Πώς καλύπτεται δημοσιογραφικά μια υγειονομική κρίση, αν οι δημοσιογράφοι που κάνουν τα ρεπορτάζ αρρωστήσουν κι αυτοί; Και αν σε μια εφημερίδα εμφανιστεί κρούσμα, τι προέχει; Η ενημέρωση των πολιτών ή η υγεία των συντακτών;
Στην Ιταλία, τη χώρα που έχει πληγεί από τον κορωνοϊό σφοδρότερα από κάθε άλλη, τα ερωτήματα αυτά έχουν ήδη τεθεί και απαντηθεί. Οι εφημερίδες θεωρούνται είδη πρώτης ανάγκης, ως εκ τούτου τα περίπτερα είναι η μόνη κατηγορία καταστημάτων που έχουν ακόμη απομείνει ανοικτά στη χώρα, μαζί με τα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία. Από την άλλη πλευρά, όμως, γίνεται προσπάθεια να αποφευχθεί η διάδοση του ιού μεταξύ των εργαζομένων στις εφημερίδες, μέσω τηλεργασίας. Η εφημερίδα La Stampa αντιδρούσε επί ημέρες στις εκκλήσεις δημοσιογράφων για καθιέρωση τηλεργασίας. Τελικά, προχθές, το κτίριο των γραφείων της στο Τορίνο έκλεισε ολόκληρο για απολύμανση, μετά τον εντοπισμό κρούσματος μεταξύ των εργαζομένων, ενώ χθες η εφημερίδα κυκλοφόρησε με λιγοστή ύλη. Η εφημερίδα Corriere Della Sera είχε καθιερώσει την τηλεργασία νωρίτερα.
Και στην τηλεόραση
Κρούσματα παρατηρούνται και σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, με πιο πρόσφατο εκείνο που έθεσε σε καραντίνα όλους του τεχνικούς της κρατικής τηλεόρασης RAI, στο Μπάρι, καθώς και του διευθυντή ειδήσεων του τοπικού παραρτήματος. Μέχρι την απολύμανση του κτιρίου, το δελτίο «έβγαινε» από τα γραφεία της περιφέρειας της Απουλίας, με τη βοήθεια όσων εργαζομένων δεν βρίσκονταν σε καραντίνα. Σε πολλά δημοσιογραφικά γραφεία από αυτά που εξακολουθούν να λειτουργούν, λαμβάνονται μέτρα όπως γάντια, μάσκες και τήρηση προσωπικών αποστάσεων άνω του ενός μέτρου, με αίθουσες συσκέψεων έξι ατόμων να χρησιμοποιούνται μόνο από τρία. Η ανάγκη του κοινού για ενημέρωση επιβάλλει τη συνέχιση της λειτουργίας των μέσων ενημέρωσης, ακόμη και υπό δύσκολες συνθήκες. «Είμαι κολλημένη στην οθόνη, θέλω να μαθαίνω συνέχεια νέα», δήλωσε στην εφημερίδα Guardian η Σαμπίνα Κολόμπο, κάτοικος Ρώμης. «Κάθε δημοσιογράφος έχει ευθύνη».