Στα ύψη πέταξαν οι δείκτες της ανεργίας στην Ομοσπονδιακή Γερμανία τον μήνα Δεκέμβριο του 2001. Σε ύψη πρωτοφανή σε διάστημα τριών χρόνων, δηλαδή από τον Δεκέμβριο του 1998, δύο περίπου μήνες μετά την εκλογική νίκη του Γκέρχαρντ Σρέντερ και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD). Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Απασχόλησης, παραμονές των Χριστουγέννων, οι άνεργοι είχαν αυξηθεί κατά 174. 600, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό σε 3.963.500, κάτι λιγότερο δηλαδή από τα τέσσερρα εκατομμύρια. «Είναι ήδη κάτι περισσότερο από τέσσερα εκατομμύρια, πλησιάζουν το 10% του εργατικού δυναμικού», ισχυρίζονται οι ερευνητές του Ινστιτούτου Διεθνούς Οικονομίας του Κιέλου.
Χάνει το SΡD
«Κακά μαντάτα» για τον Γερμανό καγκελάριο, που υπενθύμισε χθες ότι το 1998 οι άνεργοι ήταν 4,5 εκατομμύρια. Υπήρξε όμως και άλλη δυσάρεστη είδηση. Δημοσκόπηση της επιθεώρησης «Die Woche» εμφανίζει το SPD και το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU) να ισοψηφούν σε πανεθνικό επίπεδο στο 38%. Αυτό σημαίνει ότι μέσα σε λίγους μήνες οι Σοσιαλδημοκράτες έχασαν τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες. Εάν σε όλα αυτά συνυπολογιστεί η επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας σε «ένα αναιμικό» 0,75%, κατά την κακεντρεχή έκφραση της «WashingtoPost», είναι ίσως η πρώτη φορά που τόσοι αρνητικοί δείκτες συσσωρεύονται πάνω στην «ερυθροπράσινη» κυβέρνηση και μάλιστα 10 μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές.
«Ο κ. Σρέντερ έχει εξαιρετικά περιορισμένες πολιτικές επιλογές, λόγω του Συμφώνου Σταθερότητας και της κυκλοφορίας του ευρώ, που τόσο πολύ υποστηρίζει», ήταν η διαπίστωση της WP, που δεν μπήκε στον κόπο να «καμουφλάρει» τους αντιευρωπαϊκούς τόνους, μολονότι το θέμα των ελλειμμάτων φέρνει όντως πονοκέφαλο στον καγκελάριο. Στα τέλη του καλοκαιριού επιχείρησε να τον καταπραΰνει με «ασπιρίνη» κάποιες παρεκκλίσεις από το Σύμφωνο, όπως άφησε τότε να εννοηθεί ο υπουργός Οικονομικών Χανς Αϊχελ. Την εποχή εκείνη στην Ευρώπη τα γεγονότα της Γένοβας ήταν πρόσφατα και, εν όψει των εκλογών του 2002 στη Γαλλία και τη Γερμανία, την ειδησεογραφία μονοπωλούσαν η σκοτεινή όψη της παγκοσμιοποίησης και ο «φόρος Τόμπιν». Τότε όμως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ανέτειλε ημέρα σαν την 11η Σεπτεμβρίου.
Επιτυχείς χειρισμοί
Τα παρεπόμενά της τα αντιμετώπισε μάλλον επιτυχώς ο καγκελάριος Σρέντερ. Συντάχθηκε με τις ΗΠΑ, υπερκέρασε όλα τα εσωτερικά εμπόδια στη γερμανική συμμετοχή στην αμερικανική εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας. H γερμανική παρουσία στο Αφγανιστάν, όπως και η μεγαλύτερη ναυτική επιχείρηση των μεταπολεμικών χρόνων στο Κέρας της Αφρικής αναβάθμισαν τον διεθνή ρόλο της Γερμανίας. Δεν εμπόδισαν τη μείωση των ποσοστών των «Ερυθροπράσινων».
Κατά μία εκδοχή αυτό οφείλεται στη νέα κυβερνητική συνεργασία του κ. Σρέντερ στο Βερολίνο, «ερυθροκόκκινη» αυτή τη φορά εφόσον εταίροι του είναι οι πρώην κομμουνιστές του Γκρεγκόρ Γκίζι.
«Ο εμπρηστής έγινε αρχιπυροσβέστης» χλεύαζε χθες ο εκπρόσωπος των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας, Μίχαελ Γκλος, όταν πληροφορήθηκε ότι ο κ. Γκίζι θα αναλάβει το αξίωμα του γερουσιαστή των Οικονομικών. Από εκεί θα «διαχειριστεί» τα «σκανδαλώδη» οικονομικά της πρωτεύουσας, που επέφεραν την πτώση του Χριστιανοδημοκράτη δημάρχου Εντμουντ Στόιμπερ. Κυρίως θα διαχειριστεί τη δυσφορία έως αγανάκτηση για την υψηλή ανεργία στα ανατολικά κρατίδια, με την ψυχή αφιερωμένη σε συνεργασίες μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Επιστροφή της Κεντροδεξιάς;
Αραγε, ήρθε η ώρα για την επιστροφή της γερμανικής Κεντροδεξιάς; Μια πρώτη απάντηση θα δοθεί όταν αποφασιστεί, χωρίς να χρειαστεί πυροσβέστης, ποιος θα είναι υποψήφιος για την καγκελαρία της Ενωσης Χριστιανοδημοκρατών – Χριστιανοκοινωνιστών: H πρόεδρος του CDU Ανγκέλα Μέρκελ ή ο Εντμουντ Στόιμπερ, πρωθυπουργός της Βαυαρίας, του κρατιδίου με την υγιέστερη οικονομία της Γερμανίας;
Αν πιστέψει κανείς την «Frankfurter Allgemeine», την οποία επικαλείται και η «WashingtoPost», η υπόθεση της υποψηφιότητας θα καταλήξει με την επιλογή όχι του «χαμένου» των εκλογών, αλλά του διεκδικητή της νίκης, πιθανής για πρώτη φορά σε τρία χρόνια.
Εάν πιστέψει κανείς τη γενικώς συντηρητική «Wall Street Journal» ο κ. Στόιμπερ, ο επικρατέστερος σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές και η «νέηλυς» Ανγκέλα Μέρκελ, πρέπει να αποκτήσουν φαντασία στη διατύπωση οικονομικών θέσεων, να πάψουν την απέλπιδα προσπάθεια της ανάκτησης του κέντρου, που υφάρπαξε με απόλυτη επιτυχία ο Γκέρχαρντ Σρέντερ. «Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία για τη γερμανική Κεντροδεξιά» ισχυρίζεται η αμερικανική εφημερίδα, αν και δεν αποκλείει ο επόμενος κυβερνητικός συνασπισμός στη Γερμανία να είναι Σοσιαλδημοκράτες με Ελεύθερους Δημοκράτες, τους υπέρμαχους της ελεύθερης οικονομίας και μεγάλους ωφελημένους της κακοδαιμονίας του CDU και της συρρίκνωσης των Πρασίνων.
