H Σερβία αναζητεί διέξοδο για να εξέλθει από την πολιτική κρίση. Ως τα τέλη της εβδομάδας συνεχίζονταν οι διαβουλεύσεις προκειμένου να συγκροτηθεί κυβερνητικός συνασπισμός. Αν όμως πιστέψει κανείς τις δηλώσεις του προέδρου του σερβικού κοινοβουλίου, Ντράγκαν Μαρσιτσάνιν, η χώρα βαδίζει ολοταχώς προς τη διεξαγωγή νέων εκλογών -τοπικών, βουλευτικών και προεδρικών. Μετά τις εκλογές της 28ης Δεκεμβρίου όπου οι υπερεθνικιστές του Βόισλαβ Σέσελι απέσπασαν υψηλότατο ποσοστό, τα δημοκρατικά κόμματα της Σερβίας αδυνατούν να ξεπεράσουν τις εσωτερικές τους έριδες και να συγκροτήσουν κυβερνητικό συνασπισμό. Και δεν είναι μόνον αυτό. Επειτα από τρεις αναμετρήσεις για την ανάδειξη προέδρου, σε διάστημα μεγαλύτερο από ένα χρόνο, η χώρα εξακολουθεί να μην έχει εκλεγμένο πρόεδρο.
Εν όψει της πολιτικής αστάθειας, αρκετοί αναλυτές θέτουν το ερώτημα πότε η Σερβία θα ολοκληρώσει επιτυχώς το πέρασμά της στη δημοκρατία. H χώρα δείχνει να μην έχει καταφέρει να αποτινάξει το πρόσφατο θλιβερό παρελθόν της.
Η ανάδειξη, στις 4 Φεβρουαρίου, του Ντράγκαν Μαρσιτσάνιν, του Δημοκρατικού Κόμματος της Σερβίας (DSS) του προέδρου Κοστούνιτσα, στο αξίωμα του προέδρου του σερβικού κοινοβουλίου, με την υποστήριξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Μιλόσεβιτς, αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη ότι το παρελθόν της Σερβίας εξακολουθεί να επηρεάζει, ώς ένα βαθμό, το παρόν της.
Ο ρόλος του Μιλόσεβιτς
Ωστόσο, όσοι θεωρούν ότι ο Μιλόσεβιτς από το κελί του στη Χάγη ελέγχει τα πολιτικά πράγματα της Σερβίας είναι μάλλον υπερβολικοί στις εκτιμήσεις τους. O φυλακισμένος Μιλόσεβιτς, από την Χάγη όπου δικάζεται από το Διεθνές Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, θέλησε για παράδειγμα, να καταρτίσει τη λίστα των υποψηφίων στις εκλογές του Δεκεμβρίου. Το κόμμα του όμως δεν του το επέτρεψε.
Το σημαντικότερο πρόβλημα στη Σερβία είναι η αδυναμία των δημοκρατικών πολιτικών κομμάτων να τερματίσουν τις μεταξύ τους διαμάχες, που διεφάνησαν ήδη από την επαύριο της πτώσης του καθεστώτος Μιλόσεβιτς τον Οκτώβριο του 2000.
H δολοφονία του πρωθυπουργού Ζόραν Τζίντζιτς, τον Μάρτιο του 2003, συνέβαλε στην περαιτέρω διάσπαση του δημοκρατικού στρατοπέδου. Σήμερα, στο Δημοκρατικό Κόμμα (DS) του δολοφονηθέντος πολιτικού, οι προσωπικές φιλοδοξίες στελεχών όπως ο πρώην υπουργός Αμυνας Μπόρις Τάντιτς και ο σημερινός πρωθυπουργός Ζόραν Ζίβκοβιτς γίνονται αφορμή για να οξυνθούν οι μεταξύ τους έριδες.
Το DS κατηγορείται επίσης για διαφθορά και για σχέσεις με «νονούς» του οργανωμένου εγκλήματος. Παρ’ όλα αυτά, ο πρόεδρος Κοστούνιτσα αναζητεί σε αυτό συμμάχους όπως άλλωστε και στο κόμμα του Μιλόσεβιτς αλλά και μεταξύ των φιλελεύθερων τεχνοκρατών του G17, του Βουκ Ντράσκοβιτς.
Η Κάρλα ντελ Πόντε
Την άρση του αδιεξόδου που αντιμετωπίζουν τα δημοκρατικά κόμματα, δυσχεραίνουν, όπως τονίζουν Σέρβοι αξιωματούχοι, οι δηλώσεις της Κάρλα Ντελ Πόντε, Εισαγγελέως του Διεθνούς Δικαστηρίου στη Χάγη. Την περασμένη εβδομάδα, η κυρία Πόντε υποστήριξε ότι οι καταζητούμενοι Ράντοβαν Κάρατζιτς, πρώην ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας και ο στρατιωτικός διοικητής των σερβοβοσνιακών δυνάμεων στη διάρκεια του πολέμου, Ράτκο Μλάντιτς, κρύβονται στο Βελιγράδι.
Τέτοιες δηλώσεις υπονομεύουν τη δημοκρατία τόνισε χαρακτηριστικά, Σέρβος αξιωματούχος.