Δραματικές αλλάγες στο ισραηλινό πολιτικό τοπίο, οι οποίες δεν μπορεί παρά να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ειρηνευτική διαδιαδικασία για τη Μέση Ανατολή, ενδέχεται να επιφέρει η επισημοποίηση της υποψηφιότητας του Μπέντζαμιν Νετανιάχου για την ηγεσία του Λικούντ.
Η εξέλιξη κάθε άλλο παρά αιφνιδίασε τον Αριέλ Σαρόν, ο οποίος ένα εικοσιτετράωρο πριν από την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του πρώην υπουργού Οικονομικών, είχε χαρακτηρίσει τον εσωκομματικό του αντίπαλο «παρορμητικό» και «ακατάλληλο» για να αναλάβει τα ηνία της χώρας. O Ισραηλινός πρωθυπουργός, ο οποίος έχει στο παρελθόν βρεθεί ουκ ολίγες φορές σε εξαιρετικά δυσχερή θέση, γνωρίζει ακόμα ότι ο κ. Νετανιάχου μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους Ισραηλινούς ψηφοφόρους, αλλά απολαμβάνει της υποστήριξης των συνέδρων του Λικούντ. Μολονότι πηγές προσκείμενες στο στενό περιβάλλον του κ. Σαρόν δεν διαψεύδουν τα σενάρια περί ίδρυσης νέας κεντροδεξιάς παράταξης και αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, ο ίδιος αποφεύγει να ανοίξει τα χαρτιά του. Παράλληλα, αρκετοί πολιτικοί αναλυτές υπενθυμίζουν την ευελιξία που έχει επιδείξει στο παρελθόν ο Ισραηλινός ηγέτης και θεωρούν δεδομένο ότι η αντεπίθεσή του θα εμπεριέχει το στοιχείο της έκπληξης.
«Κλειδί» το συνέδριο
Η αντιπαράθεση των προηγούμενων μηνών αναφορικά με την εφαρμογή του σχεδίου για την αποχώρηση από τη Λωρίδα της Γάζας ανέδειξε το μέγεθος της διαμάχης μεταξύ των «ρομαντικών» εθνικιστών και των «πραγματιστών», που απειλεί το Λικούντ με διάσπαση. Οι ηγεμονικές φιλοδοξίες του κ. Νετανιάχου, ο οποίος παρουσιάζεται σήμερα ως υπέρμαχος των εποίκων και της επέκτασης των συνόρων του Ισραήλ, ήταν γνωστές πολύ πριν από την παραίτησή του από το υπουργείο Οικονομικών τον Ιούλιο. H δήλωση του τελευταίου πέρι αποκατάστασης των «ποδοπατημένων» παραδοσιακών αξιών της συντηρητικής παράταξης, μια ημέρα μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, σήμανε την έναρξη της τελικής μάχης με στόχο την εκδίωξη των «πραγματιστών» από το κόμμα. O κ. Νετανιάχου, μάλιστα, κατηγόρησε δήμοσια τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, ο οποίος υπήρξε ο αρχιτέκτονας της πολιτικής των εποικισμών, για στροφή προς τα «αριστερά» και δεν παρέλειψε να δεσμευτεί για ανάκαμψη της οικοδομικής δραστηριότητας στα κατεχόμενα εφόσον, βέβαια, αναδειχτεί νικητής των επερχόμενων κοινοβουλευτικών εκλογών.
Προς το παρόν και παρά την έντονη φημολογία αναφορικά με τη δημιουργία νέου κόμματος με τη συμμετοχή μετριοπαθών στελεχών του Λικούντ και μέλη των Εργατικών και του Σινούι, ο κ. Σαρόν τηρεί στάση αναμονής και περιορίζεται σε υποτιμητικές δηλώσεις για τον εσωκομματικό αντίπαλό του, για τον οποίο υποστηρίζει ότι δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και ότι δεν είναι σε θέση να προασπίσει τα συμφέροντα του εβραϊκού κράτους. Θεωρείται, ωστόσο, βέβαιο ότι θα κινηθεί δικαστικά προκειμένου να ανατρέψει την απόφαση της ελεγχόμενης από τους σκληροπυρηνικούς Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος υπέρ της διεξαγωγής συνεδρίου με σκοπό τον ορισμό ημερομηνίας για την ανάδειξη νέου αρχηγού, υποστηρίζοντας ότι το καταστατικό του Λικούντ δεν προβλέπει την έναρξη μιας τέτοιας διαδικασίας πριν προκηρυχθούν κοινοβουλευτικές εκλογές.
Οι δημοσκοπήσεις
Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, ο κ. Σαρόν κρίνεται καταλληλότερος πρωθυπουργός με ποσοστό 52% έναντι 27% του κ. Νετανιάχου. Παρά ταύτα, αν το συνέδριο για την ανάδειξη του νέου ηγέτη του Λικούντ διεξαγόταν σήμερα, ο κ. Νετανιάχου θα επικρατούσε με σημαντική διαφορά.
Εκτιμάται, πάντως, ότι μία ενδεχόμενη επικράτηση του κ. Νετανιάχου σε συνδυασμό με την ίδρυση ενός νέου κόμματος υπό τον κ. Σαρόν θα προκαλέσει τη συρρίκνωση του Λικούντ, δεδομένου ότι η ισραηλινή κοινή γνώμη φέρεται να διαφωνεί ριζικά με την πολιτική της επέκτασης των εποικισμών. Είναι δε προφανές ότι η διάσπαση της μεγαλύτερης συντηρητικής παράταξης του Ισραήλ θα ανοίξει διάπλατα τον δρόμο για την επάνοδο των Εργατικών του Σιμόν Πέρες στην εξουσία. Εκτός και αν ο «επτάψυχος», όπως αποκαλείται, Αριέλ Σαρόν έχει και άλλους άσους στο μανίκι.