ΡΩΜΗ. Δεν ανεμένετο να αναδείξει νικητή η χθεσινή πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας στην Ιταλία. Ενδεικτική της πόλωσης που δημιούργησε το οριακό αποτέλεσμα των εκλογών της 9ης Απριλίου στη χώρα, είναι η δυσκολία των δύο συνασπισμών, της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, να συμφωνήσουν στο πρόσωπο ενός υποψηφίου. Προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο, ο Ρομάνο Πρόντι πρότεινε ως νέο υποψήφιο της Κεντροαριστεράς τον ισόβιο γερουσιαστή, και πρώην κομμουνιστή, Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο. Ο κ. Πρόντι, νικητής των εκλογών, ο οποίος αναμένει από τον νέο πρόεδρο της δημοκρατίας να του αναθέσει την εκλογή σχηματισμού κυβέρνησης, αναγκάστηκε να αποσύρει την υποψηφιότητα του Μάσιμο Ντ’ Αλέμα, πρώην πρωθυπουργού. Ωστόσο, παρότι οι σύμμαχοι του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στον κεντροδεξιό συνασπισμό εξέταζαν το ενδεχόμενο να στηρίξουν τον Ναπολιτάνο, ο «Καβαλιέρε» απέρριψε την υποψηφιότητά του. Το επιχείρημά του είναι ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να προασπίζει το Σύνταγμα της χώρας και να εγγυάται την ενότητα της Ιταλίας και γι’ αυτό δεν μπορεί να προέρχεται από την Κεντροαριστερά και δη την κομμουνιστική. Ο κ. Μπερλουσκόνι ανακοίνωσε ότι η Κεντροδεξιά στηρίζει τον Τζιάνι Λέτα, πρώην δημοσιογράφο και πολιτικό, ο οποίος θεωρείται το δεξί χέρι του απερχόμενου πρωθυπουργού. Στη μυστική ψηφοφορία, η οποία αναμένεται να συνεχιστεί και σήμερα, συμμετέχουν περισσότεροι από 1.000 αντιπρόσωποι – όλα τα μέλη των δύο σωμάτων, της Βουλής και της Γερουσίας καθώς και 20 αντιπρόσωποι των περιφερειών της Ιταλίας. Στις τρεις πρώτες ψηφοφορίες απαιτούνται οι ψήφοι των δύο τρίτων των ψηφισάντων. Σύμφωνα με το ιταλικό Σύνταγμα, σε περίπτωση που οι τρεις ψηφοφορίες αποβούν άκαρπες, ακολουθεί τέταρτη, που ενδέχεται να πραγματοποιηθεί αύριο, στην οποία ο πρόεδρος μπορεί να εκλεγεί με απλή πλειοψηφία. Υπενθυμίζεται ότι ο Κάρλο Ατζέλιο Τσιάμπι είχε εκλεγεί με την πρώτη ψηφοφορία, όμως για την εκλογή του προκατόχου του, Οσκαρ Λουίτζι Σκάλφαρο, είχαν χρειαστεί 16 ψηφοφορίες και 13 ημέρες. Η μάχη για την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, συνιστά ακόμη μια ένδειξη περί των δυσκολιών του Πρόντι να προωθήσει την πολιτική του ατζέντα μετά την οριακή νίκη του στις εκλογές. Ας σημειωθεί, ωστόσο, ότι στην Ιταλία, ο ρόλος του προέδρου της Δημοκρατίας, του οποίου η θητεία είναι επταετής, είναι περισσότερο συμβολικός παρότι σε περιόδους πολιτικών κρίσεων μπορεί να αποβεί καθοριστικός, δεδομένου ότι ο πρόεδρος μπορεί να ζητήσει τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Ιταλία: αλλεπάλληλες ψηφοφορίες για εκλογή προέδρου
1' 51" χρόνος ανάγνωσης
