The International Herald Tribune
H εκπληκτική ικανότητα της κυβέρνησης Μπους να υπονομεύει τα συμφέροντα της Αμερικής στην προσπάθειά της να τα προωθήσει, βρέθηκε αυτή την εβδομάδα στο επίκεντρο της επικαιρότητας, καθώς ο Βρετανός πρωθυπουργός και πιστός σύμμαχος του πρόεδρου των ΗΠΑ, Τόνι Μπλερ, αφικνείται στην Ουάσιγκτον για να μιλήσει ενώπιον του Κογκρέσου. H επίσκεψη του κ. Μπλερ συμπίπτει με την απόφαση που έλαβαν οι φίλοι του στον Λευκό Οίκο και το Πεντάγωνο να τον υποδείξουν ως υπεύθυνο για τις εσφαλμένες πληροφορίες που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος Μπους, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει στο αμερικανικό έθνος την εισβολή στο Ιράκ.
Από τη CIA στη Βρετανία
Αρχικά, ο Λευκός Οίκος προσπάθησε να επιρρίψει την ευθύνη στον αρχηγό της CIA, Τζορτζ Τένετ, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα δέχθηκε να βάλει το κεφάλι του στη λαιμητόμο, παραδεχόμενος ότι το σφάλμα έγινε από την υπηρεσία του. Παρά ταύτα, η CIA υπόκειται στην ευθύνη του προέδρου και έτσι κάποιοι σκέφτηκαν ότι θα ήταν προτιμότερο ο κ. Τένετ να προσθέσει πως έλαβε τις πληροφορίες από τη Βρετανία. Αναστατωμένη η Ντάουνινγκ Στριτ υποστήριξε ότι η Βρετανία εξασφάλισε τις πληροφορίες από μια τρίτη πηγή την οποία, όμως, αρνήθηκε να κατονομάσει. Τη Δευτέρα, ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Αρι Φλάισερ, δήλωσε ότι «αγγίξαμε τον πάτο της υπόθεσης». Οι έρευνες σταμάτησαν. Οι υπεύθυνοι της παραπληροφόρησης είναι κάποιοι άγνωστοι.
Ο πρόεδρος είναι ένοχος μόνο για το γεγονός ότι πίστεψε τα λεγόμενα των αξιόπιστων φίλων του. Δικαιούται να υποθέσει κανείς πως ο καλός του φίλος και αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι ξέχασε να τον ενημερώσει ότι το γραφείο του διέταξε έρευνα για το δημοσίευμα σχετικά με το ουράνιο από τον Νίγηρα και κατέληξε ότι ήταν ανυπόστατο. Αναρωτιέται, επίσης, κανείς τους λόγους για τους οποίους αυτοί οι άνθρωποι περιμένουν από την κοινή γνώμη να αποδεχθεί την αποτρόπαια ενοχοποίηση ενός εκ των ελάχιστων φίλων της κυβέρνησης Μπους. Αμφισβητεί κανείς ότι πριν από τον πόλεμο η Ουάσιγκτον επιδόθηκε σε εκστρατεία συγκέντρωσης όσων στοιχείων θα μπορούσαν να πείσουν την κοινή γνώμη για τους ιδεολογικούς και στρατηγικούς λόγους της προαποφασισμένης εισβολής στο Ιράκ;
Ο Λευκός Οίκος, το Κογκρέσο και ο Τύπος, για διαφορετικούς λόγους, συνεργάστηκαν προκειμένου να μετατρέψουν το ζήτημα της εξαπάτησης της κοινής γνώμης ως προς τους λόγους της επέμβασης στο Ιράκ, σε συζήτηση για το ποιος είναι ο υπεύθυνος για τις εσφαλμένες πληροφορίες περί των προσπαθειών του καθεστώτος Χουσεΐν να αγοράσει ουράνιο από τον Νίγηρα. H υπόθεση έχασε, τελικά, τη σημασία της, όπως ακριβώς επεδίωκε η κυβέρνηση Μπους. O αμερικανικός λαός θεωρεί πλέον ότι πρόκειται για ζήτημα ελάσσονος σημασίας σε σχέση με το μεγάλο της απελευθέρωσης του Ιράκ.
Ο Τύπος και η κοινή γνώμη της Βρετανίας δεν πήραν ελαφρά τη καρδία την προδοσία εις βάρος του κ. Μπλερ. Οι επικρίσεις στελεχών του κόμματος των Εργατικών για τον χειρισμό της υπόθεσης του Ιράκ έχουν οδηγήσει τον κ. Μπλερ σε τέτοια σύγχυση που αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την προδοσία της κυβέρνησης Μπους. Θα μπορούσε ίσως να περισώσει μέρος του κύρους του ακυρώνοντας το ταξίδι στην Ουάσιγκτον και δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι η αντιτρομοκρατική πολιτική της Βρετανίας δεν είναι ευθυγραμμισμένη μ’ αυτή των ΗΠΑ.
Αντικείμενο εκμετάλλευσης
Η κυβέρνηση Μπους έχει αποδείξει ότι δεν θεωρεί ισότιμους τους συμμάχους της και ο κ. Μπλερ αρνείται να παραδεχθεί ότι η υποστήριξή του προς τις ΗΠΑ έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης, προκειμένου να νομιμοποιηθεί ένας πόλεμος που οργανώθηκε και διεξήχθη από τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έχουν μια κυβέρνηση νέου τύπου, που κρίνει με διαφορετικά σταθμά την αξία των συμμάχων της και τον επιθυμητό γι’ αυτήν τρόπο συμπεριφοράς τους. Αυτό ακριβώς είναι και το μείζον ζήτημα πίσω από τη διένεξη Ευρώπης – ΗΠΑ. H έκβαση του ζητήματος θα καθορίσει το μέλλον της Δυτικής Συμμαχίας, αλλά και τον χαρακτήρα της νέας E.E., που αναδύεται διαμέσου του νέου Συντάγματός της, της πολιτικής της διεύρυνσης και της ανεξάρτητης πολιτικής στο ζήτημα της ασφάλειας.