Η φονική κατολίσθηση λάσπης που έσβησε χθες το πρωί από τον χάρτη ένα χωριό των Φιλιππίνων -συνέπεια των αφύσικα υψηλών βροχοπτώσεων και της αποψίλωσης των δασών τα τελευταία χρόνια- ήταν η τελευταία, μέχρι στιγμής, υπόμνηση της οξύτητας με την οποία τίθεται το οικουμενικό, περιβαλλοντικό πρόβλημα. Υπόμνηση δραματική, αλλά όχι μοναδική.
Πρόσφατη μελέτη της NASA και του Πανεπιστημίου του Κάνσας, που φιλοξενείται στο επιστημονικό περιοδικό Science, διαπιστώνει ότι ο ρυθμός τήξεως των πάγων διπλασιάστηκε την τελευταία δεκαετία, ενισχύοντας τις δυσοίωνες εκτιμήσεις για την άνοδο της στάθμης των θαλασσών.
Τα πολλαπλά σήματα κινδύνου προσδίδουν επείγοντα χαρακτήρα στην ανάγκη αντιμετώπισης της υπερθέρμανσης του πλανήτη, πράγμα που αποτελεί το βασικό στόχο του Πρωτοκόλλου του Κιότο, που υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη Ρωσία, την Ιαπωνία και τα περισσότερα βιομηχανικά κράτη. Δυστυχώς, όπως είναι γνωστό, η Αμερική που καταναλώνει το 25% της ενέργειας, ενώ εκπροσωπεί το 4% του πληθυσμού σε παγκόσμια κλίμακα, επιμένει στην αντίθεσή της. Με το άρθρο του που δημοσιεύει σήμερα η «Κ», ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Τσαρλς Ρις, υποστηρίζει ότι η χώρα του συμφωνεί με τους στόχους της διεθνούς κοινότητας για την αναχαίτιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, διαφωνώντας ωστόσο με τις μεθόδους για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα επιχειρήματα των Ηνωμένων Πολιτειών, γεγονός είναι ότι το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση Μπους εμφανίζεται να υιοθετεί την ανάγκη μείωσης της εξάρτησης της παγκόσμιας οικονομίας από το πετρέλαιο και ενίσχυσης των εναλλακτικών, φιλικών προς το περιβάλλον μορφών ενέργειας. Απομένει να αποδειχθεί ότι πρόκειται για αλλαγή στρατηγικής και όχι μόνο ρητορείας.