Μετέφερα τη σανίδα του σερφ την πρώτη φορά που αντίκρισα σβάστικα. Ηταν το 1989 και μόλις είχα επιστρέψει από το κολέγιο, έτοιμος να διεκδικήσω την καλιφορνέζικη ταυτότητά μου. Οι γονείς μου ασχολούνταν περισσότερο με την αριστερή πολιτική, παρά την καλιφορνέζικη ταυτότητα, και τα χρόνια που πέρασα στο γυμνάσιο Μπέρκλεϊ περιελάμβαναν περισσότερες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας παρά πάρτι στην παραλία.
Ωστόσο, το 1989 έφτασα από το Μπέρκλεϊ στη Σάντα Κρουζ, την πόλη των χίπηδων. Στάθμευσα κοντά σε ένα βράχο, ενώ στην παραλία έκαναν τη βόλτα τους νεαροί που ακτινοβολούσαν υγεία. Κοιτώντας προς τη θάλασσα, είδα τους σέρφερ να δαμάζουν τα κύματα και ήθελα ακριβώς αυτό που απολάμβαναν: ελευθερία στον Ειρηνικό και καθημερινή επαφή με την απεραντοσύνη.
Φόρεσα την ισοθερμική στολή μου. Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια προς τη θάλασσα, είδα στον κυματοθραύστη ζωγραφισμένη μια σβάστικα με τη φράση: «Ξενόφερτοι, γυρίστε σπίτι σας».
Τα στατιστικά στοιχεία της Λέγκας κατά του Αντισημιτισμού (Αntidefamation League) υποδεικνύουν ότι οι αντισημιτικές επιθέσεις στην Καλιφόρνια αυξήθηκαν κατά 27% την περίοδο 2017-2018. Τον περασμένο Μάιο, στο Νιούπορτ Μπιτς, μαθητές οργάνωσαν ένα παιχνίδι χρησιμοποιώντας κόκκινα ποτήρια με χαραγμένες σβάστικες, ενώ στη συνέχεια φωτογραφήθηκαν να χαιρετούν ναζιστικά, σαν να ήταν κάτι πολύ διασκεδαστικό.
Θυμάμαι ότι η «δική μου» σβάστικα με γέμισε περισσότερο με αηδία παρά με τρόμο. Ηξερα πολύ καλά τη σημασία της. Ο παππούς μου βομβάρδισε τη ναζιστική Γερμανία και οι γείτονές μου ήταν επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος.
Το σέρφινγκ γέμιζε χαρά τη ζωή μου και έτσι ρύθμισα το πρόγραμμά μου ώστε να είμαι ελεύθερος όποτε επικρατούσαν οι κατάλληλες συνθήκες για την αγαπημένη μου ασχολία.
Ως παθιασμένος μαθητής της κουλτούρας του σέρφινγκ, η αλήθεια είναι ότι είδα μπροστά μου πολλές σβάστικες. Οι πρώτες σανίδες, άλλωστε, που πουλήθηκαν στην Καλιφόρνια, τη δεκαετία του 1930, είχαν σβάστικες χαραγμένες στο πτερύγιο και έγιναν γνωστές ως το «μοντέλο σβάστικα». Ο καλλιτέχνης και σχεδιαστής αυτοκινήτων Εντ Ροθ, γνωστός ως «Μπιγκ Ντάντι», ο οποίος πωλούσε ναζιστικά κράνη στους σέρφερ στα μέσα της δεκαετίας του 1960, δήλωσε στο περιοδικό Time: «Ο Χίτλερ έκανε καταπληκτική δουλειά στις δημόσιες σχέσεις για λογαριασμό μου».
Πράγματι, ο όρος «ναζί των κυμάτων» ήταν εξαιρετικά διαδεδομένος τις δεκαετίες 1970 και 1980.
Η αλήθεια είναι ότι έχω ακούσει όλες τις δυνατές δικαιολογίες γι’ αυτή την κατάσταση. Οτι η σβάστικα είναι στην πραγματικότητα ένα αρχαίο σανσκριτικό σύμβολο, που δεν συνδεόταν με τους ναζί την εποχή που κατασκευάζονταν οι σανίδες με τις σβάστικες. Φυσικά, το «Ο Αγών μου» του Χίτλερ κυκλοφόρησε το 1925 και περιέγραφε ότι μια ναζιστική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό αντιπροσώπευε «τη μάχη για τον θρίαμβο των Αρείων».
Δύο χρόνια μετά την ανάληψη της καγκελαρίας από τον Χίτλερ, η σβάστικα εμφανίστηκε στη γερμανική σημαία.
Σχεδόν ταυτόχρονα εμφανίστηκαν σβάστικες στην Καλιφόρνια στις συγκεντρώσεις της Αμερικανογερμανικής Eνωσης, μιας ανοικτά αντισημιτικής ναζιστικής ομάδας, που οργάνωνε κατασκηνώσεις νέων και δίδασκε την υπεροχή των Αρείων και τον ναζιστικό χαιρετισμό. Η εμφάνιση της σανίδας με τη σβάστικα έγινε μετά το 1938 και την προσάρτηση της Αυστρίας.
Ρατσιστική φαντασίωση
Στην πραγματικότητα, το ιδανικό του γαλαζομάτη, ξανθού σέρφερ πρέπει να αναγνωριστεί γι’ αυτό που ακριβώς είναι: μια λευκή ρατσιστική φαντασίωση.
Σήμερα, δεν ξέρω τι να σκεφτώ για τη νεανική επιθυμία μου να γίνω ξανθός, γαλανομάτης σέρφερ. Μία άποψη, υποθέτω, είναι να δεχθεί κανείς ότι οι πολιτικές προκαταλήψεις μπορούν να οδηγήσουν αντιλήψεις στο υποσυνείδητο, μολύνοντας την κοσμοθεωρία και αλλάζοντάς μας διά παντός.
Οι σβάστικες του παρελθόντος, οι ναζιστικοί χαιρετισμοί, οι σημαίες του Νότου, που αφθονούν σε ολόκληρη την Καλιφόρνια, είναι σαν το πύον που ξεχύνεται από την πληγή της αγγλοαμερικανικής εισβολής σε αυτόν τον θαυμάσιο τόπο. Η αρχική μου αδιαφορία για τη σβάστικα που αντίκρισα στον κυματοθραύστη της Σάντα Κρουζ ήταν μια πράξη ιστορικής άγνοιας.
Ομως, σήμερα όλα έχουν αλλάξει και η σκέψη μου είναι αγνή. Δυστυχώς, μόλις πέρυσι άρχισα να διερωτώμαι γιατί τόσο λίγοι Αφροαμερικανοί δαμάζουν τα κύματα με τις σανίδες τους στα μέρη όπου κάνω σερφ. Και αυτή η σκέψη μου γεννήθηκε μόνο όταν έμαθα για μία ΜΚΟ που ονομάζεται Brown Girl Surf και αντιλήφθηκα ότι είχα συναντήσει μόλις μία Αφροαμερικανίδα σέρφερ, και αυτό στην Αυστραλία, όπου αμφότεροι είχαμε μεταβεί για ένα λογοτεχνικό συνέδριο.
* Ο Daniel Duane είναι συγγραφέας των απομνημονευμάτων «Caught Inside: A Surfer’s Year on the California Coast».