέσετ, οφείλεται στην αδυναμία της ηγεσίας της να διαχωρίσει σαφώς τη θέση της από τη ρατσιστική και εθνικιστική πολιτική του Νετανιάχου, περιορίζοντας το προεκλογικό της μήνυμα στην ανάγκη ανατροπής του πρωθυπουργού και αντικατάστασής του με πολιτικό στέλεχος αποδεκτό από ευρεία μερίδα ψηφοφόρων, όπως είναι ο απόστρατος ταξίαρχος Μπένι Γκαντζ, υποψήφιος του «Μπλε και Ασπρο».
Τα συγχαρητήρια
Τον Νετανιάχου έσπευσε να συγχαρεί για τη νίκη του στις εκλογές της Τρίτης ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος συνέβαλε όσο κανείς άλλος στην ανανέωση της θητείας του «Μπίμπι», με την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και την αποδοχή της εξίσου παράνομης προσάρτησης των Υψιπέδων του Γκολάν από το Ισραήλ. Την ικανοποίησή του για την εκλογή Νετανιάχου εξέφρασε και ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικ Πενς, ο οποίος ως φονταμενταλιστής χριστιανός μοιράζεται με πολλούς Εβραίους το όραμα του αμιγώς εβραϊκού κράτους με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Η επιθυμία αυτή του Πενς δεν στηρίζεται σε πνεύμα διεθνισμού, αλλά στην πεποίθηση της μερίδας αυτής φανατικών προτεσταντών ότι η έλευση του Μεσσία και η Δευτέρα Παρουσία θα καταστούν δυνατές μόνο εφόσον η Ιερουσαλήμ είναι πρωτεύουσα εβραϊκού κράτους. Τα συγχαρητήριά του στον Νετανιάχου εξέφρασε ένας ακόμη φονταμενταλιστής ηγέτης, ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι, ηγέτης του ακραίου ινδουιστικού BJP, που προέβλεψε την ενίσχυση της στενής συμμαχίας μεταξύ Ινδίας και Ισραήλ.