Για όσους θαυμάζουν τον ΟΗΕ υπάρχει μια δυσάρεστη πραγματικότητα, με την οποία πρέπει να εξοικειωθούν: στην κρίση του Νταρφούρ τα Ηνωμένα Εθνη υπήρξαν εξίσου αναποτελεσματικά τα τελευταία τρία χρόνια όσο και στη διάρκεια των σφαγών στη Ρουάντα, στη Βοσνία και στην Καμπότζη. Δεν είναι περίεργο που όσοι διαμαρτύρονται για την πρακτική της γενοκτονίας δεν έκαναν τον κόπο να απευθυνθούν στον ΟΗΕ, αλλά αντ’ αυτού επικέντρωσαν την πίεσή τους στον Λευκό Οίκο.
Το θλιβερό είναι ότι ο ΟΗΕ δημοσιεύει έξοχες εκθέσεις και τα καταφέρνει θαυμάσια στην ανάθεση προγραμμάτων διανομής εμβολίων και τροφίμων, αλλά η Γενική Συνέλευση και το Συμβούλιο Ασφαλείας συνήθως κοιμούνται βαθιά όταν συντελούνται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το βέβαιο είναι πως τώρα, που υπάρχει μια αχτίδα φωτός στο Νταρφούρ, αυτό που άλλαξε δεν είναι ότι αφυπνίστηκε ο ΟΗΕ, αλλά πως ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους ανέλαβε δυναμικότερη πρωτοβουλία.
Προβλέπω ότι η πρόσφατη ειρηνευτική συμφωνία στο Νταρφούρ θα καταρρεύσει. Είναι εύθραυστη από την πλευρά των ανταρτών και το Σουδάν πιθανότατα ψεύδεται και πάλι όταν υπόσχεται ότι θα αφοπλίσει τις παραστρατιωτικές ομάδες. Πέραν αυτού, όμως, αυτή η συμφωνία είναι η ύστατη ευκαιρία για τον τερματισμό της γενοκτονίας και ο ΟΗΕ θα πρέπει να την ενισχύσει, αποστέλλοντας ειρηνευτική δύναμη στο Νταρφούρ. Αν αποτύχει, θα απολέσει εκ νέου την αξιοπιστία του.
Ο ΟΗΕ έχει συστηματικά αποτύχει, και μάλιστα παταγωδώς, σε καταστάσεις ανάλογες με την κρίση στο Νταρφούρ, όταν δηλαδή απαιτείται στρατιωτική επέμβαση, αλλά μια μεγάλη δύναμη (σε αυτήν την περίπτωση η Κίνα) απειλεί να ασκήσει βέτο για να μπλοκάρει την πρωτοβουλία. Ο ΟΗΕ καλά θα έκανε να σχεδιάσει τη θωράκιση και προστασία της εκλογικής διαδικασίας.
Σημαίνει αυτό ότι ασπάζομαι τις δεξιές δηλώσεις αποκήρυξης του ΟΗΕ; Οχι, εν μέρει επειδή οι υπηρεσίες του κάνουν εξαιρετική δουλειά στις ανθρωπιστικές αποστολές. Πάνω από όλα θαυμάζω το πρόγραμμα σίτισης σε σχολεία. Με 19 μόνο σεντς την ημέρα για κάθε παιδί, παρέχουν γεύματα σε εξαθλιωμένα σχολεία και αυτά τα γεύματα με τη σειρά τους αυξάνουν σημαντικά την προσέλευση στα σχολεία.
Ενα από τα καλύτερα παραδείγματα επιθετικού και διόλου διπλωματικού αξιωματούχου του Οργανισμού είναι ο Νορβηγός Γιαν Εγκελαντ, αναπληρωτής γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, αρμόδιος για ανθρωπιστικές υποθέσεις και ήρωας του Νταρφούρ, ο οποίος είχε το θάρρος να αποκαλέσει «τσιγκούνες» τις πλούσιες χώρες μετά το τσουνάμι. Αν υπήρχαν κι άλλοι σαν αυτόν και αφιέρωναν λιγότερη ενέργεια σε δεξιώσεις και περισσότερη στην ενημέρωση των δημοσιογράφων για τα κολαστήρια του πλανήτη, η υφήλιος θα ήταν καλύτερη και ο ΟΗΕ αποτελεσματικότερος.