Τι θα αλλάξει στην πολιτική των ΗΠΑ

Πώς θα απεγκλωβιστούν οι Αμερικανοί από το ιρακινό ναρκοπέδιο; Μπορεί να σπάσει το Ιράκ σε τρία κράτη και, αν ναι, πώς θα αντιδράσει η Τουρκία; Υπάρχει κίνδυνος νέων πολεμικών κρίσεων στον Λίβανο ή στο Ιράν; Θα επιστρέψει η Ουάσιγκτον στο «πρόβλημα των προβλημάτων» της περιοχής, το Παλαιστινιακό; Κι ακόμη, τι θα αλλάξει στη γενικότερη, αμερικανική εξωτερική πολιτική μετά το «τέλος εποχής» των νεοσυντηρητικών, που επισφραγίστηκε με το εκλογικό Βατερλώ των Ρεπουμπλικανών και την αποπομπή του Ντόναλντ Ράμφελντ; Αυτά ήταν ορισμένα από τα ερωτήματα που τέθηκαν επί τάπητος κατά το διήμερο συνέδριο του ΕΛΙΑΜΕΠ (24 – 26 Νοεμβρίου) με θέμα: «Πώς να λύσουμε το γρίφο της ασφάλειας στη Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή». Στο περιθώριο του συνεδρίου συζητήσαμε με δύο διακεκριμένους αναλυτές, τον Αμερικανό Χένρι Σίγκμαν, πρόεδρο του σχεδίου ΗΠΑ – Μέσης Ανατολής και αρθρογράφο πολλών εκ των πλέον εγκύρων εφημερίδων ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, και τον διακεκριμένο Γαλλολιβανέζο αραβολόγο Αντουάν Σφερ. Μαζί με τις συνεντεύξεις, παραθέτουμε αποσπάσματα από την ενδιαφέρουσα παρέμβαση του Ιαν Λέσερ, πρώην συμβούλου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επί Κλίντον και μέλους του διακομματικού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων. Οι Αμερικανοί συνομιλητές μας ήταν πιο φειδωλοί από ορισμένους Ευρωπαίους στις προσδοκίες τους για θετικές αλλαγές στην εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον, τονίζοντας την ανυπαρξία ξεκάθαρων θέσεων από τους Δημοκρατικούς. Ολοι συγκλίνουν, ωστόσο, στην εκτίμηση ότι μετά τις εκλογές για το Κογκρέσο και το αδιέξοδο στο Ιράκ, η Ουάσιγκτον θα έρθει πιο κοντά στη «ρεαλιστική» γραμμή πλεύσης, στην παράδοση του Κίσινγκερ και του πατρός Μπους, εγκαταλείποντας την ιδεοληπτική και γεμάτη μεσσιανικές προσδοκίες γραμμή των νεοσυντηρητικών. Το αν η διόρθωση πορείας αποβεί προς όφελος της Ευρώπης, δεν είναι κάτι το αυτονόητο, όπως τόνισε ο αρθρογράφος της γαλλικής «Λε Μοντ», Ντανιέλ Βερνέ.