Η ανάπτυξη των μεγαλουπόλεων υπήρξε μία από τις πλέον εντυπωσιακές
εξελίξεις του τελευταίου αιώνα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, μόλις
20% του πληθυσμού της Γης ζούσε σε πόλεις. Το ποσοστό αυτό ξεπέρασε
στις ημέρες μας το 50%.
Την ίδια στιγμή, το μέγεθος των μεγαλύτερων πόλεων αυξάνεται
διαρκώς, με νέο όρο να επικρατεί για να τις περιγράψει: megacity,
που αφορά τα αστικά κέντρα με περισσότερους από 10 εκατομμύρια
κατοίκους. Λίγες από αυτές βρίσκονται σε πλούσια κράτη, όπως το
Τόκιο (30 εκατ.) η Νέα Υόρκη, το Λος Αντζελες και το Λονδίνο.
Οι περισσότερες μεγαλουπόλεις, όμως, βρίσκονται στις αναπτυσσόμενες
χώρες και ειδικότερα στην Ασία, όπου ξεπερνούν κάποιες φορές τα 20
εκατομμύρια κατοίκους. Οι αποτρόπαιες συνθήκες ζωής στις
φτωχοσυνοικίες των μεγαλουπόλεων αυτών δεν αποθαρρύνουν τους
κατοίκους της υπαίθρου να συρρέουν σε αυτές αναζητώντας
εργασία.
Η καταστροφική αυτή τάση αστυφιλίας οφείλεται στις συνθήκες λιμού
που συχνά επικρατούν στις αγροτικές περιοχές, στην αγορά τεράστιων
εκτάσεων γης από ξένους επενδυτές, αλλά και λόγω της επεκτεινόμενης
ερημοποίησης.
Το φαινόμενο των μεγαλουπόλεων δεν είναι, όμως, σύγχρονο. Ανάλογα
προβλήματα βιοτικού επιπέδου και ραγδαίας αστυφιλίας αντιμετώπισαν
και αρχαίοι πολιτισμοί, όπως οι Βαβυλώνιοι και οι Ρωμαίοι.
www.kathimerini.gr με στοιχεία από BBC