Μισή νίκη για τους Δημοκρατικούς, ολόκληρη ήττα για τον Ντόναλντ Τραμπ. Κάπως έτσι θα μπορούσαν να συνοψιστούν οι χθεσινές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε δύο συναφείς υποθέσεις, που αφορούσαν τη δυνατότητα των δικαστικών αρχών και του Κογκρέσου να ερευνήσουν τα αρχεία των οικονομικών δοσοληψιών ενός εν ενεργεία προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε αντίθεση με τους έξι τελευταίους προκατόχους του, οι οποίοι δημοσιοποιούσαν αυτοβούλως τα φορολογικά τους στοιχεία, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει κάνει ποτέ κάτι ανάλογο και οι δικηγόροι του υποστήριζαν ότι διαθέτει απόλυτη ασυλία όσο ασκεί τα καθήκοντά του.
Στην πρώτη υπόθεση, το Ανώτατο Δικαστήριο έδωσε το πράσινο φως στην εισαγγελία του Μανχάταν να ερευνήσει τα φορολογικά και άλλα οικονομικά στοιχεία του Τραμπ σε βάθος οκτώ χρόνων. Η απόφαση ελήφθη με ψήφους 7-2, καθώς ο πρόεδρος του σώματος Τζον Ρόμπερτς, όπως και οι δικαστές Νιλ Γκόρσατς και Μπρε Κάβανο που επελέγησαν από τον Τραμπ, συντάχθηκαν με τα τέσσερα μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου που υιοθετούν κατά κανόνα προοδευτικές θέσεις. Ο εισαγγελέας του Μανχάταν Σάιρους Βανς (Δημοκρατικός), ο οποίος διεξάγει τη σχετική έρευνα, έκανε λόγο για «τρομερή νίκη του δικαστικού μας συστήματος».
Το παρήγορο για τον Τραμπ είναι ότι, καθώς η εκδίκαση της υπόθεσης θα γίνει από ορκωτό δικαστήριο, η νομολογία προβλέπει ότι τα φορολογικά και άλλα οικονομικά στοιχεία του Τραμπ δεν θα δημοσιοποιηθούν όσο είναι πρόεδρος, ίσως και ποτέ. Επιπλέον, το ούτως ή άλλως πικρό χάπι που του έδωσε το Ανώτατο Δικαστήριο ήρθε να γλυκάνει η δεύτερη απόφασή του με την οποία απέρριψε, και πάλι με ψήφους 7-2, το αίτημα τριών επιτροπών της Βουλής των Αντιπροσώπων, που ελέγχονται από τους Δημοκρατικούς, να ελέγξουν παρόμοια αρχεία.
Ωστόσο, ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος δεν φάνηκε καθόλου καθησυχασμένος. «Στο παρελθόν τα δικαστήρια έδειχναν μεγάλο σεβασμό (στα προνόμια της προεδρίας). Αλλά όχι σε μένα… Είναι πολιτική δίωξη. Νίκησα στο κυνήγι μαγισσών του Μιούλερ και τώρα οφείλω να δώσω τη μάχη στην πολιτικά διεφθαρμένη Νέα Υόρκη» ήταν η πρώτη αντίδραση του προέδρου μέσω Twitter.
Πολιτικοί αναλυτές χαρακτήριζαν τη χθεσινή εξέλιξη τη σημαντικότερη ετυμηγορία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τα όρια της προεδρικής εξουσίας από την εποχή του Ουότεργκεϊτ και ως πρόσθετη επιβεβαίωση της ανεξαρτησίας του κορυφαίου δικαστικού θεσμού. Τόσο στην περίπτωση του Ρίτσαρντ Νίξον όσο και στην παραπομπή του Μπιλ Κλίντον, ανώτατοι δικαστές που είχαν επιλεγεί από τους δύο προέδρους ψήφισαν εναντίον τους σε κρίσιμες στιγμές των ερευνών.