O Ηρώδης είναι ο ιδεολογικός τους γκουρού. Υμνος τους το τραγούδι των Ρόλινγκ Στόουνς Mother’s Little Helper, το οποίο εξυμνεί τις αρετές του «μικρού κίτρινου χαπιού». Παράδεισός τους η Κίνα, όπου η αναπαραγωγή σχεδόν διώκεται, και κόλασή τους τα λούνα παρκ, οι παιδικοί σταθμοί και άλλοι χώροι συγκέντρωσης ανηλίκων. Βίβλος τους το πόνημα της Ελινορ Μπάρκετ με τίτλο «Πώς η οικογενειολάτρις Αμερική υπονομεύει τους άτεκνους». «Δεν αστειεύονται» και το σύνθημά τους στα αγγλικά είναι ακριβώς αυτό: «Νο kidding», μεθερμηνευόμενο μεταφορικά και κυριολεκτικά, δηλαδή «Οχι τεκνοποίηση».
Κατά την άποψη των συνειδητά άτεκνων, η υποτιθέμενη βιολογική ανάγκη των ανθρώπων να φέρουν στον κόσμο παιδιά είναι επίκτητη και υπαγορεύεται από κοινωνικές επιταγές. H χιλιοτραγουδισμένη μητρότητα δεν είναι εγγεγραμμένη στο γυναικείο DNA, αντίθετα μεταβάλλει τον εγκέφαλό τους σε γιαούρτι. Γιατί, αν όντως οι μητέρες είναι τόσο ευτυχισμένες, τότε πώς δικαιολογούνται τα baby blues, που συνοδεύουν κάθε τοκετό. Στην Ελλάδα, όπως και αλλού, το ζήτημα είναι ταμπού. Οι από επιλογή άτεκνοι αισθάνονται σχεδόν απόκληροι και καλούνται διαρκώς να απολογούνται σε συγγενείς και φίλους γιατί δεν θέλουν να πολλαπλασιάσουν το υπέροχο(;) αυτό είδος. Από τις πρωτοπόρες παιδοκτόνους στη χώρα μας, που τόλμησαν να πουν ότι οι ανήλικοι δεν είναι παντού ευπρόσδεκτοι, ήταν η Ρένα της Φτελιάς, η οποία επισήμανε ότι στο εστιατόριό της οι χαριτωμένες κραυγούλες δεν προκαλούν συναισθήματα αγαλλίασης, αλλά δολοφονικές διαθέσεις. Ελάχιστα δημόσια πρόσωπα τολμούν να βγουν και να πουν ευθαρσώς ότι δεν έχουν καμία όρεξη να συνδράμουν στην καταπολέμηση της υπογεννητικότητας. Μία από τις λιγοστές εξαιρέσεις είναι η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου.
Η αλήθεια είναι ότι ολόκληρη η κουλτούρα των σύγχρονων κοινωνιών, όχι μόνον δεν μεριμνά για την αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού του πλανήτη, αλλά σχεδόν ποινικοποιεί την αποχή από το άθλημα. Φοροαπαλλαγές, επιδόματα, ευνοϊκή μεταχείριση των εργαζόμενων γονιών (έχει υπολογισθεί ότι εργάζονται 7-10 ώρες λιγότερο από τους συναδέλφους τους σε εβδομαδιαία βάση) είναι μερικές εκδηλώσεις του ιδιότυπου αυτού ρατσισμού εις βάρος των άτεκνων. Οι οποίοι με τη σειρά τους τραβούν το σχοινί στο άλλο άκρο, όπως επισημαίνει σε πρόσφατο άρθρο της η αμερικανική εφημερίδα BostoGlobe. «Οι άνθρωποι καταστρέφουν τη ζωή τους φέρνοντας στον κόσμο παιδιά», κηρύσσει ο ιεραπόστολος της στειρότητας, ο 25χρονος εργένης Τζορτζ Ουζουνιάν, ιδιοκτήτης της ιστοσελίδας Maddox, συνήθης στόχος σφοδρών επιθέσεων εκ μέρους των φανατικών οπαδών της τεκνοποίησης. Παράλληλα, κατασκευαστικές εταιρείες, που οσμίζονται τις κοινωνικές τάσεις στον αέρα, φροντίζουν να δημιουργούν κτίρια, «ελεύθερα από παιδιά». Πάντως, σταδιακά αυξάνονται τα ζευγάρια που προτιμούν να μη φέρουν στον κόσμο παιδιά. Σύμφωνα με την αμερικανική στατιστική υπηρεσία, μόλις ένα στα τέσσερα αμερικανικά νοικοκυριά θα περιλαμβάνει παιδιά έως το 2010, ενώ το 1960 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 50%. O αγώνας της οργάνωσης «Νο kidding» δικαιώνεται!