Παγκόσμια συγκίνηση προκάλεσε ο θάνατος των σιαμαίων Ιρανών, που έχασαν τη μάχη με τη ζωή κατά τη διάρκεια της εξαιρετικά δύσκολης εγχείρησης για τον διαχωρισμό τους. Στο Ιράν, την πατρίδα των διδύμων, η αναγγελία του θανάτου βύθισε τον λαό σε ανείπωτη θλίψη. O πόνος που έζησαν σε όλη τη ζωή τους αλλά και η γενναιότητα με την οποία η Λαντάν και η Λαντέχ Μπιτζανί αντιμετώπισαν τη δύσκολη χειρουργική επέμβαση, γνωρίζοντας ότι το τίμημα μπορεί να είναι η ίδια τους η ζωή, προκάλεσαν τον θαυμασμό των Ιρανών, που θεωρούσαν ηρωίδες τις δύο αδελφές.
«Θλιβερή μέρα για το Ιράν»
Ενδεικτική της σημασίας που απέδωσε το Ιράν στο γεγονός είναι το ότι η κρατική τηλεόραση της χώρας διέκοψε το πρόγραμμά της για να μεταδώσει την είδηση του θανάτου των σιαμαίων. O αντιπρόεδρος της χώρας, Μοχάμεντ Αλί Αμπταχί, δήλωσε στο πρακτορείο «Ρόιτερς» ότι η σημερινή είναι μια θλιβερή μέρα για το Ιράν. «Ολοι είχαμε στρέψει την προσοχή μας στο νοσοκομείο της Σιγκαπούρης όπου γινόταν η εγχείρηση», είπε και πρόσθεσε ότι «όλοι προσεύχονταν για να υπάρξει ευτυχής κατάληξη. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είχαν την προσδοκώμενη εξέλιξη». O Αλί Αμπταχί εξέφρασε τη λύπη του στην οικογένεια των κοριτσιών αλλά και στην ομάδα των γιατρών και των νοσηλευτών οι οποίοι κατέβαλαν τεράστια προσπάθεια για να σώσουν τις δύο γυναίκες.
Παρακολουθούσαν με αγωνία
Τη συγκίνησή του για τον θάνατο των δύο γυναικών δεν μπόρεσε να κρύψει ούτε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Αμπντουλάχ Ραμαζανζαντέχ ο οποίος, με τρεμάμενη φωνή, περιορίστηκε στο να δηλώσει ότι είναι πολύ λυπημένος. Στην Τεχεράνη, πολλοί πολίτες ομολόγησαν ότι το ενδιαφέρον τους τις τελευταίες δύο ημέρες είχε μονοπωλήσει η εγχείρηση για τον διαχωρισμό των σιαμαίων. «Σπάνια βλέπω τηλεόραση», είπε ο τριανταεννιάχρονος Μοχάμεντ Χασεμαζαντέχ, υπάλληλος στο υπουργείο Ενέργειας, «όμως, από την Κυριακή παρακολουθώ αδιαλείπτως τις ειδήσεις για να δω τι θα γίνει με την εγχείρηση για τον διαχωρισμό των σιαμαίων». «Πρόκειται για εθνική τραγωδία», είπε ο Αχμάντ Μαχμούντι, φωτογράφος που πληροφορήθηκε τον θάνατο των διδύμων από το ραδιόφωνο.
Η μεγαλύτερη αδελφή των σιαμαίων, η Ζαρί Μπιτζανί, λιποθύμησε στο άκουσμα του θανάτου των αδελφών της.
Οι γονείς τους, ο Νταντολάχ Μπιτζανί και η Μαριάμ Σαφαρί, ευχαρίστησαν τους συμπατριώτες τους που προσευχήθηκαν για τη ζωή των παιδιών τους.
Ο Μπιτζανί και η Σαφαρί, φτωχοί αγρότες από το νότιο Ιράν, απέκτησαν, εκτός απο τις σιαμαίες, και άλλα εννέα παιδιά. Μετά τη γέννησή τους, είπε ο πατέρας, οι σιαμαίες έζησαν για πέντε χρόνια στο νοσοκομείο, κοντά στην πόλη Φιρουζαμπάντ όπου γεννήθηκαν. Αμερικανοί γιατροί είχαν φροντίσει να τις παρακολουθούν, όμως το 1979, τα παιδιά χάθηκαν στο χάος που ακολούθησε την Ισλαμική Επανάσταση.
Είχαν υιοθετηθεί από γιατρό
Ο πατέρας αναζήτησε τις κόρες του και τελικώς τις εντόπισε στην πόλη Καράι κοντά στην Τεχεράνη, όπου τις είχε υιοθετήσει ο γιατρός Αλιρεζά Σαφαγιάν. Παρότι το δικαστήριο αποφάσισε να δώσει την κηδεμονία των κοριτσιών στον πατέρα τους, η Λαντάν και η Λαντέχ αποφάσισαν να ζήσουν με τον γιατρό που τις περιέθαλψε. O γιατρός είχε τότε δηλώσει ότι όταν τα υιοθέτησε, τα παιδιά είχαν εγκαταλειφθεί από τους γονείς τους και ότι ακόμη και το προσωπικό του νοσοκομείου δεν δεχόταν να αναλάβει τη φροντίδα τους. Σύμφωνα με δημοσιεύματα των ιρανικών εφημερίδων, ο Νταντολάχ Μπιτζανί ευχαρίστησε τον γιατρό Σαφαγιάν για ό,τι έκανε για τις κόρες του και ανέσυρε από τη μνήμη του τα λόγια της Λαντάν που του είχε πει ότι οι κόρες του δεν μπορούσαν να ζήσουν μαζί του γιατί ζούσε σε χωριό και ήταν αγρότης.
Ηθελαν να ξεκολλήσουν από οκτώ ετών
Αναμνήσεις όμως από τις σιαμαίες είχαν και φίλες τους που τις γνώριζαν από παιδιά. Μία από αυτές, η οποία δεν θέλησε να αποκαλύψει την ταυτότητά της, είπε ότι θυμάται τη Λαντάν και τη Λαντέχ να προσπαθούν να «ξεκολλήσουν» η μία από την άλλη από τότε που ήταν οκτώ ετών. Προσπαθούσαν απεγνωσμένα να περπατήσουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις και όταν συνειδητοποιούσαν ότι αυτό ήταν ανέφικτο, έκλαιγαν για ώρες. Υπήρχαν όμως και στιγμές που οι σιαμαίες έμοιαζαν ευτυχισμένες παρ’ όλο που συχνά τα σώματά τους ήταν γεμάτα μελανιές και γρατζουνιές από τις προσπάθειες να κινηθούν ταυτόχρονα και να συμμετέχουν σε παιχνίδια με άλλα παιδιά.
Μεγαλώντας, η Λαντάν και η Λαντέχ ανέπτυξαν διαφορετικές προσωπικότητες παρ’ ότι ήταν καταδικασμένες να κάνουν τα πάντα μαζί. H Λαντάν ήταν πιο ομιλητική και εξωστρεφής και της άρεσε το μαγείρεμα, κάτι που δεν ενθουσίαζε τη Λαντέχ, που ήταν ήσυχη, λιγότερο κοινωνική και βυθιζόταν συχνά στις σκέψεις της. Τον περασμένο μήνα, σε συνέντευξη που είχαν δώσει για να εξηγήσουν γιατί είχαν αποφασίσει να κάνουν την εγχείρηση που θα τους επέτρεπε να ζήσουν φυσιολογική ζωή, η Λαντέχ είπε ότι έχουν διαφορετικές αντιληψεις, ενώ η Λαντάν τη διέκοψε λέγοντας ότι στην ουσία έχουν αντίθετους χαρακτήρες.
Στο σχολείο οι σιαμαίες περνούσαν τις εξετάσεις και ψιθύριζαν η μία στην άλλη τις απαντήσεις. Αργότερα, στις εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι ήταν αδύνατο να βαθμολογηθούν χωριστά και αποφάσισε να τους χορηγήσει κοινή υποτροφία για να σπουδάσουν στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης.