Ο Μπόρις Τζόνσον μετακόμισε στην Ντάουνινγκ Στριτ με τη φιλοδοξία να περάσει στην Ιστορία ως ο πολιτικός που θα οδηγούσε τη Βρετανία εκτός Ε.Ε., ώστε το Ηνωμένο Βασίλειο να καθορίζει αυτεξούσιο τη μοίρα του. Από χθες βρίσκεται πιο κοντά στο ενδεχόμενο να μνημονεύεται από τους ιστορικούς του μέλλοντος ως ο πλέον βραχύβιος πρωθυπουργός στο μεγάλο νησί: ένας τζογαδόρος που έπαιξε σε μια ζαριά όλο του το πολιτικό κεφάλαιο και το έχασε, αφήνοντας το ιστορικό κόμμα των Συντηρητικών βαριά ακρωτηριασμένο.
Μία ημέρα μετά την απόφαση του Κοινοβουλίου να αφαιρέσει από την κυβέρνηση τη νομοθετική πρωτοβουλία, ακολούθησε η δεύτερη, αναμενόμενη, αλλά επώδυνη ήττα του Βρετανού πρωθυπουργού. Το μπλοκ των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των ανταρτών από τις γραμμές των Τόρις υπερψήφισε νομοσχέδιο που υποχρεώνει την κυβέρνηση να ζητήσει και νέα (τρίτη κατά σειρά) παράταση του Brexit, αν δεν προκύψει μέχρι την ευρωπαϊκή Σύνοδο της 17ης Οκτωβρίου συμφωνία με τις Βρυξέλλες. Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε με 327 ψήφους υπέρ έναντι 299 κατά. Εάν εγκριθεί και από τη Βουλή των Λόρδων και υπογραφεί από τη βασίλισσα, όπως αναμένεται, η βασική υπόσχεση του Τζόνσον, ότι στις 31 Οκτωβρίου η Βρετανία θα εγκαταλείψει την Ε.Ε. βρέξει-χιονίσει, εκ των πραγμάτων θα ακυρωθεί.
Αψηφώντας την απόφαση, ο Μπόρις Τζόνσον δήλωσε ότι, αν συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός, θα οδηγήσει τη χώρα εκτός Ε.Ε. την προβλεπόμενη ημερομηνία και ζήτησε από τη Βουλή να προκηρύξει πρόωρες εκλογές στις 15 Οκτωβρίου. Η πρότασή του ψηφίστηκε από 298 βουλευτές και καταψηφίστηκε από 56, αλλά χρειάζονταν 434 ψήφοι, δηλαδή τα δύο τρία του σώματος, για να δρομολογηθούν πρόωρες εκλογές. Οι περισσότεροι βουλευτές της αντιπολίτευσης απείχαν από την ψηφοφορία.
Πολίτες διαδηλώνουν υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε., έξω από το κτίριο του βρετανικού Κοινοβουλίου.
Προηγουμένως, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Τζέρεμι Κόρμπιν είχε δηλώσει ότι επιθυμεί να φύγει αυτή η κυβέρνηση μια ώρα αρχύτερα, αλλά ότι θα συναινέσει στην προκήρυξη εκλογών μόνον αφού το νομοσχέδιο γίνει νόμος του κράτους.
Ωστόσο, το πεδίο παραμένει θολό. Το φιλοευρωπαϊκό κόμμα των Φιλελεύθερων Δημοκρατών απέρριψε την ιδέα των πρόωρων εκλογών. Ο ίδιος ο Κόρμπιν, στις επαφές του με τους ηγέτες άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, είχε δηλώσει ότι δεν θα πέσει «στην παγίδα του Μπόρις Τζόνσον» και δεν θα υποστηρίξει εκλογές μέχρι να πειστεί ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για Brexit χωρίς συμφωνία. Αυτό σημαίνει ότι οι εκλογές θα μπορούσαν να καθυστερήσουν, φέρνοντας τον Τζόνσον αντιμέτωπο με το δυσχερέστατο δίλημμα να αψηφήσει νόμο του Κοινοβουλίου ή να ακυρώσει την κεντρική πολιτική δέσμευσή του και να ζητήσει νέα παράταση του Brexit από τις Βρυξέλλες.
Στο ενδιάμεσο θα είναι ένας πρωθυπουργός με εξαιρετικά περιορισμένα περιθώρια κινήσεων, αφού στην επεισοδιακή συνεδρίαση της Τρίτης έχασε την οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία της μιας έδρας, όταν ένας βουλευτής του άλλαξε επιδεικτικά στρατόπεδο μέσα στη Βουλή των Κοινοτήτων, παίρνοντας τη θέση του στα έδρανα των Φιλελευθέρων. Παράλληλα, οι Τόρις βιώνουν μεγάλες αναταράξεις ύστερα από τη «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών», στη διάρκεια της οποίας ο Τζόνσον έδειξε την έξοδο στους 21 βουλευτές του που συντάχθηκαν με την αντιπολίτευση. Το σοκ ήταν μεγάλο, καθώς στους αποπεμφθέντες περιλαμβάνονται πολιτικοί βαρέων βαρών, όπως οι μέχρι πρόσφατα υπουργοί Οικονομικών και Δικαιοσύνης, Φίλιπ Χάμοντ και Ντέιβιντ Γκοκ, ο εγγονός του Ουίνστον Τσώρτσιλ, σερ Νίκολας Σόουμς, και ο αρχαιότερος των κοινοβουλευτικών, Κένεθ Κλαρκ, βουλευτής του κόμματος από το 1970.
Οι πρωτοφανείς για τα βρετανικά πολιτικά ήθη εσωκομματικές εκκαθαρίσεις προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις στις γραμμές των Συντηρητικών. Ο Φίλιπ Χάμοντ, μέλος του κόμματος από τα εφηβικά του χρόνια, δήλωσε ότι θα προσβάλει την απόφαση για εξοστρακισμό του στα αρμόδια όργανα και υπενθύμισε ότι ο ίδιος ο Τζόνσον είχε καταψηφίσει δύο φορές το κρίσιμο νομοσχέδιο για το Brexit που είχε καταθέσει η τότε πρωθυπουργός Τερέζα Μέι. Ο σερ Ρότζερ Γκέιλ, από τους νομιμόφρονες των Συντηρητικών, έστρεψε τα πυρά του κατά του πρωθυπουργικού συμβούλου Ντόμινικ Κάμινγκς, θεωρώντας τον εμπνευστή της επιθετικής στρατηγικής του Τζόνσον. «Το γεγονός ότι στην καρδιά της Ντάουνινγκ Στριτ, ως βασικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, βρίσκεται ένας μη εκλεγμένος, ανόητος φωνακλάς, είναι εντελώς απαράδεκτο», δήλωσε χαρακτηριστικά.