Η 17η Νοεμβρίου, ημέρα έναρξης του Ραμαζανιού, θα πρέπει να λειτουργήσει ως καταλυτική ημερομηνία για τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν. Για δύο, κυρίως, λόγους: Πρώτον, εάν τα αμερικανικά βομβαρδιστικά συνεχίσουν να σφυροκοπούν τις δυνάμεις των Ταλιμπάν και κατά το Ραμαζάνι, θα πυροδοτήσουν νέες εκδηλώσεις βίας στην επαρχία Παντζάμπ του Πακιστάν, εκεί όπου την περασμένη εβδομάδα 16 καθολικοί έπεσαν θύματα της οργής εξτρεμιστών ισλαμιστών. Αν, πράγματι, υπάρχει ο κίνδυνος ενός τέτοιου ενδεχομένου, είναι αμφίβολο κατά πόσον ο πακιστανικός στρατός θα θελήσει να παρέμβει, κατευνάζοντας τα πνεύματα. Επιπροσθέτως, περί τα τέλη Νοεμβρίου, θα αρχίσουν οι χιονοπτώσεις στις βόρειες περιοχές του Αφγανιστάν, σε τέτοιο βαθμό ώστε να υπάρξει τέλμα στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Δεύτερον: Εάν οι συμμαχικές δυνάμεις δεν θέλουν να εμπλακούν σ’ έναν μη νικηφόρο πόλεμο, δεν έχουν παρά να πιέσουν τους διοικητές που επιχειρούν στο Αφγανιστάν να καταλάβουν πριν από το Ραμαζάνι δύο μεγάλες πόλεις, την Κανταχάρ και την Καμπούλ. Η εικόνα που υπάρχει στο Πακιστάν είναι ότι ο δισταγμός των Αμερικανών ως προς τις απώλειές τους σε έμψυχο υλικό έχει λειτουργήσει ανασταλτικά στην έναρξη των χερσαίων δυνάμεων. Οι χερσαίες δυνάμεις όφειλαν να έχουν εισέλθει στο Αφγανιστάν πολύ νωρίτερα και συν τοις άλλοις να δοθεί έμφαση στον ηγέτη των Ταλιμπάν Μουλά Ομάρ, όχι στον Μπιν Λάντεν.
Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η Βόρεια Συμμαχία δεν είναι παρά μια συμμαχία και μόνο και ότι η αξιοπιστία του εξόριστου βασιλιά του Αφγανιστάν βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με εκείνα της έναρξης των εχθροπραξιών, σε μια χώρα χωρίς χάρτη, όπως είναι το Αφγανιστάν, ένα είναι βέβαιο: Ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Μια σφαίρα, με την οποία δολοφονήθηκε το 1914 ο Φερδινάνδος, εγκαινίασε τον 20ό αιώνα. Η 11η Σεπτεμβρίου θα εγκαινιάσει την πραγματική απαρχή του 21ου αιώνα;
Τρίτον, η ανάγκη να αντιμετωπισθεί η συνεχιζόμενη κατοχή βιολογικών και χημικών όπλων από το Ιράκ δεν μπορεί να υποβαθμισθεί από τις απαιτήσεις της αφγανικής εκστρατείας. Πρέπει να ολοκληρώσετε αυτήν την εκστρατεία ταχύτατα, ώστε να στραφείτε στον τερματισμό της απειλής, που εγκυμονεί το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Η Ρωσία, η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες, που προειδοποιούν ότι δεν μπορείτε να πλήξετε το Ιράκ και να διατηρήσετε την υποστήριξή τους, περιμένουν ότι θα ευεργετηθούν οικονομικά από την επιβίωση ενός καθεστώτος τύπου Σαντάμ, όταν αρθούν οι κυρώσεις. Οταν πεισθούν ότι θα αντιμετωπίσουν στο άμεσο μέλλον μία μετά Σαντάμ κυβέρνηση στη Βαγδάτη, που θα τις τιμωρήσει για το φλερτ τους με τον Σαντάμ, αυτές οι χώρες υα συνεργασθούν για τον τερματισμό της διεθνούς τρομοκρατίας.