Ενα εντυπωσιακό βαφτίσι, η μετονομασία της Κοχστράσε του Βερολίνου σε οδό Ρούντι Ντούτσκε, επιβεβαιώνει τον τεράστιο συμβολισμό, που μπορεί να έχει ένα όνομα, ειδικά με δεδομένο ότι ο δρόμος της γερμανικής πρωτεύουσας τέμνεται με την οδό Αξελ Σπρίνγκερ, το εκδοτικό συγκρότημα του οποίου αποτέλεσε τον βασικότερο ιδεολογικό αντίπαλο του ηγέτη του γερμανικού φοιτητικού κινήματος το 1968 (η ελληνική αντιστοιχία θα ήταν να είναι κάθετος η οδός Αλέκου Παναγούλη με τη λεωφόρο Γεωργίου Παπαδόπουλου ή η Ανδρέα Παπανδρέου να καταλήγει στη Γεωργίου Κοσκωτά!). Μετά την απόπειρα εναντίον του Ντούτσκε οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο του συγκροτήματος, που εκδίδει το διαβόητο ταμπλόιντ Bild. H εφημερίδα εκδόθηκε τελικά την επόμενη μέρα, συμπαρατασσόμενη με τους επίδοξους δολοφόνους του. «Τρεις σφαίρες εναντίον του Ρούντι Ντούτσκε» ήταν ο τίτλος του τραγουδιού του Γερμανού… Σαββόπουλου, Βοφλ Μπίρμαν, που ξεκινούσε ως εξής: «H πρώτη σφαίρα προήλθε από το δάσος των εφημερίδων του Ομίλου Σπρίνγκερ».
Οπως αναφέρει σε χθεσινό της άρθρο η Berliner Zeitung, τα επίσημα βαφτίσια του δρόμου αποτελούν μία σαφή ένδειξη ότι η Αριστερά έπαιξε κορυφαίο ρόλο στη μεταπολεμική ιστορία της πόλης. H πλατεία Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ, η λεωφόρος Καρλ Μαρξ Αλέε είναι κάποια μόνο από τα ίχνη του αριστερού παρελθόντος του Βερολίνου, το οποίο μπορούν να παρακολουθήσουν οι επισκέπτες της πόλης με τη βοήθεια του εξειδικευμένου χάρτη «Κόκκινο Βερολίνο». Στον αντίποδα βρίσκεται το μαύρο Μόναχο, όπου το αεροδρόμιο, οι δρόμοι, τα νοσοκομεία κ.λπ. φέρουν το όνομα του εκλιπόντος υπερσυντηρητικού υπουργού Εξωτερικών, Φραντς Γιόσεφ Στράους.
Πάντως το Βερολίνο δεν ήταν πάντα τόσο περήφανο για το παρελθόν του· «η νοσταλγία της ανατολικής Γερμανίας» (Ostalgie στα Γερμανικά) ξύπνησε όψιμα, αρκετά χρόνια μετά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών κι ενώ οι πρώην κομμουνιστές υπό τη σκέπη του «Αριστερού Κόμματος» αναμένεται να σαρώσουν στο κρατίδιο στις προσεχείς εκλογές. Εκφάνσεις της νέας αυτής τάσης, που μεταξύ άλλων έχει καταστήσει αξεσουάρ μόδας όλα τα ανατολικογερμανικά εμβλήματα, είναι και η ταινία Goodbye Lenin, καθώς και ο αιφνίδιος έρωτας για τα αυτοκίνητα Τraband.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στην Κούβα, αλλά και σε όλο τον κόσμο, όπου ο Τσε Γκεβάρα εξακολουθεί να «πουλάει» σαν τρελός – ίσως επειδή είναι και ελαφρά φωτογενέστερος από τον Εριχ Χόνεκερ, τον τελευταίο Ανατολικογερμανό ηγέτη. H ταινία «Ημερολόγια μοτοσυκλέτας» ευθύνεται εν μέρει για τη διεθνή αναβίωση της μυθολογίας γύρω από τον Τσε, αλλά και η ανερυθρίαστη εκμετάλλευση της εικόνας του από σχεδιαστές μόδας μέχρι εταιρείες παρασκευής βότκας. H Ζιζέλ Μπούντχεν, το διάσημο μοντέλο, εμφανίσθηκε πρόσφατα στην πασαρέλα με μαγιό γεμάτο με κεφαλάκια του Τσε. Στην ίδια την Κούβα τα χαρτονομίσματα που κυκλοφορούν φέρουν την υπογραφή «Τσε», από την εποχή που ήταν διοικητής της κεντρικής τράπεζας. Δεν αποκλείεται πάντως μετά τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο να υπάρξει το αντίθετο ρεύμα και να δούμε το αεροδρόμιο της Αβάνας να μετονομάζεται σε αερολιμένα Μπατίστα – κατά τον δικτάτορα, που ανέτρεψε ο Τσε το 1959, όπως το Στάλινγκραντ και το Λένινγκραντ αποποιήθηκαν παλαιότερα τα ονόματα των κομμουνιστών ηγετών.