ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Καθώς πλησίαζε η στιγμή της συνταξιοδότησής του, πριν από μία δεκαετία, ο Γερμανός κρεοπώλης Βάλντεμαρ Χακστέτερ κοίταξε τα οικονομικά του και κατέληξε ότι ο ίδιος και η σύζυγός του Χίλντεγκαρντ δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να παραμείνουν στην πατρίδα τους. Ετσι μετακόμισαν σε επαρχιακή περιοχή της Βουλγαρίας, όπου γνώριζαν ότι τα κοινά τους εισοδήματα των 1.200 ευρώ θα τους έδιναν τη δυνατότητα να αγοράσουν πολύ περισσότερα.
«Ο μήνας κρατούσε περισσότερο από τη σύνταξή μας (στη Γερμανία) και δεν θέλαμε να επιβαρύνουμε τα παιδιά μας», δήλωσε ο 78χρονος Βάλντεμαρ. Και εάν τότε οι Χακστέτερ πρωτοπόρησαν μεταναστεύοντας σε άλλη χώρα, τώρα ανήκουν σε μια ολόκληρη ομάδα αποδήμων. Από τότε που έφυγαν, η γερμανική οικονομία ευημέρησε, προσελκύοντας μια σταθερή ροή μεταναστών, που έφθασε στο αποκορύφωμα με πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους να διασχίζουν τα σύνορά της έπειτα από πρόσκληση της καγκελαρίου το 2015. Την ίδια δεκαετία, ο αριθμός των Γερμανών συνταξιούχων που, αντιμέτωποι με την προοπτική της φτώχειας, πείστηκαν να μετακομίσουν αλλού αυξήθηκε έως και οκτώ φορές. Αν και μέτριος ο αριθμός αυτός σε απόλυτους όρους, η τάση είναι σαφής. Πολλοί, σαν τους Χακστέτερ, θα μεταναστεύσουν για οικονομικούς λόγους, ενώ αντίστοιχα είναι αυξανόμενος ο αριθμός των συνταξιούχων στη Γερμανία που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτή η απώλεια αγοραστικής δύναμης αποτέλεσε παράγοντα για να εγκαταλείψουν οι μεγαλύτερης ηλικίας πολίτες –μια παραδοσιακά πιστή συντηρητική βάση ψηφοφόρων– τη συμμαχία της Μέρκελ στρεφόμενοι σε πιο ριζοσπαστικά κόμματα, αποδυναμώνοντας τη θέση της ως επικεφαλής της κυβέρνησης.
Αλλοι σε αυτή την κατηγορία Γερμανών επικαλέστηκαν την αντίληψη ότι οι αιτούντες άσυλο λαμβάνουν μεγαλύτερη οικονομική στήριξη από τους συνταξιούχους. Στις εθνικές εκλογές του 2017, ένας στους 10 ψηφοφόρους στην ηλικιακή ομάδα 60-69 ετών εγκατέλειψε τη συντηρητική συμμαχία της καγκελαρίου CDU-CSU και ένας στους 12 στράφηκε στην ακροδεξιά AfD.