Το 1609, ο Ιταλός Φυσικός και Αστρονόμος Γαλιλαίος έγινε ο πρώτος άνθρωπος που έστρεψε τηλεσκόπιο προς τον έναστρο ουρανό. Αν και το τηλεσκόπιό του ήταν μικρό και οι εικόνες που εξασφάλισε θολές, ο Γαλιλαίος μπόρεσε να διακρίνει κοιλάδες και όρη στην επιφάνεια τη Σελήνης, καθώς και το γαλακτερό περίγραμμα του γαλαξία μας. H ραγδαία ανάπτυξη των τηλεσκοπίων επέτρεψε στους επιστήμονες να εντοπίσουν και να καταγράψουν ολοένα και περισσότερα ουράνια αντικείμενα, θέτοντας ουσιαστικά τις βάσεις της σύγχρονης αστροφυσικής. Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ έλαβε το όνομά του από τον Αμερικανό αστρονόμο Εντουιν Πάουελ Χαμπλ (1889 – 1953). O Χαμπλ, που ανακάλυψε την έφεσή του στην αστρονομία αργά, είχε σπουδάσει νομικά και υπηρέτησε στο ευρωπαϊκό μέτωπο κατά τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τη δεκαετία του 1920, ενώ εργαζόταν στο αστεροσκοπείο του όρους Ουίλσον των ΗΠΑ, που διέθετε τα πλέον προηγμένα συστήματα της εποχής, ο Χαμπλ απέδειξε ότι τα αχνά φώτα που φαίνονται σε μακρινά σημεία του σύμπαντος είναι άλλοι, αυτοτελείς, γαλαξίες.
Η διαπίστωση ότι ο γαλαξίας μας δεν είναι παρά ένας από δισεκατομμύρια σαν κι αυτόν που απαρτίζουν το σύμπαν, μετέβαλε ριζικά την αντίληψη των αστρονόμων για τη θέση μας στο σύμπαν. H μεγαλύτερη ανακάλυψη του Εντουιν Χαμπλ έγινε το 1929, όταν απέδειξε ότι όσο πιο μακριά βρίσκεται ένας γαλαξίας από τη γη, τόσο η ταχύτητα απομάκρυνσής του από τη γη μοιάζει μεγαλύτερη. H θεωρία του διαστελλόμενου σύμπαντος απετέλεσε τη βάση της θεωρίας του «Μπιγκ Μπανγκ», η οποία υποστηρίζει ότι το σύμπαν ξεκίνησε με έντονη εκκένωση ενέργειας σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή. H εκτόξευση του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Χαμπλ το 1990 και η τοποθέτησή του σε τροχιά σε ύψος 600 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της γης έδωσε στους αστρονόμους την καλύτερη δυνατή θέα προς το σύμπαν. Το Χαμπλ δεν είναι, όμως, ένα απλό τηλεσκόπιο, καθώς η άμεση παρατήρηση μέσω των οπτικών του συστημάτων δεν είναι δυνατή. Τα δεδομένα του Χαμπλ πρέπει πρώτα να τύχουν επεξεργασίας από τα προηγμένα ηλεκτρονικά του συστήματα, πριν μεταδοθούν στη γη. Οι παρατηρήσεις αυτές γίνονται κυρίως μέσω φασματογράφων και φωτογραφικών μηχανών ακριβείας, ενώ το τηλεσκόπιο αξιοποιεί κάτοπτρα τελευταίας τεχνολογίας, ώστε να συγκεντρώνει και να ενισχύει το φως. O κύριος καθρέφτης του Χαμπλ έχει διάμετρο 2,5 μέτρων. H επικοινωνία του διαστημικού τηλεσκοπίου εξαρτάται από τις ραδιοφωνικές του κεραίες, που το συνδέουν με το κέντρο ελέγχου στο Γρίνμπελτ του Μέριλαντ.
Οι παρατηρήσεις του Χαμπλ αποθηκεύονται σε ειδικούς σκληρούς δίσκους μεγάλης χωρητικότητας, καθώς τα δεδομένα μιας και μόνο ημέρας θα μπορούσαν να γεμίσουν πολύτομη εγκυκλοπαίδεια.