ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Ο Ντόναλντ Τραμπ γίνεται ο τρίτος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ που αντιμετωπίζει διαδικασία καθαίρεσης για διάπραξη ποινικών αδικημάτων. Πρώτος αντιμετώπισε το φάσμα της καθαίρεσης ο πρόεδρος Αντριου Τζόνσον, το 1868. Ο αντιπρόεδρος Τζόνσον διαδέχθηκε τον δολοφονηθέντα Αβραάμ Λίνκολν και παραπέμφθηκε για την απόφασή του να παύσει τον υπουργό Πολέμου Εντουιν Στάντον, πιστό σύμμαχο του Λίνκολν.
Ο Τζόνσον διακρινόταν για τις ρατσιστικές απόψεις του, θεωρώντας ότι η πολιτική θετικών διακρίσεων υπέρ των Αφροαμερικανών, τις οποίες είχε προωθήσει ο Λίνκολν μετά τον εμφύλιο πόλεμο, αποτελούσε συνειδητή προσπάθεια αλλοίωσης της κοινωνικής και οικονομικής σύνθεσης του αμερικανικού Νότου. Ο Τζόνσον άσκησε βέτο σε δεκάδες νομοθετήματα υπέρ των μαύρων και προσέφερε χάρη σε εκατοντάδες πρώην ηγέτες της Συνομοσπονδίας Νότιων Πολιτειών. Παρέμεινε στην προεδρία χάρη στην ψήφο της Γερουσίας – με μία ψήφο διαφορά υπέρ του και αυτή ύστερα από δωροδοκία γερουσιαστή.
Ο Ρίτσαρντ Νίξον το 1969, στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου. Η Βουλή των Αντιπροσώπων τού είχε ασκήσει κατηγορίες για παρακώλυση Δικαιοσύνης και κατάχρηση εξουσίας, στο πλαίσιο του σκανδάλου Ουότεργκεϊτ.
Ο Μπιλ Κλίντον, το 1998, έγινε ο δεύτερος –και τελευταίος μέχρι σήμερα– πρόεδρος που αντιμετώπισε παραπομπή με ερώτημα την καθαίρεση.Παρότι η παραπομπή Κλίντον συνδέθηκε στη συνείδηση του κοινού με την υπόθεση της ερωτικής του σχέσης με την ασκούμενη Μόνικα Λεβίνσκι, ο Κλίντον παραπέμφθηκε για ψευδορκία ενώπιον του σώματος των ενόρκων για την ερωτική του σχέση με την Πόλα Τζόουνς, πρώην υπάλληλο της πολιτείας του Αρκάνσο, της οποίας ο Κλίντον ήταν κυβερνήτης. Ωστόσο, αν και ελεγχόμενη από τους Ρεπουμπλικανούς, η Γερουσία τον αθώωσε πανηγυρικά.
Το 1974, ο Ρίτσαρντ Νίξον προτίμησε να παραιτηθεί από την προεδρία αντί να αντιμετωπίσει τη Βουλή των Αντιπροσώπων, η οποία του είχε ασκήσει κατηγορίες για παρακώλυση Δικαιοσύνης και κατάχρηση εξουσίας, στο πλαίσιο της έρευνας για το σκάνδαλο Ουότεργκεϊτ.