Τους σεισμούς του Βορείου Αιγαίου και της Λευκάδας θυμίζει ως προς τον τρόπο γένεσής του, ο φονικός σεισμός στο Μπαμ του Ιράν, αν και με εντελώς διαφορετικές συνέπειες, που αποδίδονται σε άλλους παράγοντες.
Τον παραλληλισμό αυτό κάνει ο καθηγητής Σεισμολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Γ. Σταυρακάκης, διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών, ο οποίος εξηγεί στην «K»: «Στην περιοχή υπήρχε υψηλή συγκέντρωση τεκτονικών τάσεων. Ωστόσο, αν και η μορφή γένεσης του σεισμού στο Ιράν προσιδιάζει με τις δονήσεις στην τάφρο του Βορείου Αιγαίου αλλά και της Λευκάδας, δεν είχαν τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες. Κι αυτό επειδή οι ελληνικές κατασκευές βασίστηκαν σε αντισεισμικό κανονισμό, οπότε δεν κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ο σεισμός νότια της Ζακύνθου που ήταν ταυτόσημος με αυτόν του Ιράν».
Ο καθηγητής αποσαφηνίζει ότι «είναι πέρα από κάθε επιστημονική φαντασία το ενδεχόμενο να επηρεαστεί ο ελληνικός χώρος από τον σεισμό του Μπαμ, διότι η απόσταση είναι τεράστια. Σκεφτείτε μόνο ότι στα νησιά Φίτζι δεν περνά μήνας που να μην εκδηλώνεται σεισμική δόνηση μεγέθους 6,5 Ρίχτερ. Οι συνέπειες όμως δεν αφορούν άλλα κράτη».
Και για τον σεισμολόγο κ. Γεράσιμο Παπαδόπουλο, διευθυντή ερευνών στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο, η απόσταση των 3.000 χιλιομέτρων από το Ιράν λειτουργεί ως προστατευτική ασπίδα για τον ελλαδικό χώρο. Διότι, «στη σύγχρονη σεισμολογία υπάρχουν ενδείξεις ότι ένας σεισμός μπορεί να διεγείρει άλλους. Για παράδειγμα, είναι γενικά παραδεκτό ότι ο μεγάλος σεισμός της Τουρκίας στις 17 Αυγούστου 1999 στη θάλασσα του Μαρμαρά διήγειρε τον σεισμό της Πάρνηθας 21 ημέρες μετά, ενώ πιστεύεται ότι οι σεισμοί της Κοζάνης, των Γρεβενών και του Αιγίου το 1995 είχαν γεωδυναμική σχέση μεταξύ τους».
Το Ιράν παρουσιάζει υψηλή σεισμικότητα και έντονη σεισμική δραστηριότητα, αφού η αραβική τεκτονική πλάκα κινείται με ταχύτητα τριών εκατοστών το χρόνο προς βορρά (ταχύτητα που θεωρείται αρκετά μεγάλη) και συγκρούεται με την Ευρασιατική πλάκα. Στην ουσία, ολόκληρη η χώρα αποτελεί όριο σύγκρουσης μεταξύ των δύο πλακών, με αποτέλεσμα να εκδηλώνονται ισχυροί σεισμοί, πολύ ισχυρότεροι από αυτόν της 26ης Δεκεμβρίου, που είχε εστιακό βάθος 15 χιλιομέτρων.
Το πρόσφατο χτύπημα ήταν εξαιρετικά καταστροφικό αφενός διότι ήταν αρκετά κοντά σε κατοικημένη περιοχή και αφετέρου λόγω της χαμηλής ποιότητας των κατασκευών. Ενα άλλο στοιχείο, που ενισχύει την καταστροφικότητα είναι, σύμφωνα με τον κ. Σταυρακάκη, το γεγονός ότι τέτοιας μορφής ρήγματα, τα λεγόμενα ρήγματα παράταξης, (όταν το ένα στέλεχος του ρήγματος κινείται δεξιά ως προς το άλλο) μεταδίδουν τη σεισμική ενέργεια προς μία κατεύθυνση. Υπενθυμίζεται ότι το 1981, στην ευρύτερη περιοχή του Μπαμ είχε εκδηλωθεί ανάλογη σεισμική δραστηριότητα μεγέθους 6,3 Ρίχτερ με αποτέλεσμα 2.500 θανάτους, ενώ λίγους μήνες μετά ο Εγκέλαδος ξαναχτύπησε με 7,3 Ρίχτερ και 1.500 νεκρούς, γεγονός που αποδεικνύει ότι το μέγεθος δεν είναι η σημαντικότερη παράμετρος εκτίμησης του κινδύνου και των συνεπειών. Οσον αφορά την επίδραση του πρόσφατου σεισμού σε γειτονικά ρήγματα, μπορεί αυτή να εκδηλωθεί είτε σε λίγα 24ωρα είτε σε αρκετά χρόνια. «Είναι πολύ νωρίς για να προσδιορίσουμε τον χρόνο. Βέβαια, υπάρχουν αρκετά παραδείγματα αλληλεπίδρασης ενεργών ρηγμάτων, που έχουν εκδηλωθεί μέσα σε λίγες ώρες. Ομως επειδή η φύση διαθέτει τη δική της λογική, δεν είναι σωστό να απλοποιήσουμε το φαινόμενο», καταλήγει ο κ. Σταυρακάκης.