Την παλινόρθωση της πολιτικής διακρίνει η γερμανική Die Zeit σε άρθρο της με τίτλο «Το αγαθό κράτος». Η έγκυρη εφημερίδα, βήμα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, εκφράζει επιφυλάξεις ως προς τις μεθόδους κρατικής ανάκαμψης, στις οποίες προσφεύγει η παρούσα κυβέρνηση της Αγκελα Μέρκελ. Ωστόσο, το γεγονός ότι η εφημερίδα του πρώην σοσιαλδημοκράτη καγκελαρίου Χέλμουτ Σμιντ ασχολείται με την ανάκαμψη της πολιτικής, ύστερα από την ασφυκτική μονοκρατορία της οικονομίας, θεωρείται επαρκής δείκτης προθέσεων. Πολλώ μάλλον που το πρότυπο της οικονομίας, αγγλοσαξονικής και αμερικανικής κοπής, κυρίαρχο τις τελευταίες δυο δεκαετίες, κλυδωνίζεται από ενδογενή αμφισβήτηση. Η Zeit θυμίζει ότι το παραδοσιακό κράτος και η πολιτική έγιναν, μετά την κομμουνιστική κατάρρευση στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο αποδιοπομπαίος τράγος του νεοφιλελευθερισμού, της απορρύθμισης και των ιδιωτικοποιήσεων. Τότε το κράτος πρόνοιας καταδικάσθηκε ως απαρχαιωμένο, αναποτελεσματικό γραφειοκρατικό απολίθωμα, με υπέρτατο κριτή την οικονομία της αγοράς.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες πυρήνας οιουδήποτε μεταρρυθμιστικού δόγματος ήταν η αποδόμηση του παραδοσιακού κράτους, η υποκατάστασή του από τις δυνάμεις της αγοράς με φορέα το «άτομο» και όχι τον άνθρωπο. Στη Γερμανία, εστία του κοινωνικού κράτους που θεμελίωσε ο Βίσμαρκ, έχοντας πλήρη επίγνωση της αξίας του ανθεκτικού κοινωνικού ιστού, η «ερυθροπράσινη» κυβέρνηση του Σρέντερ προώθησε μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα επηρεασμένο από τη «νέα οικονομική σκέψη», ομολογεί η Zeit. Παραδόξως πώς, η σημερινή καγκελάριος Μέρκελ, η οποία διεξήγαγε την προεκλογική της εκστρατεία το 2005 με κεντρικό σύνθημα τις ριζικές υπέρ της αγοράς μεταρρυθμίσεις, κατόπιν μετεστράφη. Επί της διακυβέρνησής της ο τρόπος διευθέτησης των προβλημάτων μοιάζει να προαναγγέλλει την τουλάχιστον μερική παλινόρθωση του κράτους, στο οποίο η κυβέρνηση ανατρέχει για να ρυθμίσει φλέγοντα προβλήματα.
Κορυφαίος τομέας κρατικής μέριμνας θεωρείται η εθνική ασφάλεια, με απολύτως ενταγμένη σε αυτήν τη διάσωση και προστασία του περιβάλλοντος. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου η τακτική της «ελάχιστης παρέμβασης» υποκαταστάθηκε από πληρέστερο προληπτικό και εποπτικό σύστημα και τώρα ο υπ. Εσωτερικών Σόιμπλε επιδιώκει επέκταση της εποπτείας με τις δημόσιες βιντεοσκοπήσεις, τον έλεγχο των ηλεκτρονικών μέσων. Αρνητικά αντιμετωπίζεται η παραβίαση του απορρήτου τηλεφώνων, e-mail και τραπεζικών λογαριασμών, η καθιέρωση ΑΦΜ. «Ο Οργουελ μας στέλνει χαιρετίσματα», ειρωνεύεται η εφημερίδα.
Προκειμένου για την προστασία του περιβάλλοντος, η Zeit σημειώνει – ενοχλημένη;- την κυβερνητική παρέμβαση στην ενεργειακή συμπεριφορά ιδιωτών και βιομηχανίας. Αναφέρεται όμως στην προσπάθεια της γερμανικής κυβέρνησης να προστατεύσει τη γερμανική οικονομία από την εισβολή ξένων επενδυτών από Κίνα, Ρωσία και αλλού, να διασφαλίσει ευαίσθητους τομείς, όπως η βιομηχανία όπλων, η Αιρμπας και τα ΜΜΕ. «Η απελευθέρωση των χρηματαγορών και η αποδόμηση των γερμανικών επιχειρήσεων ανήκουν στο παρελθόν», σημειώνει, κάπως ειρωνικά. Σήμερα συζητείται ο έλεγχος των μηχανισμών που προωθούν διεθνώς την κερδοσκοπία, η υπαγωγή των τραπεζικών και ασφαλιστικών οργανισμών σε ένα κεντρικό ελεγκτικό όργανο των κεφαλαίων.
Φτάνοντας στο θέμα της οικογενειακής πρόνοιας, της αναβίωση του θεσμού της οικογένειας και της ανατροφής και εκπαίδευσης συνειδητοποιημένων πολιτών, ένα δίλημμα της εποχής είναι εάν τα νήπια πρέπει να ανατρέφονται από τη μητέρα ή από δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Οι συντηρητικοί τάσσονται υπέρ της μητρικής μέριμνας, οι προοδευτικοί υπέρ της επιλογής. Ομως, προς ενίσχυση της οικογένειας και με δέλεαρ το επίδομα, οι μπαμπάδες υποχρεώνονται να μείνουν στο σπίτι για τη φύλαξη των παιδιών, εφόσον η εργασία της μητέρας το επιβάλλει.