H γυναίκα, της οποίας η φωτογραφία ήταν κολλημμένη στο διαβατήριο έμοιαζε λίγο με τη Φουνμί Αντεγιέμι, μόνο λίγο όμως. Αυτό προκαλούσε άγχος στο 15χρονο κορίτσι, αλλά παρ’ όλα αυτά όλα κύλησαν μια χαρά. Οταν ο έμπορος λευκής σαρκός την έφερε στο αεροδρόμιο Χίθροου το ζευγάρι ξεγλίστρησε από τους ελέγχους. Ηταν εύκολο να παραστήσει την αδερφή του επειδή ουδείς τους έκανε οποιαδήποτε ερώτηση. Ηταν εύκολο να γίνει ανώνυμη, εύκολο να μεταπηδήσει σε μία ζωή εγχώριας δουλείας στη σύγχρονη Βρετανία. Μακριά από τη Νιγηρία, καθ’ οδόν προς ένα κτήμα στο νοτιοανατολικό Λονδίνο.
Κρύβουν το πρόβλημα
Η Φουνμί είναι το πρόσωπο ενός κρυμμένου προβλήματος στη Βρετανία. H ιστορία της μοιάζει με αυτήν εκατοντάδων άλλων κοριτσιών, που καταφτάνουν στη Βρετανία είτε για να εργασθούν ως οικιακές βοηθοί είτε για να πέσουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Μία ιστορία παιδιών παγιδευμένων σε δωμάτια χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητα, όπου δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα αγαθό, αντικείμενο συναλλαγής με στόχο την καταναγκαστική εργασία ή το σεξ, τα οποία ζουν υπό τον φόβο του βουντού. H Φουνμί είναι ένα από τα πρώτα θύματα του δουλεμπορίου, τα οποία αψήφησαν την απειλή αντιποίνων εναντίον της ίδιας και της οικογενείας της για να μιλήσουν για το εμπόριο των παιδιών, που έρχονται στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η Φουνμί δραπέτευσε τον Μάρτιο από ένα διαμέρισμα, στο οποίο εργαζόταν επί τρεις μήνες. H εφημερίδα γνωρίζει το όνομα του προαγωγού της, αλλά ελλείψει του κατάλληλου νομικού πλαισίου δεν μπορεί να τον κατονομάσει και να ανοίξει το δρόμο για την παραπομπή του στη Δικαιοσύνη. Συχνά οι αρχές πιστεύουν τον άνδρα, τον έμπορο, αντί να ακούν τις ιστορίες των παιδιών σαν τη Φουνμί. Το κορίτσι λέει ότι ο έμπορος την ανάγκασε να κάνει έρωτα μαζί του, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να το αποδείξει. «Μου είπε ότι θα μου σπάσει το χέρι. Αρνήθηκα αλλά δεν με άκουσε. Μετά πήγα να μείνω με την αδερφή του, αλλά εκείνη με έδερνε. Χτυπούσε το κεφάλι μου στον τοίχο και με ξυλοκοπούσε με τη ζώνη της. Μια μέρα απλώς με πέταξε έξω από το σπίτι. Δεν φορούσα παπούτσια και δεν ήξερα πού να πάω. Με κυνήγησε και όταν επέστρεψα στο σπίτι, η γιαγιά με υποχρέωσε να γονατίσω και να ζητήσω συγγνώμη. Μία μέρα πήγα στο σπίτι της γειτόνισσας και τη ρώτησα αν χρειαζόταν οικιακή βοηθό. Μου απάντησε ότι δεν έχει χρόνο. Επικοινώνησα με τον ιερέα μας και του τα είπα όλα. Μου απάντησε ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Απλώς θα προσεύχεται για μένα», διηγείται η Φουνμί.
Εκθεση της Unicef
H έκθεση της Unicef, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, επισημαίνει την αλλαγή του τρόπου διακίνησης λευκής σαρκός στη χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια και την ευρεία εκμετάλλευση παιδιών από την Αφρική. Το πρόβλημα φαίνεται ότι είναι ενδημικό, επειδή είναι βαθιά ριζωμένο στη δυτικοαφρικανική κουλτούρα ακόμη και οι πλέον εγγράμματοι Αφρικανοί δεν βλέπουν τίποτα κακό στην παιδική εργασία. Παράλληλα επισημαίνει ότι οι καταγεγραμμένοι αριθμοί παιδιών που έχουν πέσει θύματα του σύγχρονου δουλεμπορίου είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. H οργάνωση ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα δεν είναι απλώς διεθνές, αλλά εξελίσσεται «στην πίσω αυλή μας». «Οι έμποροι επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους και δοκιμάζουν νέες χώρες προέλευσης των παιδιών», αναφέρεται στην έκθεση. H εφημερίδα μας έχει διαπιστώσει πως σε διάστημα 18 μηνών μεταξύ 1998 και 1999, 180 πιθανά θύματα δουλεμπορίου εξαφανίσθηκαν μετά την άφιξή τους στο Χίθροου.