O θάνατος του Τσε
Στις 14 Ιουνίου ο Τσε Γκεβάρα θα συμπλήρωνε τα 75 του χρόνια, αν ζούσε. Δύσκολα θα μπορούσε να φαντασθεί κάποιος τον Τσε ηλικιωμένο, ίσως ακόμη με τη λαδοπράσινη στολή του και καπέλο, από το οποίο όμως θα φαίνονταν τα άσπρα μαλλιά του. Και ούτε συνταξιούχο ή αποτραβηγμένο σε κάποια αγροικία, μάλλον στην Κούβα μαζί με εγγονάκια. O θάνατός του, στις 9 Οκτωβρίου του 1967, σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Βολιβίας, σταμάτησε απλώς τον χρόνο στον αιώνιο επαναστάτη, αφήνοντας στους μεταγενέστερους ζωντανή την ανάμνηση του αρρενωπού και ασυμβίβαστου μαχητή για την ελευθερία των καταπιεσμένων. Παρόλο, όμως, που πέρασαν τόσα χρόνια από εκείνη την ημέρα του Οκτωβρίου, λίγα είναι γνωστά για το πώς επισυνέβη ο θάνατός του, παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ήταν παρούσα η αμερικανική CIA. Μια νέα βιογραφία, γραμμένη από τον Πάτσο O’ Ντόνελ, Αργεντινό γιατρό όπως ο Τσε, έρχεται να φωτίσει πολλές κρυφές πτυχές της ζωής του και, ειδικότερα, το τελευταίο 24ωρό του. Σύμφωνα λοιπόν με τα νέα στοιχεία που προέκυψαν από την ένθετη στη βιογραφία συνέντευξη του Φίλιξ Ροντρίγκεζ, πράκτορα της CIA, Βολιβιανοί στρατιώτες καθοδηγούμενοι από Αμερικανούς στρατιωτικούς και πράκτορες, παγίδεψαν και συνέλαβαν τον Τσε. Τον οδήγησαν σε μια αποθήκη, όπου ο Ροντρίγκεζ έδωσε εντολή στον Βολιβιανό λοχία Τεράν να του ρίξει μια ριπή αυτομάτου όπλου στα πόδια, για να τον τραυματίσει σοβαρά και να πεθάνει ο Τσε από αιμορραγία. Στη συνέχεια θα έλεγαν ότι ο Τσε σκοτώθηκε σε μάχη με μόνο Βολιβιανούς στρατιώτες, αποσιωπώντας την παρουσία των Αμερικανών. O Τσε, καταλαβαίνοντας τι έμελλε να συμβεί, ήρεμος προειδοποίησε τον Τεράν: «Ηρέμησε και στόχευσε καλά». Ωστόσο, ο λοχίας τρέμοντας από το φόβο έκλεισε τα μάτια και πυροβόλησε στα τυφλά, τραυματίζοντας σοβαρά τον Τσε. Στη συνέχεια τον πλησίασε και του έριξε μια δεύτερη ριπή, με μία από τις σφαίρες να σφηνώνεται θανάσιμα στην καρδιά. Από εκεί και πέρα όλα είναι γνωστά, μαζί με την πασίγνωστη φωτογραφία που δείχνει τον Τσε νεκρό μαζί με τους διώκτες και εκτελεστές του.
Η γραφή των Ινκας
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι οι Ινκας, οι πάλαι ποτέ αφέντες των Ανδεων, δεν είχαν οποιαδήποτε μορφή γραφής. Οι επιστήμονες είχαν διατυπώσει την άποψη ότι οι χρωματιστές σειρές των κόμπων, που τις αποκαλούσαν «κίπου», ήταν μια κωδικοποιημένη μορφή επεξηγήσεων για να μπορούν οι Ινκας να περιγράφουν κυρίως αριθμητικές παραστάσεις. Ωστόσο, ένας Αμερικανός ειδικός, ο Ουίλιαμ Κόνκλιν, διαπίστωσε -και ανακοίνωσε πρόσφατα- ότι τα «κίπου» κρύβουν μέσα τους μια μορφή γραφής που βασίζεται στο δυαδικό σύστημα, ανάλογο με αυτό που χρησιμοποιείται σήμερα ως «γραφή» των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Αναλύοντας διάφορα ευρήματα και λαμβάνοντας ως προϋπόθεση ότι η αλληλουχία των κόμπων είναι και μια αλληλουχία αριθμών, ο επιστήμονας εφήρμοσε τη δυαδική μέθοδο «ανάγνωσης» των κόμπων και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αριθμητικές παραστάσεις που προέκυπταν περιείχαν έννοιες. Αν επιβεβαιωθεί η έρευνά του, είναι πιθανόν να αποκαλυφθεί ολόκληρη η λογοτεχνία και η ιστορία αυτού του λαού των Ανδεων. Και να δικαιωθούν όλοι εκείνοι οι επιστήμονες που έλεγαν ότι είναι αδύνατον ένας λαός με τέτοιο πολιτισμό και ενασχόληση με τα μαθηματικά και την αστρονομία να μην έχει επινοήσει και ένα είδος γραφής για να τα αποτυπώνει και να τα παραδώσει στις νεότερες γενιές.
Η τύχη της μοναχής
Οσο ήταν μοναχή η Κάθριν Φόι, πρέπει να προσευχόταν πολύ για να βρει την τύχη της, εννοείται στο χρήμα. Τώρα που άφησε το μοναχικό σχήμα και σε ηλικία 56 χρόνων, συνάντησε την τύχη και μάλιστα πλουσιοπάροχα. Το περασμένο Σαββατοκύριακο πήγε στο Σίσαρς, του Ατλάντικ Σίτι, και φρόντισε να βρεθεί στον πλησιέστερο «κουλοχέρη». Κάθησε μπροστά στο μηχάνημα και άρχιζε να παίζει. Δεν είχε καν προλάβει να ξοδέψει πάνω από 2,25 δολάρια, όταν τα καμπανάκια του μηχανήματος άρχισαν να ηχούν δαιμονισμένα, προειδοποιώντας για την έλευση του μεγάλου κέρδους. Από τις θυρίδες άρχισαν να βγαίνουν ένα προς ένα τα ειδικά νομίσματα, σταματώντας μόνον όταν το ποσό που συμβολικά αντιπροσώπευαν έφτασε στο 1,5 εκατομμύριο δολάρια. «Πάντα πίστευα ότι ο Θεός θα με βοηθούσε να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου», δήλωσε, εισπράττοντας την πρώτη επιταγή των 78.000 δολαρίων, μια και στην Αμερική οποιαδήποτε μεγάλη επιτυχία σε τυχερά παιχνίδια καταβάλλεται σε 20 ετήσιες δόσεις.
Ο Αυστραλός Αλέξανδρος
Γνωρίζαμε ότι στο Μαρόκο μεγάλες κινηματογραφικές εταιρείες και τρανταχτά ονόματα της οθόνης ετοιμάζονταν να αρχίσουν τα γυρίσματα ταινιών με θέματα προσφιλή στην ιστορία μας, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, η Τροία και ο πόλεμός της. Και είχαμε κρυφά χαρεί που εξαιτίας των τρομοκρατικών ενεργειών στη χώρα, οι εταιρείες και οι ηθοποιοί τα μάζεψαν και έφυγαν, με την ψευδαίσθηση ότι θα παραιτούνταν από το εγχείρημά τους. Και αυτό γιατί τα σενάρια αυτών των ταινιών συνήθως πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα, αφού αρέσκονται στο να μπερδεύουν τον Ηρακλή με τον Σωκράτη, για παράδειγμα. Οπως, όμως, μαθαίνουμε το εγχείρημα θα έχει συνέχεια, αυτήν τη φορά στην πλέον ασφαλή Αυστραλία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Μπρόουκεν Χιλ, που βρίσκεται στα δυτικά της Νέας Νότιας Ουαλλίας, η οποία θεωρείται ιδανική για τα εξωτερικά γυρίσματα. Τα εσωτερικά θα γίνουν σε ειδικά διαμορφωμένα στούντιο της FOX στο Σίντνεϊ. Το πρόβλημα παραμένει όμως με τους χιλιάδες κομπάρσους. Να υπενθυμίσουμε ότι η κυβέρνηση του Μαρόκου είχε υποσχεθεί την «παροχή» 6.000 στρατιωτών και μάλιστα χωρίς αμοιβή για τις ανάγκες των κινηματογραφικών μαχών του M. Αλεξάνδρου.
