Απολαύστε την ακόλουθη δήλωση: «Ενθαρρύνουμε τους ομοσπονδιακούς υπαλλήλους να μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς». Τώρα ακούστε και ποιος το είπε. O Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους. Αλλά γιατί λεωφορείο και όχι τον προσωπικό τους, οικολογικής τεχνολογίας, ιπτάμενο δίσκο; Οσο μπορούν να πάρουν το ένα, τόσο μπορούν να πάρουν και το άλλο.
Με την εξαίρεση της Νέας Υόρκης, του Σικάγο, της Βοστώνης, της Φιλαδέλφειας, του Σαν Φρανσίσκο, ίσως και του Μαϊάμι, η συντριπτική πλειοψηφία των αμερικανικών πόλεων στις οποίες κατοικεί η συντριπτική πλειοψηφία του αμερικανικού πληθυσμού δεν διαθέτει σοβαρό δίκτυο μέσων μαζικής μεταφοράς. H τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, το Χιούστον, πάμπλουτη λόγω πετρελαίου, μαγνήτης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων λόγω του ιατρικού κέντρου που έχει από μόνο του μέγεθος μικρής πόλης, πρωτεύουσα βιοτεχνολογίας, αυτή λοιπόν η πόλη μέχρι πριν από πέντε χρόνια δεν είχε καν Μετρό. Τώρα φτιάχτηκε μια γραμμή, μήκους έντεκα χιλιομέτρων, που συνδέει κάποια κεντρικά σημεία, χωρίς να εξυπηρετεί σε τίποτα τις περιοχές κατοικίας, που βρίσκονται στα προάστια. Επεκτάσεις για την ώρα δεν έχουν προγραμματιστεί, ενώ τα λεωφορεία δεν καλύπτουν ούτε κατά διάνοια τις ανάγκες της αχανούς πόλης.
«Στο Χιούστον η συγκοινωνία θεωρείται σοσιαλιστική συνωμοσία», μας έλεγε γελώντας Σουηδός που έζησε αρκετά χρόνια στη μητρόπολη του Τέξας. Γιγάντιοι ανισόπεδοι κόμβοι, αυτοκινητόδρομοι με πέντε λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, ολόκληρος ο αστικός ιστός απόλυτα και αποκλειστικά βασισμένος στο αυτοκίνητο. Δεν είναι δυνατόν να μην το ξέρει αυτό ο Τζορτζ Μπους, αφού εκεί μεγάλωσε. Ούτε είναι δυνατόν να μην είδε, την προηγούμενη εβδομάδα, τις συνέπειες της ανυπαρξίας συγκοινωνιών.
Οταν δόθηκε εντολή για μερική εκκένωση της πόλης του Χιούστον, από το φόβο του τυφώνα «Ρίτα», τρένα δεν υπήρχαν να πάρουν τον κόσμο, γιατί στην Αμερική τα τρένα μεταφέρουν κυρίως εμπορεύματα. Τα λεωφορεία ήταν λίγα και χρησιμοποιήθηκαν για τις έκτακτες περιπτώσεις εκείνων που δεν μπορούσαν να μετακινηθούν μόνοι τους, όπως ήταν οι άτυχοι ηλικιωμένοι στο σαραβαλιασμένο λεωφορείο που κάηκε την Παρασκευή. Πήραν, λοιπόν, οι άνθρωποι τα αυτοκίνητά τους και… το μποτιλιάρισμα στον αυτοκινητόδρομο έφτασε τα 160 χιλιόμετρα μήκος!!! Τα αυτοκίνητα περνούσαν ολόκληρες ώρες ακίνητα με αποτέλεσμα οι οδηγοί να μπορούν να βγαίνουν, να πηγαίνουν στην τουαλέτα ή να αγοράζουν προμήθειες από τα καταστήματα και να επιστρέφουν. Κι αυτή ήταν η μερική εκκένωση.
Το αυτοκίνητο, η αυτόνομη κινητικότητα, είναι η ουσία της ζωής στην Αμερική. Το να διαθέτει κανείς αυτοκίνητο κυμαίνεται από απαραίτητο, σε πόλεις όπως το Χιούστον ή το Λος Αντζελες, ως ζήτημα ζωής και θανάτου, σε αγροτικές περιοχές όπου δεν υπάρχει καμία μα καμία απολύτως δημόσια συγκοινωνία. Μήπως, λοιπόν, το να βγαίνει ο Αμερικανός πρόεδρος και να λέει ότι ο κόσμος πρέπει να πάρει τη συγκοινωνία σημαίνει ότι κάτι σοβαρό έχει αρχίσει να συμβαίνει στις ΗΠΑ; Μπα, ψυχραιμία. O Μπους διευκρίνισε ότι οι προτροπές του έχουν χαρακτήρα προσωρινό, απλώς και μόνο μέχρις ότου αποκατασταθούν οι βλάβες που προξένησαν οι τυφώνες στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις.