Τα εγκαίνια μιας έκθεσης με έργα Ντέιμιεν Χισρτ, Γκίλπερτ & Τζορτζ, Αντονι Κάρο και πολλών άλλων καλλιτεχνών δεν αποτελεί αξιομνημόνευτη είδηση, παρά μόνο για έναν λόγο: αν το μουσείο που φιλοξενεί τις καλλιτεχνικές τους δημιουργίες βρίσκεται στην Τεχεράνη, την πρωτεύουσα του Ιράν, της χώρας η οποία μέχρι προσφάτως εθεωρείτο παράνομο να έχει κάποιος στην κατοχή του cd του Μπαχ ή του Μπετόβεν, καθώς οι σκληροπυρηνικοί κληρικοί πίστευαν ότι ακόμα και η κλασική μουσική διαφθείρει τα ήθη. Το ίδιο ίσχυε βεβαίως και για τη σύγχρονη τέχνη -δυτική και εγχώρια- με μόνη εξαίρεση πνευματικά προϊόντα που είχαν σκοπό να εξυμνήσουν το Ισλάμ. Σταδιακά, το καθεστώς του Ιράν άρχισε να μαλακώνει τη στάση του, δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για το άνοιγμα στον υπόλοιπο κόσμο, με αιχμή του δόρατος όχι μόνο μερικούς χαρισματικούς Ιρανούς σκηνοθέτες αλλά και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Τεχεράνης.
Την πρωτοβουλία για την ίδρυσή του είχε η σύζυγος του σάχη, Φαράχ Ντιμπά. Μετά το 1979, η λειτουργία του είχε ανασταλεί και έπρεπε να περάσουν 20 χρόνια για να ανοίξουν οι πόρτες του. Τα πρώτα δειλά βήματα έγιναν το 1999 με μια επιλογή αφαιρετικών έργων από Μινχ, Καντίνσκι, Πικάσο, Μιρό, Τάπιες, Φράνσις Μπέικον και Πόλοκ. Αφού μεσολάβησε μια σειρά από εκθέσεις για «ιρανική παραδοσιακή ζωγραφική», «απεικονίσεις παιδικών βιβλίων» κ.λπ., διοργανώθηκε μια μεγάλη έκθεση ποπ αρτ με δυνατά ονόματα, όπως ο Αντι Γουόρχολ, ο Ρόι Λίχνενσταϊν και ο Τζέιμς Ροζενκουίστ, τον Ιανουάριο του 2000. Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς ακολούθησε άλλη μία φιλόδοξη παραγωγή, «Από τον Κυβισμό στον Μινιμαλισμό» με έργα Σεζάν, Μπρακ, Λεζέ.
Πριν από λίγες ημέρες έγινε το μεγαλύτερο τόλμημα στα πέντε χρόνια επαναλειτουργίας του μουσείου. Εγκαινιάστηκε μια έκθεση γλυπτικής Βρετανών καλλιτεχνών, ανάμεσα στους οποίους εκτός από τις κλασικές επιλογές -Μπάρμπαρα Χέπγουορθ και Χένρι Μουρ- υπήρξαν και πιο παρακινδυνευμένες. Θα ήταν αφελές, βέβαια, να πιστεύει κανείς ότι οι νεαροί Ιρανοί δεν έχουν ιδέα για το εικαστικό στίγμα του Ντέιμιεν Χισρτ, αφού οι περισσότεροι σερφάρουν στο Ιντερνετ και γνωρίζουν τα έργα του από φωτογραφίες. Είναι όμως εντελώς διαφορετικό να είναι σε θέση να απολαύσουν το γλυπτό «Resurrection» από κοντά.
Ο διευθυντής του μουσείου, δρ Αλιρέζα Σαμί – Αζάρ, αλλά και η υπεύθυνη εικαστικών τεχνών του Βρετανικού Συμβουλίου -του φορέα που μεσολάβησε για να φτάσουν τα έργα στην Τεχεράνη- υπογραμμίζουν στο BBC ότι η έκθεση δεν είναι καθόλου προκλητική: «Ολα τα εκθέματα επελέγησαν με μεγάλη προσοχή, έτσι ώστε να μη δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα. Υπάρχουν έργα που θα μπορούσαν να προσβάλουν τα ήθη σε μερικές ισλαμικές χώρες, είτε διότι έχουν γυμνά σώματα είτε διότι δεν σέβονται τη θρησκεία, όμως αυτά που συμπεριελήφθησαν στην έκθεση δεν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία». H μεγαλύτερη μερίδα του κοινού που θα περάσει το κατώφλι του μουσείου είναι κυρίως νέοι άνθρωποι που διψούν για ελευθερία σκέψης και έκφρασης. H έκθεση, που πραγματοποιείται 25 χρόνια μετά την Επανάσταση, είναι ένα σαφές μήνυμα αισιοδοξίας ότι ο θρησκευτικός φανατισμός υποχωρεί.