Η βρετανική κυβέρνηση έχει αφήσει τις γυναίκες που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας κυριολεκτικά στο έλεος των βασανιστών τους, σύμφωνα με ρεπορτάζ των New York Times. Παρ’ όλο που η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον είχε προειδοποιηθεί ότι η επιβολή απαγόρευσης μετακινήσεων θα προκαλούσε μεγάλη αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, δεν φρόντισε να χρηματοδοτήσει τις οργανώσεις που έχουν αναλάβει να υποστηρίζουν τα θύματα και να τους βρίσκουν καταφύγιο, ενώ μέχρι σήμερα το Λονδίνο έχει δώσει μόλις 1 εκατ. λίρες στερλίνες ενώ είχε υποσχεθεί 37 εκατ.
Σύμφωνα με στοιχεία των ΝΥΤ από τα τέλη Μαρτίου μέχρι τον Ιούνιο είχαν δολοφονηθεί από άνδρες συγγενείς τους συνολικά τουλάχιστον 26 γυναίκες. Μόνο τον πρώτο μήνα ισχύος των περιοριστικών μέτρων είχαν δολοφονηθεί 16 γυναίκες, αριθμός που είναι τριπλάσιος σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2019. Δέκα ακόμη γυναίκες δολοφονήθηκαν στη διάρκεια των δύο επόμενων μηνών. Το γηραιότερο θύμα είχε ηλικία 82 ετών και το νεαρότερο δύο ετών και δολοφονήθηκε μαζί με την τετράχρονη αδελφή της και τη μητέρα τους.
Από την αρχή του lockdown οι τηλεφωνικές υπηρεσίες ανθρωπιστικών οργανώσεων είχαν πάρει φωτιά από θύματα ενδοοικογενειακής βίας που ζητούσαν βοήθεια. Η ανταπόκριση του βρετανικού κράτους ήταν ελλιπέστατη, με αποτέλεσμα τα περισσότερα θύματα να παραμένουν παγιδευμένα στο ίδιο σπίτι με τους βασανιστές τους.
Το κράτος δεν φρόντισε να λειτουργήσουν περίπου 300 διαμερίσματα όπου θα μπορούσαν να είχαν φιλοξενηθεί οι γυναίκες –όπως έγινε με τους άστεγους– που αντιμετώπιζαν βία στο σπίτι και η δυσλειτουργία του δικαστικού συστήματος είχε ως αποτέλεσμα μεγάλες καθυστερήσεις στην εκδίκαση υποθέσεων και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και τη χορήγηση άδειας στους κατηγορούμενους να επιστρέψουν στο σπίτι παρά την έκδοση περιοριστικών μέτρων.
Η βρετανική κυβέρνηση κατέστρωσε το πρώτο σχέδιο για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας μόλις στα τέλη Μαΐου. Αντιθέτως, η Ιταλία, η Ισπανία και άλλες χώρες είχαν καταστρώσει σχέδιο για τη φιλοξενία θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας σε ξενοδοχεία αν δεν υπήρχαν πλέον διαθέσιμα ειδικά καταφύγια. Η Γερμανία έχει δεσμευθεί από την αρχή της κρίσης να χρηματοδοτήσει επ’ αόριστον τα ειδικά καταφύγια και άλλες κρίσιμης σημασίας υπηρεσίες, όπως τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης και έκτακτης ανάγκης.