ΡΩΜΗ. Ο Ιταλός Πιερτζιόρτζιο Γουέλμπι, που υπέφερε από μυϊκή δυστροφία και συντηρείτο τεχνητά στη ζωή με αναπνευστήρα, έχοντας παραλύσει ολοκληρωτικά, πέθανε αργά το βράδυ της Τετάρτης όταν ένας από τους γιατρούς του διέκοψε την τεχνητή υποστήριξη της αναπνοής του.
Η υπόθεσή του επανέφερε, όμως, σε όλα τα επίπεδα και αναθέρμανε στο έπακρον τη δημόσια διαμάχη περί του ακανθώδους θέματος της ευθανασίας με το αίτημά του «να του επιτραπεί να πεθάνει». Εκτός από τη δικαστική οδό, το αίτημά του πήρε και μια ακραία δραματική μορφή στην έκκλησή του προς τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο, με επιστολή του στην οποία τόνιζε «αγαπώ τη ζωή, πρόεδρε, δεν είμαι καταθλιπτικός, ο θάνατος με φοβίζει αλλά δυστυχώς εκείνο που μου έχει απομείνει δεν είναι πλέον ζωή αλλά ένας πεισματικός και ανούσιος αγώνας να συνεχισθούν οι βιολογικές μου λειτουργίες».
Η δραματική αυτή έκκλησή του την οποία απηύθυνε κυριολεκτικά σε «κάθε αρχή, από τις πολιτικές μέχρι τις δικαστικές» τις τελευταίες 88 ημέρες της ζωής του με το μοναδικό μέσο που του είχε μείνει, την κίνηση των βλεφάρων του σε συνεργασία με κομπιούτερ, δεν έπεισε το δικαστήριο της Ρώμης που το Σαββατοκύριακο απέρριψε το αίτημά του. Επεισε, όμως, έναν εκ των γιατρών που τον κούραρε, τον αναισθησιολόγο Μάριο Ρίτσο, που δήλωσε ότι αποσυνέδεσε τον αναπνευστήρα αφού πρώτα χορήγησε στον Γουέλμπι ενδοφλέβιο κοκτέιλ ηρεμιστικών για να κοιμηθεί. Ο Ρίτσο τόνισε μάλιστα ότι δεν είχε κανέναν ενδοιασμό, καθώς έκανε χρήση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος των Ιταλών πολιτών στην άρνηση θεραπευτικής αγωγής.
Ωστόσο, ο Λούκα Βολόντε, μέλος του αντιπολιτευόμενου κόμματος της Ενωσης Χριστιανοδημοκρατών, ζήτησε άμεσα να συλληφθεί ο Ρίτσο, καθώς η ευθανασία απαγορεύεται στη βαθύτατα καθολική Ιταλία και επισείει ποινή έως και 15 ετών. Αλλωστε, το ίδιο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα επικαλείτο ματαίως και ο δικηγόρος του Γουέλμπι που, σημειωτέον, δήλωσε ότι ο θάνατος του πελάτη του «τον κατέλαβε εξαπίνης». Προφανώς το αίτημα του Γουέλμπι προσέκρουσε στην ερμηνεία της ιταλικής νομοθεσίας και στο ζήτημα της ερμηνείας θα κριθεί τουλάχιστον η πρώτη μετά τον θάνατό του φάση όταν θα αποφασισθεί κατά πόσον η διακοπή του αναπνευστήρα στοιχειοθετεί το ποινικό αδίκημα της ευθανασίας ή απλή χρήση του δικαιώματος στην άρνηση αγωγής. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, που κατηγορηματικά τάσσεται κατά της ευθανασίας, τήρησε μια μάλλον αμφίσημη στάση καθώς ο υπεύθυνος του Βατικανού για θέματα υγείας, Καρδινάλιος Χαβιέ Λοζάνο Μπαραγκάν, δήλωσε μεν πως «η ευθανασία είναι συνώνυμο του φόνου και η Εκκλησία δεν μπορεί να την αποδεχθεί», αλλά προσέθεσε ότι «η χρήση δυσανάλογων και απολύτως μάταιων μέσων ως αγωγή σε ασθενείς καταδικασμένους είναι μια άχρηστη και βάναυση πρακτική που μόνον παρατείνει την αγωνία και την οδύνη». Το θέμα ενέπλεξε, πάντως, και τον πολιτικό κόσμο της Ιταλίας με τα κόμματα της Δεξιάς να εναντιώνονται σθεναρά στο αίτημα του Γουέλμπι και τον κυβερνητικό κεντροαριστερό συνασπισμό να παραμένει διχασμένος.
Η υπουργός Υγείας, Λίβια Τούρκο, επεσήμανε προ ημερών «την ανάγκη να καθορισθούν κανόνες που θα διασαφηνίζουν το νομικό πλαίσιο περί αυτού που αποκαλείται υποστήριξη της ζωής με τεχνητά μέσα». Από την πλευρά της, η σύζυγος του Γουέλμπι απεκάλυψε σε πρόσφατη συνέντευξή της ότι ο Πιερτζιόρτζιο, που στις 26 Δεκεμβρίου θα έκλεινε τα 61 του χρόνια, υπήρξε παιδί της γενιάς του ’68, θαυμαστής του Μπομπ Ντίλαν και ποιητής. Ευχήθηκε, άλλωστε, να μην γιορτάσει την επόμενη επέτειο του γάμου της στις 5 Ιανουαρίου.