Ενα νέο επεισόδιο στον πολυτάραχο βίο της Γιούλια Τιμοσένκο προσετέθη το Σαββατοκύριακο στη Μόσχα, αυτήν τη φορά γραμμένο από το δικό της χέρι. Με μια αιφνιδιαστική της ενέργεια παρουσιάστηκε αυτοβούλως και κατέθεσε το Σαββατοκύριακο στη Γενική Στρατιωτική Εισαγγελία στη Μόσχα, η οποία από καιρό είχε εκδώσει εις βάρος της διεθνές ένταλμα σύλληψης με την κατηγορία της δωροδοκίας στελεχών του ρωσικού υπουργείου Αμυνας τη δεκαετία του ’90.
Μετά το πέρας της ανάκρισης, μέσω του Γραφείου Τύπου της ρωσικής Εισαγγελίας, ανακοινώθηκε ότι αίρεται το ένταλμα σύλληψής της, καθότι η τέως πρωθυπουργός έπεισε τις ανακριτικές αρχές της Μόσχας ότι θα συνεχίσει να παρουσιάζεται σε αυτές οικειοθελώς, προκειμένου να δώσει όλες τις απαιτούμενες εξηγήσεις. Την ίδια δήλωση έκανε και ο εκπρόσωπος της Τιμοσένκο. Πέραν της κατηγορίας περί δωροδοκίας, η κ. Τιμοσένκο διώκεται και για κατάχρηση πόρων του ρωσικού υπουργείου Αμυνας, όπου η ζημιά για το ρωσικό Δημόσιο ανήλθε σε 100 εκατ. δολ.
Οι ερμηνείες για την οικειοθελή παρουσία της στη Μόσχα ποικίλλουν. Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο, η τέως πρωθυπουργός της Ουκρανίας θέλει να βγάλει από πάνω της όλες τις κατηγορίες που τη βαρύνουν και με τον τρόπο αυτό να μπορέσει να αναμετρηθεί «καθαρή» στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2006, απέναντι στο κόμμα του πρόεδρου της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιούσενκο, και παράλληλα να τον εκδικηθεί για την αποπομπή της από την πρωθυπουργία. Σύμφωνα με το δεύτερο, πιθανότερο και πιο επικίνδυνο γι’ αυτήν, σενάριο η κίνησή της οφείλεται στον ξαφνικό «έρωτα» που προέκυψε τις τελευταίες ημέρες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Αιτία για την επανασύνδεση των δύο χωρών αποτέλεσε η τοποθέτηση στην πρωθυπουργία της Ουκρανίας του Γιούρι Γιεχανούροφ, ο οποίος φέρεται τις τελευταίες ημέρες να μιλάει με τον τέως πρόεδρο της Ουκρανίας και ευνοούμενο του Κρεμλίνου, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, και να φτιάχνει γέφυρα ανάμεσα στον τελευταίο και τον άλλοτε αντίπαλο του σημερινού προέδρου, B. Γιούσενκο.
Παρατηρώντας λοιπόν την αντιστροφή του κλίματος, η Τιμοσένκο ίσως φοβήθηκε ότι ήταν πιθανόν ο Γιούσενκο και ο Γιανουκόβιτς να συμφωνούσαν στην έκδοσή της στη Μόσχα, κάτι που θα σήμαινε και την οριστική της έξοδο από τα πολιτικά δρώμενα της Ουκρανίας.