H Γαλλία δεν αποτελεί το μοναδικό κράτος που βρίσκεται σε σύγχυση όσον αφορά τη μελλοντική εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παρά ταύτα, η απώλεια της αυτοπεποίθησής της αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Τα τελευταία σαράντα χρόνια η Γαλλία διαμόρφωσε την Ενωση. Δεν έχετε παρά να θυμηθείτε τη γραφειοκρατία της Κομισιόν, την κοινή αγροτική πολιτική και τη νομισματική ένωση. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, η ηγετική θέση της Γαλλίας αλλοιώθηκε από τη διεύρυνση της E.E. και αμφισβητήθηκε από μια Γερμανία που αφιερώθηκε στην επανεπιβεβαίωση του κυριαρχικού της ρόλου.
Προσβλέποντας σε μια Ευρώπη που δημιουργήθηκε κατ’ είκονα και καθ’ ομοίωση της Γαλλίας, οι Γάλλοι δεν αναγνωρίζουν πλέον την Ενωση όταν την αντικρίζουν. Αυτό ακριβώς είναι το όχι και τόσο χαρακτηριστικό και συνάμα «θολό» μήνυμα των Πασκάλ Λαμί και Ζαν Πισάν Φερί, εμπορικού επιτρόπου και οικονομικού συμβούλου του Γάλλου πρωθυπουργού αντίστοιχα. Στην αναφορά τους οι δύο τελευταίοι κάνουν λόγο για την ανάγκη ριζοσπαστικής επανεκτίμησης των εθνικών συμφερόντων. H Γαλλία δεν μάχεται μόνο χάνοντας μάχες. H διατήρηση της ξεχωριστής πολιτιστικής ταυτότητας, της κοινής αγροτικής πολιτικής και της ισορροπίας δυνάμεων με τη Γερμανία αποτελούν πολέμους του παρελθόντος. H στάση της Γαλλίας είναι σήμερα υπέρ του δέοντος αμυντική. Οι Γάλλοι και ιδιαίτερα η Αριστερά αισθάνονται άβολα με τη φιλελεύθερη πορεία της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, ασχέτως αν αυτή ακριβώς η πολιτική έχει ωφελήσει στο μέγιστο τη Γαλλία.
Η προοπτική της διεύρυνσης ενισχύει το συναίσθημα της οργής. H κατάρρευση της κοινής αγροτικής πολιτικής θα επιταχυνθεί από την είσοδο στους κόλπους της Ενωσης φιλοαμερικανικών χωρών που παραμένουν ενθουσιώδη για τις ελεύθερες αγορές και θα αλλοιώσει ακόμα περισσότερο τη γαλλική επιρροή. H ελίτ του Παρισιού έφτασε στο σημείο να επανεξετάσει την από κοινού πολιτική γραμμή υπέρ της επανένωσης της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Υπάρχουν δικαιολογημένες ανησυχίες σχετικά με το οργανωμένο έγκλημα, τη διαφθορά και τη δυνατότητα των νέων μελών να επιβιώσουν στο περιβάλλον της ενιαίας αγοράς. Πάνω απ’ όλα υπάρχει η ανάγκη την επαναπροσαρμογής των θεσμών της E.E. έτσι ώστε να μην είναι τόσο εύθραυστοι. Ωστόσο, η παρεμπόδιση της διεύρυσνης θα προξενήσει μια αδιανόητη πολιτική κρίση, η οποία θα αφανίσει όλα τα κατορθώματα των τελευταίων σαράντα ετών.
Η Γαλλία κινδυνεύει να αντικαταστήσει τη Βρετανία στη θέση του πλέον οπισθοδρομικού μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν πρέπει να αυτοπεριθωριοποιηθεί. Πρέπει να φέρει στο προσκήνιο μια πιο θετική πολιτική ατζέντα. H επιρροή της είναι εξαρτημένη από τη δύναμη των ιδεών της και όχι από την ικανότητά της να πραγματοποιήσει μια συμφωνία για το μοίρασμα της πίτας με τη Γερμανία.
Υπάρχει μια ισχυρή πιθανότητα ότι οι φετινές εκλογές θα φέρουν στην εξουσία έναν πρόεδρο και έναν πρωθυπουργό της ίδιας πολιτικής απόχρωσης. O ανταγωνισμός της συγκατοίκησης στην εξουσία έχει παραμορφώσει την πολιτική της Γαλλίας ως προς την E.E. Αν μια ενωμένη κυβέρνηση μπορεί να φέρει στο φως μια συμπαγή ιδέα για το μέλλον της Ευρώπης, η Γαλλία μπορεί να κερδίσει εκ νέου το πλεονέκτημα.
Οι προχθεσινές αναφορές υποδεικνύουν τα πρώτα σημάδια ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης στο Παρίσι, κάτι που είχε να συμβεί εδώ και πολύ καιρό. Αν οι ιδέες αυτές αντανακλαστούν στην προσεχή προεκλογική εκστρατεία, θα βοηθήσουν τη Γαλλία να ξεφύγει από το τέλμα του παρόντος.
