Να αποδίδει κανείς μία σειρά εγκλημάτων στις περιστάσεις μπορεί να τον απαλλάξει από τις ενοχές. Πρέπει, άλλωστε, να επισημάνουμε ότι η επίσημη πολιτική καθεαυτή δεν ήταν η αιτία των τρομακτικών απαγωγών και φόνων πέντε ιερόδουλων στην πόλη Ιπσουιτς, που συγκλονίζουν τη Βρετανία αυτήν την εβδομάδα. Το δηλητηριασμένο μυαλό του δράστη είναι ο άμεσος υπεύθυνος γι’ αυτές τις επιθέσεις. Είναι ωστόσο ήδη σαφές ότι δύο διαφορετικές απαγορεύσεις δημιούργησαν το κατάλληλο έδαφος για να σκοτωθούν αυτές οι γυναίκες και έτσι θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο σοβαρού προβληματισμού για το πώς θα μπορούσαν να προληφθούν άλλοι τέτοιοι θάνατοι στο μέλλον. Η πορνεία και η χρήση σκληρών ναρκωτικών είναι μεν εκτός νόμου, αλλά πολύ πιο συνηθισμένα και καταστροφικά προβλήματα απ’ ό,τι παραδέχεται η κοινωνία μας. Οι τέσσερις από τις πέντε γυναίκες (πιθανότατα και η πέμπτη, αν επιβεβαιωθεί ότι η σορός ανήκει στην πέμπτη αγνοούμενη ιερόδουλο) είχαν κοινό τρόπο ζωής και κοινή αιτία θανάτου, θύματα μιας από τις σκληρότερες πραγματικότητες της ζωής. Αυτό που συνέβη στο Ιπσουιτς, θα μπορούσε να συμβεί σε οιαδήποτε πόλη και με λιγότερο δραματικό τρόπο συμβαίνει αρκετά συχνά. Κάθε πόλη έχει τους χρήστες ναρκωτικών της και κάθε πόλη έχει τις ιερόδουλές της. Χρειάστηκε η φρίκη του Ιπσουιτς για να θυμηθούν οι κάτοικοι της χώρας ότι αυτό ισχύει.
Μέχρις ότου συλληφθεί και καταδικαστεί ο δράστης (και είναι σχεδόν βέβαιο πως είναι άνδρας και είναι μόνον ένας), οι λεπτομέρειες των φόνων θα παραμείνουν σκοτεινές. Προς το παρόν όλες οι εκτιμήσεις οφείλουν να είναι προσωρινές. Οι φόνοι σοκάρουν και συναρπάζουν. Οι επιθέσεις έχουν λάβει μία βαρύτητα, που δεν είναι μόνο κατασκευασμένη από τα ΜΜΕ, αν και η θέα των συνεργείων έξω από τα δάση, όπου βρέθηκαν τα πτώματα, είναι ένα σημάδι πώς αντιμετωπίζονται τέτοιου είδους υποθέσεις στην εποχή της διαρκούς ενημέρωσης. Η ταχύτητα, λες και όλα συνέβαιναν σε πραγματικό χρόνο, προσέθεσε μία ζοφερή αίσθηση επείγοντος. Μοιάζει σαν να καταλύθηκαν τα όρια μεταξύ της τηλεόρασης μυθοπλασίας και της ριάλιτι TV. Οι εικόνες στην οθόνη θυμίζουν αστυνομικές εκπομπές. Ωστόσο, αυτές οι εικόνες είναι ανατριχιαστικές και αληθινές.
Είναι κατανοητή η περιέργεια των ανθρώπων να μάθουν τι και γιατί συνέβη, αλλά και θεμιτό το αίτημά τους να αναλάβει πρωτοβουλίες η κοινωνία, ώστε να περιοριστεί μελλοντικά το κακό, αντιδρώντας συναισθηματικά στα περιστατικά.
Η αντίδραση αυτή θα έπρεπε να κινηθεί σε μία και μόνο κατεύθυνση, στην αναθεώρηση του τρόπου με τον οποίο ελέγχεται η πορνεία και τα ναρκωτικά. Ηδη οι θάντοι στο Ιπσουιτς εγκαινίασαν συζητήσεις για το πώς θα έπρεπε να συντελεστεί αυτή η αλλαγή πολιτικής. Ο διάλογος έφερε στην επιφάνεια και μία αλλαγή νοοτροπίας. Η αστυνομία του Σάφολκ χειρίστηκε την υπόθεση με μία έκδηλη ανησυχία, την οποία ενίσχυσαν παρόμοια συμβάντα του παρελθόντος, ειδικά η περίπτωση του «Αντεροβγάλτη του Γιορκσάιρ».
Ρεαλιστικές λύσεις
Τα ΜΜΕ αντιμετώπισαν τα θύματα ως άτομα που αξίζουν τον σεβασμό, όχι γυναίκες που προκάλεσαν την τύχη τους. Παρουσιάστηκαν ως γυναίκες και μητέρες με χαμένα όνειρα και δύσκολες ζωές. Εξαναγκασμένες να εργάζονται στις σκοτεινές γωνίες μιας μικρής πόλης, οι γυναίκες ήταν ευάλωτες. Τα ναρκωτικά, ωστόσο, είναι η βασική πηγή απόγνωσης για όλες τις ιερόδουλες, η ανάγκη να εξασφαλίσουν χρήματα και η έλλειψη διεξόδων από την εξάρτηση. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η πορνεία εξελίσσεται, αλλά οι τοξικομανείς δύσκολα θα βρουν μία θέση στο επίσημο σύστημα και θα κινδυνεύουν διαρκώς με περιθωριοποίηση. Η προτεραιότητα είναι να βρεθούν ρεαλιστικές λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος των φτηνών ναρκωτικών, που κατακλύζουν πόλεις σαν το Ιπσουιτς.
Ελπίζουμε ότι σύντομα τα φρικτά γεγονότα του Ιπσουιτς θα τελειώσουν, στο δικαστήριο. Σε κάθε κωμόπολη και πόλη, όμως, άλλες γυναίκες θα βρίσκονται στους δρόμους, ασκώντας άθλια επικίνδυνα επαγγέλματα. Τουλάχιστον άνοιξε ένα παράθυρο στις κατεστραμμένες ζωές τους.